به گزارش خبرنگار ورزشی باشگاه خبرنگاران  هنگام دویدن پای ورزشکار مدت زمان کوتاهی روی زمین قرار می گیرد، مثلا در دوی سرعت حدود 11 صدم ثانیه در دوهای با مسافت متوسط 14 صدم ثانیه و در پرش ارتفاع تا 21 صدم  ثانیه پای روی زمین قرار دارد.

نیروی بوجود آمده باید میان سطح زمین، کفش وبافتهای بدن تقسیم شود. اما اگر سطح تماس بسیار سخت ومحکم باشد، فشار زیادی رابه کفش وارد میکند که درنهایت به بافتهای بدن منتقل خواهد شد.
البته باید درنظر داشت سطوح بسیار نرم بااینکه از شوک جلوگیری میکند اما همین سطح نرم میتواند مشکلاتی را ایجاد کند، دویدن روی ماسه نرم شاید از شوک پا جلوگیری کند ولی باعث تحریک پاشنه می شود.
پاشنه در ماسه فرو می رود در مرحله بلند شدن سرمی خورد سطح زمین اگر خیس، لغزنده یا یخ زده باشد در آسیبهای عضلانی – رباطی بیشتر از تمام انواع آسیبهای کشاله وران ونیز آسیبهای زانو ومچ پادخالت دارند.

شیب متوسط جاده ها معمولا باید 7تا 9درجه باشد ودویدن دریک طرف جاده به صورت مداوم می تواند باعث آسیبهای ناشی از پرکاری را به وجود آورد. دویدن درسربالایی تپه ها به ویژه برای ورزشکارانی، که عضله های پشت ساق پای کوتاه وتاندون آشیل انعطاف ناپذیر دارند احتمال آسیب در اطراف کشکک زانو وجانب خارجی زانو وجود دارد.

دوندگان و ورزشکاران دیگر با دویدن علاوه براینکه باید به سطح زمین توجه کافی داشته باشند باید به کفش وتکنیک خود نیز دقت کنند.
ارتباط میان کفش، پاوسطح یکی از مهمترین عوامل مهم در آسیبهای مکرر دوندگان است.

*در اکثر رشته های ورزشی، کفش یکی از مهمترین تجهیزات است

کفش ها باید هر فشار جزئی را تا حدامکان تقسیم و توزیع کنند وامواج ناشی از شوک را به بدن منتقل کنند، درصورت سخت ومحکم بودن سطح تمرینی، کفش باید دارای پاشنه وسنجش های متناسبی برای جذب ضربات باشد.

در ورزش هایی که خطر آسیب دیدگی به دلیل تمرینها یا حوادث بالاست، کیفیت پایداری کفش بسیار مهم است. همچنین تکنیک دویدن در رشته های گوناگون ورزشی متفاوت است.

دوندگان استقامت معمولا ابتدا پاشنه پا بازمین در تماس سپس پنجه پاروی زمین قرار ومسیر را ادامه می دهند که شایع ترین تکنیک غلط مرسوم شامل وارد کردن ضربه خیلی شدید با پاشنه یادویدن با کف پاست که باعث آسیبهای بافتی وشکستگی های ریز می شود.

تکرار دویدنهای غلط یا پریدنهایی با تکینک نادرست به بروز این نوع آسیب ها نیز می شود.

البته باید وزن بدن فرد را درنظر داشت که اضافه وزن هم باعث فشار بربافتها وخستگی زودرس آنها می شود.

حال آسیب های پا ناشی از پرکاری کدامند؟
هنگامی که بافتی در معرض تحمل فشارهای مکرر باشدت معمولی یا با فشار زیاد قرار گیرد، آسیبهای ناشی از پرکاری می تواند رخ دهد که آسیبهای بافتی وشکستگی های ریز میکروسکوپی اتفاق می افتد.

وجود درد اصولا مهمترين مشخصه آسیب بافت است که اغلب موقتی است ومی تواند به طور کامل درطی برنامه گرم کردن قبل از تمرین یا مسابقه ناپذیر شده یا مشکلات کمی را به وجود آورد اما بعدا با شدت بیشتری برمی گردد.

دردمعمولا پس از استراحت محو می شود امادر جلسه تمرین یا مسابقه بعدی یا در بیشتر موارد در هنگام گرم کردن باز می گردد.

به مرور زمان این درد ممکن است در طی استراحت مانند هنگامی فعالیت، قصد ودائمی شود. پاشنه پا از سلولهای کوچکی که محتوی چربی است تشکیل شده است که توسط الیاف بافتهای به پوست می چسبد.

پرشهای مکرر وفرود روی پاشنه که دونده های مانع، پرنده های طول و سه گام انجام می دهند، می تواند باعث پارگی این الیاف شود. چربی هایی که در زیر پا قرار دارد فشار وارده از بیرون را تحمل می کند ولی زمانیکه این نقش حفاظتی آنها کاهش پیدا کند پوست به استخوان نزدیک تر وحساس تر شده و در هنگام تحمل فشار دردناک می شود.
تازمانی که پارگی خیلی شدید نیست و تازه اتفاق افتاده فقط حساسیت موضعی پاشنه وجود دارد اما در موارد طولانی مدت آسیب های زیرپوستی استخوان پاشنه را می توان احساس کرد.

درمان چنین حالتی بسيار مشکل است وباید از بروز چنین وضعیتی جلوگیری کرد. بخشی از این پیشگیری استفاده از تکنیک صحیح و به ویژه استفاده از کفش های متناسب با سطوح تمرینی است که پاشنه آنها قابلیت جذب هرچه بشتر ضربه و امکان هرچه بیشتر توزیع نیروی ناشی از ضربه را داشته باشند.

لازم به ذکر است هنگامی که نشانه های درد پاشنه ظاهر میشود،‌ ورزشکار می تواند از کفشهایی استفاده کند که دارای فرو رفتگیهایی برای ناحیه دردناک پاشنه است./آق