به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران، سال 75 بود که در دوره‌های تئاتر مدرسه رسام هنر شرکت کرد و از این طریق وارد دنیای تئاتر و تلویزیون شد. هر چند که رشته تحصیلی او مترجمی زبان فرانسه بود اما علاقه او به بازیگری باعث شد تا مسیری غیر از تحصیلات تئوری را بگذراند. بختیاری از وارد شدن به دنیای جدید که استعدادش را شکوفا کرده بسیار خرسند است و می‌گوید: همیشه دوست داشتم مهماندار هواپیما باشم، اما تماشای تئاتر باعث شد جذب این رشته شوم و تصمیم گرفتم علمی‌تر با این هنر آشنا شوم. به همین خاطر به دنبالش رفتم و زیر نظر مهتاب نصیرپور دوره دیدم. آن موقع اصلا فکر نمی‌کردم استعداد بازیگری در وجودم نهفته است.

از 18 سالگی کار کردن را شروع کرد، چون اعتقاد داشت از این سن به بعد دیگر باید کار کرد، به همین خاطر حدود سال 73 در دو جا مشغول کار می‌شود. می‌گوید: با این که پدرم وضعیت مالی خوبی داشت اما دیگر دوست نداشتم از او پولی بگیرم. دوست داشتم مستقل باشم. آن موقع هم همراه با دوران دانشجویی‌ام در دو جا کار می‌کردم. مدیر فروش یک موسسه لنزهای رنگی بودم که به علت داشتن روابط عمومی خوبم آنجا مشغول بودم و در دیگری خرید و فروش قطعات کامپیوتر را انجام می‌دادم و از هر دو جا تقریبا ماهی 45 هزار تومان دستمزد می‌گرفتم.

 

اما پول به دست آوردن از کاری که باعشق و علاقه به آن می‌پردازی مزه دیگری دارد و او از تجربه اولین دستمزد بازیگری‌اش می‌گوید: اولین کارم بازی در «هوای تازه» بود که پولی نگرفتم و افتخاری بازی کردم. اما در فیلم «مرگ در سکوت» که ساخته مرحوم شهریار پارسی‌پور بود 20 روز کار کردم و حدود 100 هزار تومان دستمزد گرفتم و کم‌کم علاوه بر بازیگری کار منشی صحنه و دستیار کارگردانی هم انجام دادم.

بختیاری دوست دارد آنقدر پولدار شود که بتواند یک موسسه خیریه باز کند و هر کسی که نیاز مالی دارد بتواند بدون بازپرداخت از آن استفاده کند. می‌گوید: در دنیا هیچ چیز به اندازه فقر مرا آزار نمی‌دهد. اصلا تحمل دیدن آدم‌هایی که از بی‌پولی رنج می‌برند را ندارم. اما با پول بازیگری که نمی‌توان به چنین چیزی امید داشت. چون در دنیا بازیگران دستمزدهای کلانی می‌گیرند مردم تصور می‌کنند اینجا هم همین طور است. اما اصلا اینگونه نیست و حتی خیلی از چک‌های بازیگران که 3-4 ماه شبانه‌روز کار کرده‌اند برگشت می‌خورد.