گلوبال ريسرچ؛
جايزه صلح نوبل به جنگ‌افروزان عليه ايران اهدا شده/ جايزه سال 2013 را به ناتو بدهيد!
گلوبال ريسرچ با انتقاد از اهداي جايزه صلح نوبل به اتحاديه اروپا، نوشت؛ اين جايزه به كساني اهدا شده كه عليه ايران اعلان جنگ كرده اند.
به گزارش سرويس بين‌الملل باشگاه خبرنگاران؛ پايگاه اينترنتي گلوبال ريسرچ در مقاله اي به قلم "كوروش ضيابري" اهداي
جايزه صلح نوبل به اتحاديه اروپا را به باد انتقاد گرفته و اين اتحاديه را
كه با تحميل تحريم هاي غير انساني عليه ايران موجب به زحمت افتادن شهروندان
عادي ايران شده، شايسته دريافت اين جايزه ندانسته است.
در اين مقاله، نويسنده ابتدا به جايگاه و اهميت "جايزه نوبل" اشاره كرد و گفت؛ معتبرترين جايزه اي كه ممكن است در طول عمر كسي به وي اهدا شود، جايزه نوبل است.
ميراث آلفرد نوبل، به حدي بي نظير و غير قابل قياس با ديگر جوايز است كه هنوز هم پس از گذشت صد سال از اهداي اولين جايزه نوبل،اين جايزه عالي ترين و معتبرترين جايزه اي است كه مي توان به كساني كه براي ارتقاء و پيشرفت علوم و صلح جهاني تلاش مي كنند، اهدا كرد.
اما بسياري از شيميدان ها، فيزيكدان ها، اقتصاددانان، نويسندگان، شاعران و فعالاني كه تمام زندگي خود را صرف دستاوردي مي كنند كه واقعا و به درستي شايسته دريافت جايزه نوبل است، شاهد گذر سالها هستند بدون آنكه موفقيت ها و دستاوردهاي بزرگ آنها از سوي بنياد نوبل يا دانشگاه ها، سازمان ها و گروه هايي كه جوايز مهم را اهدا مي كنند، ديده و به رسميت شناخته شود.
هيچ كس در خصوص اهميت و ارزش جايزه نوبل ترديدي ندارد. هرساله چند هفته قبل از اعلام برندگان جايزه نوبل در رشته هاي پزشكي، شيمي، فيزيك، ادبيات، صلح و اقتصاد رسانه هاي جمعي، نويسندگان، اساتيد دانشگاه و مردم عادي در مورد اينكه اين جايزه به چه كساني اهداء خواهد شد، حدس و گمان هايي را مطرح مي كنند.
در سال 1985، آلفرد نوبل فكر كرد كه بهتر است مسئوليت اهداي "جايزه صلح نوبل" را به يك كميته نروژي بسپارد، زيرا نروژ سابقه نظامي گري مانند سوئد ندارد و "در پايان قرن نوزدهم مجمع قانونگذاري نروژ در اتحاديه بين المجالس و تلاش اين اتحاديه در حل درگيري ها از طريق ميانجيگري و داوري" شركت داشت.
آلفرد نوبل تشخيص داده بود كه براي تقويت صلح و آرامش در سراسر جهان نياز است از تلاش هاي جهاني در اين راه پشتيباني و حمايت مالي شود و به همين دليل او تقاضا كرد كه گروهي متشكل از 5 قانونگذار نروژي هرساله در مورد سرنوشت "جايزه صلح نوبل" تصميم بگيرند.
دور از انصاف نيست كه ادعا كنيم ملاك هاي اهداي جايزه صلح نوبل معمولا همراه با انگيزه هاي سياسي بوده و اين با خواست آلفرد نوبل همخواني ندارد. البته در تاريخ جايزه صلح نوبل كساني هم بوده اندكه به دليل تلاش هاي خالصانه جهت ارتقاء صلح، تشويق به گفتگو در ميان كشورها و كاهش يا از بين بردن ارتش هاي آماده، به درستي صاحب جايزه صلح نوبل شده اند.
اما آيا اتحاديه اروپا واقعا شايسته دريافت جايزه صلح نوبل بود؟
نويسنده اين مقاله در پاسخ به اين سوال، مي گويد؛ من واقعا نمي دانم كه آيا اتحاديه اروپا در طول دهه هاي گذشته، به انسجام و همبستگي 27 كشور عضو خود كمك كرده است يا نه، اما آنچه كه مشخصا در سال گذشته شاهد آن بوده ام، اين است كه اين اتحاديه يك جنگ تمام عيار، بدون خونريزي عليه ايران اعلان كرده كه بر زندگي ميليون ها فرد بيگناه ايراني تاثير منفي گذاشته. آنها نمي دانند به چه جرمي تنبيه مي شوند و هدف چنين رفتار ناعادلانه و خصمانه قرار گرفته اند.
اتحاديه اروپا از روز اول جولاي در اثر فشار مستقيم و لابي ايالات متحده، تحريم نفتي را بر تهران تحميل كرد.
