يادداشت/
مرگ تدريجي يك دانشگاه
احمد ميانجي در يادداشتي به بررسي وضعيت دانشجويان در دانشگاه مفيد و لزوم اهتمام مسئولان براي بهبود فضاي فرهنگي دانشگاه مفيد پرداخته است.
به گزارش خبرنگار دانشگاه باشگاه خبرنگاران، احمد ميانجي دانشجوي دانشگاه مفيد در يادداشتي به بررسي وضعيت دانشجويان در دانشگاه مفيد و لزوم اهتمام مسئولان براي بهبود فضاي فرهنگي دانشگاه مفيد پرداخته است.
متن يادداشت به شرح زير است:
می‌گویند دانشگاه مقیاس بسیار کوچک‌تری است از یک کشور؛ و همه دانشجویان می‌دانند که این تمثیل یک واقعیت انکارناپذیر است.
وقتی دانشگاه را یک کشور در نظر بگیری، رییس دانشگاه حکم رییس‌جمهوری را دارد و سیستم اداری نیز حکم بدنه دولت را.
همان‌طور که تصمیمات و مصوبه‌های گوناگون دولت تأثیر به‌سزایی در زندگی روزمره مردم دارد، نحوه مدیریت یک دانشگاه نیز می‌تواند زندگی جوانانه یک دانشجو را دچار نوسان کند.
وجود یک نگاه فرهنگی مستقل در یک دانشگاه مستقل باعث رشد دانشجو و نبود آن، موجب نابودی شالوده فکری جوانی خواهد شد که قرار است آینده خود و کشورش را در فال دانشگاه
خویش ببیند.
نسبت دانشجو، دانشگاه و فرهنگ را در یک تابلوی کوچک از دانشگاهی غیرانتفاعی به نظاره می‌نشینیم؛ دانشگاه مفید.
سازگاری حوزه با دانشگاه
خلاصه هدف از تأسیس دانشگاه مفید این کلام است؛ وحدت حوزه و دانشگاه؛ دانشگاه.مفید، سال 1368 با اساسنامهای مملو از آرمان‌های بلند، فعالیت رسمی خود را به‌عنوان یک دانشگاه آغاز کرد.
از همان سال طلاب حوزه‌های علمیه این فرصت را پیدا کردند که با ثبتنام در این مجموعه لقب «طلبه دانشجو» به خود بگیرند كه عدم سازگاری دانشجو با محیط دانشگاه ابتدا موجب ریزش‌های حتی 50 درصدی شد.
راه چاره
انصراف تعداد زیادی از دانشجویان هزینه‌های سنگینی را برای مفید در بر داشت كه در ادامه حیات دانشگاه، این مجموعه تصمیم گرفت دست به جذب دانشجوی دختر بزند و با افزایش دانشجویان، آن‌چه بهصورت طبیعی باید اتفاق می‌افتاد بالا رفتن ظرفیت‌ها و امکانات بود و همین امید نهایتا باعث شد آمار ریزش دانشجویان کاهش چشم‌گیری داشته باشد.
عدم پیش‌بینی نیازهای ورودی‌های جدید به حدی بود که دانشجویان دختر تا چندوقت از داشتن سلف و نمازخانه مخصوص به خود محروم بودند.
با ادامه این روند طعم پول زیر دندان آجرهای ساختمان "U"شکل مفید رفت و آغوش باز این ساختمان به روی جمعيت زیادی از داوطلبان کنکور باز شد.
یکی بودن کلاس دختر و پسر در حالی بود که دانشگاه از عاملی بازدارنده، به‌نام حراست، برای دور نگه داشتن پنبه و آتش! از هم استفاده می‌کرد.
مختلط بودن کلاس‌ها و فضاهای دانشجویی در شهر قم مسأله‌ای است که مخالفان جدی دارد؛ از جمله برخی از علمای به‌نام شهر مقدس قم.
مدیریت بکر فرهنگی
اینکه فرهنگ، فراموش‌شده‌ترین مسأله است در فرهنگی‌ترین پایگاه در جامعه عدم معرفی الگوی صحیح روابط دختر و پسر و بی‌توجهی دانشگاه به این مهم مي‌تواند موجب بروز مشكلات جدي اخلاقي و اجتماعي شود.
