به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران بجنورد، چوخه جزء رشته های بومی خراسان شمالی است و از زمانی که عشایر استان پشم ریسی را آموختند از پشم گوسفندان وشتر این نوع پارچه را بافتند که با توجه به شرایط آب وهوایی خاص از آن به عنوان یک پوشش عمومی استفاده می شد.

این بافته داری در گذشته در اکثر روستاهای استان ازجمله روستاهای اسفراین و شیروان بافته می شد واز این نوع پارچه مردان به صورت کت وشلوار و بیشتر چوپانان از آن به عنوان البسه در زمستان استفاده می کردند اما کم کم با پیدایش پارچه های نخی وپنبه ای چوخه به فراموشی سپرد شد تا جایی که دیگر از آن به عنوان پوشش عمومی در بین عشایر استفاده نمی شود.

اگر چه دیگر این بافته درمیان مردم عادی کابری چندانی ندارد اما خوشبختانه این نوع پوشش به خاطر کشتی پر طر فدار چوخه که چهاردهم فروردین در اسفراین برگزار می شود هنوز جایگاه خود راحفظ کرده است.

اين دست‌بافته معمولا از پشم بره يا شتر تهيه و پس از آماده شدن پشم و تبديل آن به نخ تابيده از طريق پودگذاري بر روي دار زميني، بافته مي‌شود

معاونت هنرهاي سنتي و صنايع‌دستي خراسان شمالي در مورد این رشته بومی استان به خبرنگار باشگاه خبرنگار گفت: چوخه بافي از صنايع دستي ويژه خراسان شمالي است که البته در چند دهه اخير از رونق کمتري برخوردار بوده است تا جایی که در کشتی چوخه از لباسهای برنزنتی استفاده می شد .

علی عابدی بابیان اینکه این نوع نساجی سنتی در زمان قدیم به علت ضخامتش در مناطق سرد سیر در بین عشایر طرفداران زیادی داشته است، افزود: اما با با لا رفتن سطح زندگی این بافته داری کاربرد خود را از دست داده است.

وی درادامه گفت: کشتی گیران به علت استحکام چوخه ، آن را در زمان گرفتن کشتی برتن می کردند که بعد ازآن پوشیدن چوخه در کشتی به عنوان قانون درآمد و هم اکنون نیز این پوشش در این نوع کشتی به کار گرفته می شود.

وی گفت: هيچ‌ پارچه‌اي همانند «چوخه» در مبارزه کشتي دوام نمي‌آورد و مهم‌ترين علت استفاده از اين نوع پارچه در کشتي با چوخه، استحکام آن است.

معاون صنایع دستی در مورد تلاشهای این معاونت برای احیاء این رشته در حال منسوخ افزود:برای حفظ ارزش میراث و احیاء این رشته کلاسهای آموزشی برای علاقه مندان به روش استاد –شاگردی در روستای عبد آباد از توابع شیروان برگزار شده وبا فعال کردن 2 کار گاه در این روستا به صورت متناوب 5 الی 6 نفر به بافت چوخه مشغول هستند.

وی تصریح کرد: آموزش چوخه به هنرآموزان ،برای احیاء این رشته بومی و استفاده ازتولیدات آنان برای استفاده کشتی گیران مورد استفاده قرار می گیرد.

وی به ضرورت توجه به سلیقه مردم در تولیدات صنایع دستی اشاره کرد و گفت: هر چیزی که در چرخه تولید هست با توجه به ظرافتهایی که دارد، اگربافنده درراستای سلیقه مردم جنس خود را تولید کند ماندگار خواهد شد.

عابدی افزود: اما با توجه به اینکه چوخه از جنس پشم بوده و خشن است در زندگی امروزی نمی توان کار برد جدیدی برای آن تعریف کرد و همچنین به علت نداشتن صرفه اقتصادی نمی شود به دوام این رشته امید وار بود.

وی ابراز امید واری کرد:با آموزش هنر آموزان بیشتر بتوان این رشته را در حد ماندگاری احیاء و حفظ کرد./ع