آيا سران اتحاديه اروپا كه اكنون براي ارتقاء صلح، مهمترين جايزه جهان را يدك مي كشند، متوجه هستند كه تحريمهاي آنها لطمات سنگيني را به مردم عادي و بيگناه وارد مي آورد؟
جنگ افروزي فقط به وسيله بمباران شهرها يا انداختن بمب اتم بر روي كشورها اتفاق نمي افتد. آنچه كه اتحاديه اروپا با ايران انجام داده، جنگ تمام عياري است كه مردم عادي قربانيان خاموش آن هستند.
آلفرد نوبل در وصيت نامه خود مي نويسد؛ "سرمايه من بايد در قالب جوايزي صرف كساني شود كه در طول سال بيشترين و بزرگترين منفعت را به بشريت اعطاء كرده اند."
آيا اين اقدامات همان كار بزرگي است كه به خاطر آن جايزه صلح نوبل به اتحاديه اروپا اهداء شده است؟!
گلوبال ريسرچ در يك مقاله ديگر، به قلم "دايانا جانستون" نويسنده آمريكايي و ژان بريكموت استاد دانشگاه هاي بلژيك در متني تمسخرآميز، پيشنهاد كرد؛ جايزه صلح نوبل سال 2013 به ناتو داده شود.
نويسندگان اين مقاله معتقدند؛ امسال هم ناتو بايد برنده جايزه صلح نوبل مي شد، اما از آنجايي كه نروژ كميته انتخاب كنندگان جايزه صلح، خود عضو ناتو است نخواست اين جايزه را در اصل به خود اهداء كنند و در عوض آن را به اتحاديه اروپا اهدا كرده كه نروژ در آن عضو نيست.
در اين مقاله تمسخرآميز، دلايل شايستگي ناتو براي دريافت جايزه صلح اين گونه شرح داده شده است:
اتحاديه اروپا با ابزار اقتصادي اروپا را منسجم كرده است كه آن هم در حال فروپاشي است، اما ناتو براي مطيع كردن يوگسلاوي سابق از بمب ها و موشكها استفاده كرده است.
ناتو از نيروي دريايي و هوايي خود استفاده كرده است تا ليبي را دمكرات كند، درحاليكه سران اروپا فقط با الفاظ اين عمليات را توجيه كردند و امروز ناتو به كمك تركيه در مبارزه با دولت سوريه فعالانه شركت دارد، در حاليكه ناتو فقط حرف مي زند و پول ارسال مي كند.
گروه هاي ماموريت ناتو با آوردن قوانين دمكراسي و حقوق بشر به سراسر دنيا با ملي گرايي مبارزه مي كنند. فقط وقتي تمام كشورها تحت حاكميت ارزش هاي غربي قرار بگيرند، صلح در كره زمين برقرار مي شود.
اين مقاله در لحني تمسخر آميز در پايان مي گويد؛ در آستانه صدمين سالگرد وقوع جنگ جهاني اول، چه چيزي مي تواند مناسب تر از اين باشد كه جايزه معتبر صلح به سازماني كه واقعا تمايل دارد به تمام جنگ ها پايان دهد، اهداء شود.
در اين مقاله، نويسنده ابتدا به جايگاه و اهميت "جايزه نوبل" اشاره كرد و گفت؛ معتبرترين جايزه اي كه ممكن است در طول عمر كسي به وي اهدا شود، جايزه نوبل است.
ميراث آلفرد نوبل، به حدي بي نظير و غير قابل قياس با ديگر جوايز است كه هنوز هم پس از گذشت صد سال از اهداي اولين جايزه نوبل،اين جايزه عالي ترين و معتبرترين جايزه اي است كه مي توان به كساني كه براي ارتقاء و پيشرفت علوم و صلح جهاني تلاش مي كنند، اهدا كرد.
اما بسياري از شيميدان ها، فيزيكدان ها، اقتصاددانان، نويسندگان، شاعران و فعالاني كه تمام زندگي خود را صرف دستاوردي مي كنند كه واقعا و به درستي شايسته دريافت جايزه نوبل است، شاهد گذر سالها هستند بدون آنكه موفقيت ها و دستاوردهاي بزرگ آنها از سوي بنياد نوبل يا دانشگاه ها، سازمان ها و گروه هايي كه جوايز مهم را اهدا مي كنند، ديده و به رسميت شناخته شود.
هيچ كس در خصوص اهميت و ارزش جايزه نوبل ترديدي ندارد. هرساله چند هفته قبل از اعلام برندگان جايزه نوبل در رشته هاي پزشكي، شيمي، فيزيك، ادبيات، صلح و اقتصاد رسانه هاي جمعي، نويسندگان، اساتيد دانشگاه و مردم عادي در مورد اينكه اين جايزه به چه كساني اهداء خواهد شد، حدس و گمان هايي را مطرح مي كنند.
در سال 1985، آلفرد نوبل فكر كرد كه بهتر است مسئوليت اهداي "جايزه صلح نوبل" را به يك كميته نروژي بسپارد، زيرا نروژ سابقه نظامي گري مانند سوئد ندارد و "در پايان قرن نوزدهم مجمع قانونگذاري نروژ در اتحاديه بين المجالس و تلاش اين اتحاديه در حل درگيري ها از طريق ميانجيگري و داوري" شركت داشت.