دانشجویی از دیار خودش می‌آید و دنیایی جدید به‌نام دانشگاه را پیشرو دارد؛ باالطبع برای اولینبار با خیلی از مسایل بهصورت جدی و آشکار روبه‌رو خواهد شد.
این یک بعد قضیه است و از آنسو دانشجو یقینا در طول روز کاری به جز کلاس رفتن ندارد، باقی ساعاتش خالی است؛ غیر از کلاسش بی‌کار است و بی‌کاری در یک محیط بی‌نصیب از امکانات تفریحی و آموزشی و فرهنگی، می‌شود پاشنه آشیل زندگی در یک فضای دانشجویی.
این‌جاست که اهمیت فرهنگ و کار فرهنگی مشخص می‌شود و آهن‌ربایی که نه تنها فکر جوان را بهسوی خود می‌کشد، بلکه به آن سمتوسو می‌دهد و این ابتدایی‌ترین مسأله‌ای است که باید در مدیریت یک محیط فرهنگی در نظر گرفته شود كه عدم برنامه‌ریزی فرهنگی، نبود کار فرهنگی می‌آورد؛ بی‌کاری، انحراف؛ و دست آخر انحراف هم فساد.
پس زدن فرهنگ و دانشجوی فرهنگی
با ورق زدن تاریخ دانشگاه مفید، به برهه‌ای می‌رسیم که فعالیت فرهنگی با تلاش‌ها و امکانات حداقلی برخی دانشجویان علاقهمند کلید خورد.
این حرکت با ممارست و تکیه به نیروی جوانی تبدیل به یک جریان قوی شد تا جاییکه مسئولین را وا داشت که ناچار با تأسیس چند کانون فرهنگی در کنار یکدیگر، هم دامنه فعالیت‌های فرهنگی را گسترش داده و هم از این مجال برای ایجاد یک فضای رقابتی سالم و ناسالم استفاده کنند.
این خیزش بیش از پیش برای دانشگاه بیم آن را بهوجود آورد که پا گرفتن فعالیت دانشجویی، ملزم به ارتباط دانشجو با محیط خارج از دانشگاه باشد و این امر کنترل وضعیت را از دست مسئولین خارج کند، بنابراین دانشگاه دست‌به‌کار شد و با طراحی سناریوهای مختلف قدرت مانور فعالان فرهنگی را محدود ساخت و با ایجاد فضای تخریب علیه دانشجویان و برخوردهای حذفی، تلاش برای دسترسی به مقاصد خود را دنبال کرد.
این تلاش‌ها به قدری بود که دانشگاه از هرگونه چوب لای چرخ کار فرهنگی گذاشتن و ایجاد اختلاف بین کانون‌های فرهنگی هم‌سو و غیر‌هم‌سو دریغ نکرد.
مقابله دانشگاه، عقب‌نشینی طلبه‌هایی را پیش رو داشت که بهعبارتی کارشان گیر دانشگاه است، طلبه‌ای که بورسیه دانشگاه است و باید به ازای تحصیل، چند سالی را در خدمت دانشگاه باشد.
این نکته نیز مغفول نماند که طلبه‌های مفید همه ساله علاوه بر آزمون سراسری، با گزینش انتخاب می‌شوند.
مشی اصلی این گزینش پذیرش طلابی است که یا از لحاظ فکری به مواضع دانشگاه نزدیک باشند یا استعداد قبول این مواضع را داشته باشند (البته شایسته نیست این اتهام را - که همه برخاسته از این نحو گزینش‌اند - به تمامی طلبه‌های دانشگاه وارد دانست و همان‌طور که اشاره شد این مشی دانشگاه، تیری است که به سنگ می‌خورد(
اما دانشجوی آزاد - غیربورسیه - در مقابل خواسته‌های قلدرمآبانه دانشگاه مقاومت کرده و حتی تهمت می‌شنید که دارد از طرف بعضی گروه‌ها، نهادها و ارگان‌های دولتی خارج از دانشگاه - که البته دشمن دانشگاه و مواضع آن معرفی می‌شدند - حمایت می‌شود.
منطقه آزاد تجاری
عدم وجود شبکه فرهنگی، روح مطالبه را در باور دانشجو منجمد کرده است به این معنا که دانشجویان انتظاراتی از دانشگاه ندارند و به‌عنوان مثال اگر دانشگاه هزینه‌های ریز و درشتش را بالا ببرد، سکوت دانشجو علامت رضاست.
