ایمن سازی اماکن ورزشی کاری نیست که در دوره خاصی انجام شود بلکه جزیی جدانشدنی از فضاها و اماکن است که با توجه به اهمیت آن رعایت این امر مهم در تمام مراحل الزامی است.

رعایت اصول ایمنی و حفاظتی اماکن و فضاهای ورزشی باید جزئی از برنامه ریزی باشد که این اصول در دو بخش مورد توجه قرار می گیرد.

1-در بخش طراحی، مواردی از جمله سیستم های اصلی و فرعی قفل و کلید، سیستم های ترافیک و رفت و آمد ، سیستمهای کنترل مرکزی، تعداد خروجیهای اضطراری، محل ورودیها، سیستم ارتباطی اصلی، تعیین قسمت هایی از تاسیسات برای استفاده ویژه، نوع رختکن، درهای اضطراری در هنگام آتش سوزی، پنجره ها و سیستم روشنایی داخل و خارج ساختمان و تاسیسات و.... باید مورد توجه طراحان و برنامه ریزان قرار گیرد.

2-در بخش اجرا و بهره برداری از اماکن ورزشی موارد مهمی از جمله رعایت فاصله خطوط کناری زمین با دیوارها، پوشش دیوارها و ستون ها، پیش بینی راه ویژه ای که بتوان در مواقع اضطراری برای نجات ازوسایل و لوازم کمکی به سرعت استفاده کرد؛ نورکافی، لغزنده نبودن کف سالن ها، از میان برداشتن موانع موجود بر سر راه رفت و آمد افراد، پیش بینی آب و های مناسب در قسمت دوش ها و کانالهای استخر و ... را باید در نظر داشت.

چنانچه هدف ساختن فضا برای مدارس ابتدایی باشد، نیاز کلی دانش آموزان ، داشتن فضاهای متنوع برای بازیهای آزاد و فعالیتهای متعدد می باشد. اما اگر هدف ساختن فضاهای ورزشی برای مدارس راهنمایی و دبیرستان باشد، فضاها باید وسیع تر باشند.

چنانچه هدف ساختن فضاهای ورزشی برای دانشگاهها، مراکز آموزش عالی و باشگاهها باشد وفضاهای بسیار وسیع تری برای کلاسهای تربیت بدنی عمومی و ورزشهای اختصاصی، کلاسها و فعالیتهای فوق برنامه، مسابقات سطوح بالاتر، محل مناسب و وسیع برای تماشاچیان، اتاق رختکن، دوشها، کلاسهای تئوری و پارکینگ باید در برنامه ریزی و انتخاب محل کاملا در نظر گرفته شود. یکی از مسائل مهم در ایمنی محل برای فعالیتهای تربیت بدني داشتن فضای وسیع و کافی است.

فضاهای وسیع باعث می شود تا زمینهای ورزشی با فاصله های مناسب از هم ساخته شوند. فضاهای محدود و کوچک باعث تردد بیشتر می شود و زیاد بودن این ترددها درصد برخوردها را بیشتر می کند.

چنانچه محل انتخاب شده در زمینی با وسعت کافی، مناسب و هموار، نورگیر، مشجر،با موقعیت شمالی-جنوبی، دارای توانایی جذب آب، دور از ترمینالها، راه آهن، بزرگراهها، مراکز غیربهداشتی، فاضلابهای شهری و صنعتی باشد می تواند فضایی ایمن و مطمئن را برای استفاده کنندگان فراهم سازد. رایج ترین آسیبها در ساختمانهای ورزشی، ناشی از انجام فعالیتهای ورزشی است. در این فعالیتها، افراد ممکن است در نتیجه تماس با ابزار و وسایل دچار ضربه به و برخورد، افتادن، پیچ خوردگی مفاصل و عضلات شوند. به همین دلیل ابزار و کمکهای اولیه باید به محل انجام فعالیتهای ورزشی نزدیک باشد. همچنین باید مسیرهایی باشد تا آمبولانس راحت تر به این محلها رفت و آمد کند.

بعضی از آسیبهای ایجاد شده در افراد فعال می تواند در نتیجه گیر کردن لباسهای ورزشی به برجستگیها رخ دهد . درها و چارچوبهای فضاهای ورزشی باید با دیوارهای مجاور هم سطح شوند دستگاههای آتش نشان و سایر اسباب و وسایل موجود در ارتفاع پایین باید درداخل دیوار جا بگیرند و از باز شد درها به طرف فضاهای پرتردد جلوگیری شود.

همچنین شیشه گذاری در اماکن ورزشی باید با ایمنی انجام شود. عموما باید از شیشه گذاری سطوح پایین (نزدیک به کف) در ساختمانهای ورزشی پرهیز کرد.

برخورد با در اتاق رختکن می تواند باعث بروز آسیبهایی شود. استفاده از اتاق رختکن در زیر زمین به دلیل احتمال حبس شدن کودکان در آن توصیه نشده است.

تورهایی که در داخل کیس گذاشته شده اند و در سالنهای ورزشی آویزان هستند، و وجود ابزار و وسایلی مثل اسباب ژیمناستیک، دروازه های فوتبال و .... در صورت عدم استفاده می تواند برای بازیکنان داخل سالن خطر ساز و خطرناک باشد.

مواد شیمیایی که برای نگهداری یا تمیز کردن دستگاهها مورد استفاده قرار می گیرد باید به طور مطمئن انبار شوند.

مشخصات ذاتی کف و شرایط نگهداری آن، بر روی لغزندگی و سپس ایمنی سازی موثر است.