چهارشنبه نوزدهم مهر 1391 چه زيبا خواهد درخشيد درتقويم تاريخ اين سرزمين و به يادگار خواهد ماند خاطره اش در اذهان . فخر خواهند كرد مردمانش بر خويشتن شان كه در اين روزگار وانفساي عصرغربت ميزبان قدوم مبارك ولي امرشان، مردي از تبار اميرالمؤمنين (ع) بودند.

بيرق هاي برافراشته منقش به شعار...لبيك يا خامنه اي...در جاي جاي اين شهر و ديار نشان از اين ادعا دارد كه دنيا بداند ما تا پاي جان در دفاع از ارزش هاي انقلابي و ديني مان ايستاده ايم و از آن پاسداري مي كنيم و اجازه نخواهيم داد كه تاريخ مظلوميت شيعه براي بار ديگر تكرار شود. ديوارنوشته ها نيز هر كدام به سهم خود معنايي از ولايت پذيري را تفسير مي كنند و عشق به رهبر را براي همگان معنا مي بخشند.

شهر در تكاپوي ميزباني است و هنوز هم در اذهان مردمان اين سرزمين نمي گنجد و باور ندارند كه در چهارشنبه روزي که مي آيد قاب چشمان شان به جمال زيبا ودلرباي ولي فقيه شان تزيين مي گردد. بي قراري شان التيام مي يابد و چشم انتظاري شان به ثمر مي نشيند.

كاش دوربين هاي بتواند به ثبت رساند اين همه شور توأم با شعور را و به تصوير بكشاند اشك هاي شوق جاري گشته بر گونه ها را ! آيا قلم خواهد توانست به تكليف اش عمل كند و به زيبايي هر چه تمام تر دل التهاب زده فرزند شهيدي را كه از پس فراق پدر نديد ه اش آمدن حضرتش را به انتظار نشسته تا براي يكبار هم كه شده با غرور نام پدر را از برايش كه به يقين حكم پدر را نيز دارد، نجوا كند را بر صفحه سفيد كاغذ بنگارد.

عجب ازاين دارم كه دنيا چگونه نميتواند اين مسلك و مرام را تفسير كند و در معادلاتش دخالت دهد. كاش گوش هاي به ظاهر ناشنوا بشنوند نفير دشمن شكن ....ما همه سرباز توأيم خامنه اي، گوش به فرمان توأيم خامنه اي را....تا زين پس و از وراي همه خيالات خام شان پا در جاده اي ننهند كه رو به نابودي و شكست است./س