به موازات نابودی فضای فرهنگی، فضای علمی مفید هم طی چند سال اخیر دستخوش بازی‌های افرادی شد که دانشگاه را با منطقه تجاری اشتباه گرفته‌اند.
اجاره دادن بی‌حد و حصر امکانات و فضاهایی که باید در اختیار دانشجو باشد، مانند سایت و سالن آمفی‌تئاتر و... به مؤسسات و شرکت‌های خصوصی و دولتی، این سؤال را برای دانشجو ایجاد می‌کند که آیا من دانشجو هستم یا شهروند یک منطقه آزاد تجاری؟
دانشجو اجازه ندارد برای تبلیغات حرکت‌های علمی و فرهنگی‌اش از امکانات استفاده کند؛ در حالیکه هر از چند گاهی بنر و پوستر تبلیغاتی نمایشگاه خودروهای فرسوده! و غیره و ذلک از در و دیوار خودنمایی می‌کند.
تهدید؛ راه‌کاری کارگشا
مفیدیان علاوهبر منطقه تجاری، گاهی دانشگاه را با دادگستری و کمیته انضباطی را با بمب هسته‌ای یا دادگاه اشتباه می‌گیرد مثلا دانشگاه بهجای حل مسأله شائبه توهین به ائمه در یکی از کلاس‌های حقوق، به تهدید دانشجویان پرداخته می‌شود و ماجرا این‌گونه پایان گرفت که معاون آموزشی دانشگاه، دانشجویانی را که بهدنبال پیگیری مسأله و خواهان برخورد با استاد خاطی بودند، مورد خطاب قرار داد که: «در حال حاضر آبروی استاد برای ما در اولویت قرار دارد!» و دانشجویان را تهدید کرد که در صورت ادامه ماجرا مورد اشد مجازات قرار خواهند گرفت!
شبهه‌پروری
کلاس‌های علوم سیاسی بیشتر از دیگر گروه‌ها محل طرح شبهه‌هایی است که نه پاسخ درستی به آن‌ها ارائه می‌شود و نه فرصت مناسبی به دانشجو برای پرسش و پاسخ و مباحثه داده می‌شود.
مقابله جدی با مفاهیمی مثل ولایت فقیه و اسلامسیاسی از سوی دانشگاه و در کلاس‌های درس، میان دانشجوها آن‌قدر به طنز کشیده شده است که در جمع‌های خودمانی می‌گویند: «امروز قرار است اساتیدِ تنظیم خانواده و تربیت بدنی هم در مورد ولایت فقیه بحث کنند!«
البته این مسأله منحصر به یک گروه تحصیلی نیست و دیگر گروه‌ها نیز بسته به مواضع و اندیشه‌های اساتید، خالی از طرح این مسائل نمی‌مانند.
اندر فواید تدبیر و مسئولیت‌پذیری
از مهمترین اندیشه‌هایی که در پشت صحنه تفکر دانشگاه وجود دارد، مواضع 20 ساله آیت‌الله منتظری است.
مدل دیگری از تفکری خاص که در دانشگاه وجود دارد؛ مختص به مسئولان و اساتید امروزی دانشگاه است که البته در طول همان تفکر آیت‌الله منتظری قرار می‌گیرد و یکجور اصلاح‌طلبی رادیکال است.
دست‌اندرکاران این مجموعه کسانی هستند که جمهوری اسلامی را به کنترل امنیتی شهروندان محکوم می‌کنند.
حال آن که خودشان در نقاطی از دانشگاه خودشان دوربین نصب کرده‌اند. وقتی هم می‌پرسی دوربین چرا، با این استدلال مواجه می‌شوی که برای جلوگیری از احتمال دزدی! آن وقت کسی نیست بپرسد پس چرا جلوی حسابداری خبری از دوربین نیست.
ناگفته نماند مفید دلسوزانی نیز دارد که نباید حمایت‌های بی‌دریغ آن‌ها از دانشجویان از نظر پنهان بماند.
ختم کلام
دانشگاه مفید با شرایط امروز حکم اتومبیلی را دارد که با سرعت تمام به سمت دره‌ای در حال حرکت است. این مجموعه با این روند هویت خود - که همانا دانشگاه بودن است - را از دست می‌دهد.
