به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران،نشناختن اين بزرگان تا جایی که وقتی آل خلیفه برای امثال «استاد عبدالوهاب حسین» به عنوان آغازگر انقلاب اخیر بحرین، «عبدالهادی الخواجه» محور انقلاب بحرین، «حسن مشیمع» رهبر گروه «جنش حق» بحرین، «عبدالجلیل مقداد» به عنوان عالمی انقلابی که درس خارج فقه او در بحرین معروف است و امثالهم «حبس ابد» برید، هیچ فریادی از ما بلند نشد، بعنوان نشانه ای از عدم شناخت ما، کفایت نمی کند؟!
اما چرا!؟ چرا افرادی با چنین عرصه نفوذ در شکل گیری انقلاب بحرین ناشناخته مانده اند در حالی که برخی جریانات اصلاح طلب این کشور که نقشی در کف انقلاب و در تشویق و رهبری جوانان 14 فوریه نداشته اند مورد پوشش رسانه ای واقع شده اند!؟ دلایلی به ذهن می رسد:

***ضعف اطلاعاتی و تحلیلی رسانه های ما: به طور کلی، رسانه های فارسی زبان ما معمولاً از اجمال خارج نمی شوند و به بازتاب خبری گزینشی اکتفا می کنند. تحلیل ها هم عمدتاً به دست «خبرخوانان» است! یعنی کسانی می آیند چند خبر را کنار هم می گذارند و بدون تبیین ریشه های تاریخی و تحلیلی آن اتفاقات به تحلیل می پردازند لذا مخاطب با ریشه های مختلف فکری، تاریخی و جریانات و شخصیتهای آن کشور آشنا نمی شود! عمده مشکل اینجاست و عوامل دیگر نقش فرعی دارند! لذاست که می بینیم در جامعه ایرانی دغدغه انقلاب بحرین، اوج هم می گیرد ولی باز، کسی گروهها و شخصیت های انقلابی را نمی شناسد و در حد اطفاء احساسات باقی می ماند!
*** غلبه سیاست بر اطلاع رسانی: اگر سیاست رسمی و دیپلماتیک اقتضای آن را دارد که بر گروه خوب ولی خواهان اصلاحات «الوفاق» که یک جریان خواهان «اصلاحات» و نه «اسقاط نظام» تاکید شود، چرا باید رسانه ها و سایتهای خبری تحلیلی ما نیز چنین کنند و جریانات بسیار نزدیک به فکر امام و انقلاب اسلامی ایران را فراموش نمایند؟! آیا سران و جوانان انقلابی که به اتهام رابطه با ایران در زندان ها شکنجه می شوند حقی بر گردن ما ندارند و کم توجهی به این سمبلهای مقاومت، ظلم نیست؟!
***غفلت بدنه مردمی از فضای بین الملل: وقتی مجموعه های مردمی و خودجوش که درگیر مصلحت اندیشی ها نیستند از فضای بین الملل غافل می شوند این می شود که بارها در همین بحرین شیعه نشین نزدیک ما، انقلاب و کشتار و درگیری می شود ولی ما بی خبریم یا در همین آذربایجان کنار گوش مان، دشمن چنان نفوذی می کند و ما در خوابیم! پس نباید همواره مشکلات را فرافکنی کرد! سوزنی هم به خودمان بزنیم!

البته نمی توان زندانی بودن این سران را نیز در فراموش شدن آنها منکر شد ولی آیا این بی انصافی نیست!؟ حال فرصتی برای جبران کوتاهی های گذشته مهیاست. جالب اینکه در شرایطی که سخت ترین فشارها بر مردم و جوانان انقلابی بحرین می آید، عده ای دغدغه، «گفتگو» با مجرمان را دارند! اما تکلیف ما چیست؟!