آلفرد نوبل تشخيص داده بود كه براي تقويت صلح و آرامش در سراسر جهان نياز است از تلاش هاي جهاني در اين راه پشتيباني و حمايت مالي شود و به همين دليل او تقاضا كرد كه گروهي متشكل از 5 قانونگذار نروژي هرساله در مورد سرنوشت "جايزه صلح نوبل" تصميم بگيرند.
دور از انصاف نيست كه ادعا كنيم ملاك هاي اهداي جايزه صلح نوبل معمولا همراه با انگيزه هاي سياسي بوده و اين با خواست آلفرد نوبل همخواني ندارد. البته در تاريخ جايزه صلح نوبل كساني هم بوده اندكه به دليل تلاش هاي خالصانه جهت ارتقاء صلح، تشويق به گفتگو در ميان كشورها و كاهش يا از بين بردن ارتش هاي آماده، به درستي صاحب جايزه صلح نوبل شده اند.
اما آيا اتحاديه اروپا واقعا شايسته دريافت جايزه صلح نوبل بود؟
نويسنده اين مقاله در پاسخ به اين سوال، مي گويد؛ من واقعا نمي دانم كه آيا اتحاديه اروپا در طول دهه هاي گذشته، به انسجام و همبستگي 27 كشور عضو خود كمك كرده است يا نه، اما آنچه كه مشخصا در سال گذشته شاهد آن بوده ام، اين است كه اين اتحاديه يك جنگ تمام عيار، بدون خونريزي عليه ايران اعلان كرده كه بر زندگي ميليون ها فرد بيگناه ايراني تاثير منفي گذاشته. آنها نمي دانند به چه جرمي تنبيه مي شوند و هدف چنين رفتار ناعادلانه و خصمانه قرار گرفته اند.
اتحاديه اروپا از روز اول جولاي در اثر فشار مستقيم و لابي ايالات متحده، تحريم نفتي را بر تهران تحميل كرد.
آيا سران اتحاديه اروپا كه اكنون براي ارتقاء صلح، مهمترين جايزه جهان را يدك مي كشند، متوجه هستند كه تحريمهاي آنها لطمات سنگيني را به مردم عادي و بيگناه وارد مي آورد؟
جنگ افروزي فقط به وسيله بمباران شهرها يا انداختن بمب اتم بر روي كشورها اتفاق نمي افتد. آنچه كه اتحاديه اروپا با ايران انجام داده، جنگ تمام عياري است كه مردم عادي قربانيان خاموش آن هستند.
آلفرد نوبل در وصيت نامه خود مي نويسد؛ "سرمايه من بايد در قالب جوايزي صرف كساني شود كه در طول سال بيشترين و بزرگترين منفعت را به بشريت اعطاء كرده اند."
آيا اين اقدامات همان كار بزرگي است كه به خاطر آن جايزه صلح نوبل به اتحاديه اروپا اهداء شده است؟!
گلوبال ريسرچ در يك مقاله ديگر، به قلم "دايانا جانستون" نويسنده آمريكايي و ژان بريكموت استاد دانشگاه هاي بلژيك در متني تمسخرآميز، پيشنهاد كرد؛ جايزه صلح نوبل سال 2013 به ناتو داده شود.
نويسندگان اين مقاله معتقدند؛ امسال هم ناتو بايد برنده جايزه صلح نوبل مي شد، اما از آنجايي كه نروژ كميته انتخاب كنندگان جايزه صلح، خود عضو ناتو است نخواست اين جايزه را در اصل به خود اهداء كنند و در عوض آن را به اتحاديه اروپا اهدا كرده كه نروژ در آن عضو نيست.
در اين مقاله تمسخرآميز، دلايل شايستگي ناتو براي دريافت جايزه صلح اين گونه شرح داده شده است:
اتحاديه اروپا با ابزار اقتصادي اروپا را منسجم كرده است كه آن هم در حال فروپاشي است، اما ناتو براي مطيع كردن يوگسلاوي سابق از بمب ها و موشكها استفاده كرده است.
ناتو از نيروي دريايي و هوايي خود استفاده كرده است تا ليبي را دمكرات كند، درحاليكه سران اروپا فقط با الفاظ اين عمليات را توجيه كردند و امروز ناتو به كمك تركيه در مبارزه با دولت سوريه فعالانه شركت دارد، در حاليكه ناتو فقط حرف مي زند و پول ارسال مي كند.
گروه هاي ماموريت ناتو با آوردن قوانين دمكراسي و حقوق بشر به سراسر دنيا با ملي گرايي مبارزه مي كنند. فقط وقتي تمام كشورها تحت حاكميت ارزش هاي غربي قرار بگيرند، صلح در كره زمين برقرار مي شود.
اين مقاله در لحني تمسخر آميز در پايان مي گويد؛ در آستانه صدمين سالگرد وقوع جنگ جهاني اول، چه چيزي مي تواند مناسب تر از اين باشد كه جايزه معتبر صلح به سازماني كه واقعا تمايل دارد به تمام جنگ ها پايان دهد، اهداء شود.