شاید با بازنگری جدی مسئولین در نحوه مدیریت، به‌ویژه مدیریت فرهنگی دانشگاه و تغییر رویکردهای اصلی دانشگاه بهسمت تکریم شخصیت علمی و فرهنگی دانشجو و به‌کارگیری نیروهای جوانی او بتوان کاری برای این کالبد به‌اغمارفته کرد.
منبع: سايت مفيدآنلاين
انتهاي پيام/
متن يادداشت به شرح زير است:
می‌گویند دانشگاه مقیاس بسیار کوچک‌تری است از یک کشور؛ و همه دانشجویان می‌دانند که این تمثیل یک واقعیت انکارناپذیر است.
وقتی دانشگاه را یک کشور در نظر بگیری، رییس دانشگاه حکم رییس‌جمهوری را دارد و سیستم اداری نیز حکم بدنه دولت را.
همان‌طور که تصمیمات و مصوبه‌های گوناگون دولت تأثیر به‌سزایی در زندگی روزمره مردم دارد، نحوه مدیریت یک دانشگاه نیز می‌تواند زندگی جوانانه یک دانشجو را دچار نوسان کند.
وجود یک نگاه فرهنگی مستقل در یک دانشگاه مستقل باعث رشد دانشجو و نبود آن، موجب نابودی شالوده فکری جوانی خواهد شد که قرار است آینده خود و کشورش را در فال دانشگاه
خویش ببیند.
نسبت دانشجو، دانشگاه و فرهنگ را در یک تابلوی کوچک از دانشگاهی غیرانتفاعی به نظاره می‌نشینیم؛ دانشگاه مفید.
سازگاری حوزه با دانشگاه
خلاصه هدف از تأسیس دانشگاه مفید این کلام است؛ وحدت حوزه و دانشگاه؛ دانشگاه.مفید، سال 1368 با اساسنامهای مملو از آرمان‌های بلند، فعالیت رسمی خود را به‌عنوان یک دانشگاه آغاز کرد.
از همان سال طلاب حوزه‌های علمیه این فرصت را پیدا کردند که با ثبتنام در این مجموعه لقب «طلبه دانشجو» به خود بگیرند كه عدم سازگاری دانشجو با محیط دانشگاه ابتدا موجب ریزش‌های حتی 50 درصدی شد.
راه چاره
انصراف تعداد زیادی از دانشجویان هزینه‌های سنگینی را برای مفید در بر داشت كه در ادامه حیات دانشگاه، این مجموعه تصمیم گرفت دست به جذب دانشجوی دختر بزند و با افزایش دانشجویان، آن‌چه بهصورت طبیعی باید اتفاق می‌افتاد بالا رفتن ظرفیت‌ها و امکانات بود و همین امید نهایتا باعث شد آمار ریزش دانشجویان کاهش چشم‌گیری داشته باشد.
عدم پیش‌بینی نیازهای ورودی‌های جدید به حدی بود که دانشجویان دختر تا چندوقت از داشتن سلف و نمازخانه مخصوص به خود محروم بودند.
با ادامه این روند طعم پول زیر دندان آجرهای ساختمان "U"شکل مفید رفت و آغوش باز این ساختمان به روی جمعيت زیادی از داوطلبان کنکور باز شد.
یکی بودن کلاس دختر و پسر در حالی بود که دانشگاه از عاملی بازدارنده، به‌نام حراست، برای دور نگه داشتن پنبه و آتش! از هم استفاده می‌کرد.
مختلط بودن کلاس‌ها و فضاهای دانشجویی در شهر قم مسأله‌ای است که مخالفان جدی دارد؛ از جمله برخی از علمای به‌نام شهر مقدس قم.
مدیریت بکر فرهنگی
اینکه فرهنگ، فراموش‌شده‌ترین مسأله است در فرهنگی‌ترین پایگاه در جامعه عدم معرفی الگوی صحیح روابط دختر و پسر و بی‌توجهی دانشگاه به این مهم مي‌تواند موجب بروز مشكلات جدي اخلاقي و اجتماعي شود.
دانشجویی از دیار خودش می‌آید و دنیایی جدید به‌نام دانشگاه را پیشرو دارد؛ باالطبع برای اولینبار با خیلی از مسایل بهصورت جدی و آشکار روبه‌رو خواهد شد.
این یک بعد قضیه است و از آنسو دانشجو یقینا در طول روز کاری به جز کلاس رفتن ندارد، باقی ساعاتش خالی است؛ غیر از کلاسش بی‌کار است و بی‌کاری در یک محیط بی‌نصیب از امکانات تفریحی و آموزشی و فرهنگی، می‌شود پاشنه آشیل زندگی در یک فضای دانشجویی.
این‌جاست که اهمیت فرهنگ و کار فرهنگی مشخص می‌شود و آهن‌ربایی که نه تنها فکر جوان را بهسوی خود می‌کشد، بلکه به آن سمتوسو می‌دهد و این ابتدایی‌ترین مسأله‌ای است که باید در مدیریت یک محیط فرهنگی در نظر گرفته شود كه عدم برنامه‌ریزی فرهنگی، نبود کار فرهنگی می‌آورد؛ بی‌کاری، انحراف؛ و دست آخر انحراف هم فساد.
پس زدن فرهنگ و دانشجوی فرهنگی
با ورق زدن تاریخ دانشگاه مفید، به برهه‌ای می‌رسیم که فعالیت فرهنگی با تلاش‌ها و امکانات حداقلی برخی دانشجویان علاقهمند کلید خورد.
این حرکت با ممارست و تکیه به نیروی جوانی تبدیل به یک جریان قوی شد تا جاییکه مسئولین را وا داشت که ناچار با تأسیس چند کانون فرهنگی در کنار یکدیگر، هم دامنه فعالیت‌های فرهنگی را گسترش داده و هم از این مجال برای ایجاد یک فضای رقابتی سالم و ناسالم استفاده کنند.
این خیزش بیش از پیش برای دانشگاه بیم آن را بهوجود آورد که پا گرفتن فعالیت دانشجویی، ملزم به ارتباط دانشجو با محیط خارج از دانشگاه باشد و این امر کنترل وضعیت را از دست مسئولین خارج کند، بنابراین دانشگاه دست‌به‌کار شد و با طراحی سناریوهای مختلف قدرت مانور فعالان فرهنگی را محدود ساخت و با ایجاد فضای تخریب علیه دانشجویان و برخوردهای حذفی، تلاش برای دسترسی به مقاصد خود را دنبال کرد.
این تلاش‌ها به قدری بود که دانشگاه از هرگونه چوب لای چرخ کار فرهنگی گذاشتن و ایجاد اختلاف بین کانون‌های فرهنگی هم‌سو و غیر‌هم‌سو دریغ نکرد.
مقابله دانشگاه، عقب‌نشینی طلبه‌هایی را پیش رو داشت که بهعبارتی کارشان گیر دانشگاه است، طلبه‌ای که بورسیه دانشگاه است و باید به ازای تحصیل، چند سالی را در خدمت دانشگاه باشد.
این نکته نیز مغفول نماند که طلبه‌های مفید همه ساله علاوه بر آزمون سراسری، با گزینش انتخاب می‌شوند.
مشی اصلی این گزینش پذیرش طلابی است که یا از لحاظ فکری به مواضع دانشگاه نزدیک باشند یا استعداد قبول این مواضع را داشته باشند (البته شایسته نیست این اتهام را - که همه برخاسته از این نحو گزینش‌اند - به تمامی طلبه‌های دانشگاه وارد دانست و همان‌طور که اشاره شد این مشی دانشگاه، تیری است که به سنگ می‌خورد(
اما دانشجوی آزاد - غیربورسیه - در مقابل خواسته‌های قلدرمآبانه دانشگاه مقاومت کرده و حتی تهمت می‌شنید که دارد از طرف بعضی گروه‌ها، نهادها و ارگان‌های دولتی خارج از دانشگاه - که البته دشمن دانشگاه و مواضع آن معرفی می‌شدند - حمایت می‌شود.
منطقه آزاد تجاری
عدم وجود شبکه فرهنگی، روح مطالبه را در باور دانشجو منجمد کرده است به این معنا که دانشجویان انتظاراتی از دانشگاه ندارند و به‌عنوان مثال اگر دانشگاه هزینه‌های ریز و درشتش را بالا ببرد، سکوت دانشجو علامت رضاست.
به موازات نابودی فضای فرهنگی، فضای علمی مفید هم طی چند سال اخیر دستخوش بازی‌های افرادی شد که دانشگاه را با منطقه تجاری اشتباه گرفته‌اند.
اجاره دادن بی‌حد و حصر امکانات و فضاهایی که باید در اختیار دانشجو باشد، مانند سایت و سالن آمفی‌تئاتر و... به مؤسسات و شرکت‌های خصوصی و دولتی، این سؤال را برای دانشجو ایجاد می‌کند که آیا من دانشجو هستم یا شهروند یک منطقه آزاد تجاری؟
دانشجو اجازه ندارد برای تبلیغات حرکت‌های علمی و فرهنگی‌اش از امکانات استفاده کند؛ در حالیکه هر از چند گاهی بنر و پوستر تبلیغاتی نمایشگاه خودروهای فرسوده! و غیره و ذلک از در و دیوار خودنمایی می‌کند.
تهدید؛ راه‌کاری کارگشا
مفیدیان علاوهبر منطقه تجاری، گاهی دانشگاه را با دادگستری و کمیته انضباطی را با بمب هسته‌ای یا دادگاه اشتباه می‌گیرد مثلا دانشگاه بهجای حل مسأله شائبه توهین به ائمه در یکی از کلاس‌های حقوق، به تهدید دانشجویان پرداخته می‌شود و ماجرا این‌گونه پایان گرفت که معاون آموزشی دانشگاه، دانشجویانی را که بهدنبال پیگیری مسأله و خواهان برخورد با استاد خاطی بودند، مورد خطاب قرار داد که: «در حال حاضر آبروی استاد برای ما در اولویت قرار دارد!» و دانشجویان را تهدید کرد که در صورت ادامه ماجرا مورد اشد مجازات قرار خواهند گرفت!
شبهه‌پروری
کلاس‌های علوم سیاسی بیشتر از دیگر گروه‌ها محل طرح شبهه‌هایی است که نه پاسخ درستی به آن‌ها ارائه می‌شود و نه فرصت مناسبی به دانشجو برای پرسش و پاسخ و مباحثه داده می‌شود.
مقابله جدی با مفاهیمی مثل ولایت فقیه و اسلامسیاسی از سوی دانشگاه و در کلاس‌های درس، میان دانشجوها آن‌قدر به طنز کشیده شده است که در جمع‌های خودمانی می‌گویند: «امروز قرار است اساتیدِ تنظیم خانواده و تربیت بدنی هم در مورد ولایت فقیه بحث کنند!«
البته این مسأله منحصر به یک گروه تحصیلی نیست و دیگر گروه‌ها نیز بسته به مواضع و اندیشه‌های اساتید، خالی از طرح این مسائل نمی‌مانند.
اندر فواید تدبیر و مسئولیت‌پذیری
از مهمترین اندیشه‌هایی که در پشت صحنه تفکر دانشگاه وجود دارد، مواضع 20 ساله آیت‌الله منتظری است.
مدل دیگری از تفکری خاص که در دانشگاه وجود دارد؛ مختص به مسئولان و اساتید امروزی دانشگاه است که البته در طول همان تفکر آیت‌الله منتظری قرار می‌گیرد و یکجور اصلاح‌طلبی رادیکال است.
دست‌اندرکاران این مجموعه کسانی هستند که جمهوری اسلامی را به کنترل امنیتی شهروندان محکوم می‌کنند.
حال آن که خودشان در نقاطی از دانشگاه خودشان دوربین نصب کرده‌اند. وقتی هم می‌پرسی دوربین چرا، با این استدلال مواجه می‌شوی که برای جلوگیری از احتمال دزدی! آن وقت کسی نیست بپرسد پس چرا جلوی حسابداری خبری از دوربین نیست.
ناگفته نماند مفید دلسوزانی نیز دارد که نباید حمایت‌های بی‌دریغ آن‌ها از دانشجویان از نظر پنهان بماند.
ختم کلام
دانشگاه مفید با شرایط امروز حکم اتومبیلی را دارد که با سرعت تمام به سمت دره‌ای در حال حرکت است. این مجموعه با این روند هویت خود - که همانا دانشگاه بودن است - را از دست می‌دهد.
شاید با بازنگری جدی مسئولین در نحوه مدیریت، به‌ویژه مدیریت فرهنگی دانشگاه و تغییر رویکردهای اصلی دانشگاه بهسمت تکریم شخصیت علمی و فرهنگی دانشجو و به‌کارگیری نیروهای جوانی او بتوان کاری برای این کالبد به‌اغمارفته کرد.
منبع: سايت مفيدآنلاين
انتهاي پيام/
