گروهي که خط قرمز رسانه‌هاي آمريکا است
"بیلدربرگ" و فعاليت "امنیتی-جاسوسی" مخفيانۀ آن در آمريکا
گروه بیلدربرگ نام کنفرانسی غیررسمی است که هر ساله به صورت کاملاً خصوصی و محرمانه در نقطه‌ای از جهان برگزار می‌شود.
به گزارش سرويس بين‌الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از گلوبال ريسرچ، اعضای گروه بیلدربرگ تماما انتصابی هستند و تعداد ایشان به حدود ۱۳۰ نفر می‌رسد. تمامی اعضا از قدرتمندترین و با نفوذترین افراد در زمینه‌های سیاست، اقتصاد و رسانه هستند. بسیاری از پادشاهان و اعضای خاندان‌های سلطنتی کشورهای غربی از اعضای دائم گروه بیلدربرگ هستند.اعضای گروه بیلدربرگ در کنفرانس سالیانه خود، در مورد مسایل جاری سیاسی و اقتصادی جهان به صورت محرمانه با یکدیگر تبادل نظر و مشورت می‌کنند.گروه بیلدربرگ نام خود را از هتلی در کشور هلند می‌گیرد که برای نخستین بار در سال ۱۹۵۴، میزبان اعضای کنفرانس بود. دفتر گروه بیلدربرگ در شهر لیدن در استان هلند جنوبی و در نزدیکی شهر لاهه در کشور هلند قرار دارد.
چندی پیش (31 می تا 3 ژوئن 2012 )، بیش از صد شخصیت قدرتمند این کره خاکی در یک کنفرانس بسیار محرمانه در هتل کانتیلی ویرجینا دور هم جمع شدند . بسیاری از نام های بزرگ عرصه سیاست و اقتصاد دراین نشست حضور داشتند. هتل به طور کلی توسط نیروهای امنیتی که سلاح های پیشرفته داشتند احاطه شده بود . این کنفرانس آنقدر مهم بود که نیروهای ویژه امنیتی آمریکا نیز عهده دار حفاظت از آن بودند . این کنفرانس از سال 1954 هرساله برگزار می شود . اما هیچگاه هیچ اطلاعاتی از درون این کنفرانس ها به بیرون درز نکرده است و شرکت کنندگان هم ، قسم یاد می کنند که چیزی از محتوای این جلسات به بیرون منتقل نکنند.
تصمیماتی که در این نشست ها گرفته می شود بر سرنوشت هر زن ، مرد و بچه ای بر روی کره زمین اثر دارد. اما بسیاری از مردم آمریکا حتی نمیدانند بیلدربرگ چیست و یا کنفرانس مهم امسال در چند کیلومتری پایتخت سیاسی آمریکا یعنی واشنگتن دی سی برگزار می شود؟ به خاطر اینکه رسانه های عمده و مهم آمریکا هیچوقت از این گروه خبری به مردم نمی دهند.
این کنفرانس آنچنان در سکوت خبری برگزار می شود که شما فکر می کنید هیچ اتفاقی نیافتاده است . حالا شما فکر می کنید آیا نباید چنین اجلاس مهمی که در آن مهمترین افرادجهان برای آینده آن تصمیم میگیرند ، در رسانه های آمریکا بازتاب داشته باشد ؟
گروه بیلدربرگ چیزی بیش از یک کلوب اجتماعی است. این گروه مهمترین نقش را در جهت گیری های جهانی از سال 1954 ایفا کرده است. گروه بیلدربرگ به ایجاد اتحادیه اروپایی و درنهایت یورو کمک کرد . امسال نیز نجات یورو مهمترین دستور کار این اجلاس بود.
جالب اینجاست که یکی از افراد مهم شرکت کننده در این اجلاس ، در شرایط عادی و در جایی دیگر می توانست باعث ایجاد بمب خبری در رسانه های آمریکایی شود . به تعدادی از این اسامی توجه کنید:
بیل کلینتون ، جرج بوش پدر ، پرنس چارلز ، دیوید کامرون ، تونی بلر ، هیلاری کلینتون ، جو بایدن ، هنری کیسینجر ، بیل گیتس ، آنگلا مرکل ، تیموتی گشنر ، ریک پری ، دیوید راکفلر ، هرمان وان رامپوی ، ژان کلود تریشه ، جف بزوس ، کریس آر هیوز ، اریک اشمیت ، کرک جی مونتی ، آندره فوگ راسموسن ، ریچارد پرل ، پاول ولکر و لارنس سامرز
آیا این تعداد ستاره کافی نیستند که رسانه های عمده و مهم آمریکا به آنها بپردازند؟
شما حتماً فکر میکنید که این اجلاس بایدخیلی مهم باشد . ولی رسانه های آمریکائی قصد ندارند آن را پوشش دهند.
به جای این اجلاس ، رسانه های آمریکا اخبار مهمتری دارند که باید به خورد مردم بدهند . شما می توانید تیترهای بسیارمهم روزنامه Usa today را در زیر بخوانید:
- همیشه به املای لغات توجه کنید چون دچار مشکل می شوید
- چند فروشگاه زنجیره ای بزرگ دیگر به صف فروشندگان وسایل جنسی بزرگسالان اضافه شد.
CNN هم این اخبار بسیار مهم را پوشش داد:
- امکانات جدید خطوط هوایی اینبار فقط برای شما!
- آیا رامنی یک تک شاخ است؟
- دانشمندان راز بوی بدن سالمندان را کشف کردند
اینها اخبار مهمی هستند که رسانه های آمریکائی در طول برگزاری این اجلاس به مردم داده اند!
این رسانه ها شاید بتوانند اجلاس بیلدربرگ را نادیده بگیرند ، اما میزان حفاظت از این کنفرانس هر کسی را وسوسه می کند که بداند آنچا چه می گذرد.
پلیس لباس شخصی ، نیروی ویژه امنیتی و اطلاعاتی و دیگر ماموران ، خود را برای این اجلاس آماده کرده بودند.
یکی از خبرنگاران گاردین به نام "چارلی اسکلتون"، با گوشی همراه خود از ماموران این کنفرانس فیلمبرداری کرده بود . او نمی توانسته از کس دیگری و یا از میهمانان سری این اجلاس خبری تهیه کند.
او با گوش خود شنیده بوده که ماموران امنیتی با همدیگر بحث می کردند که چطور باید تجهیزات امنیتی و جاسوسی را که به ماهواره متصل بوده را به کار گیرند تا تلفن های خبرنگاران را شنود کنند .
اما چرا رسانه های آمریکا این موارد را گزارش نمی کنند؟
از قدیم ، تعدادی از سیاستمداران طراز اول (مخصوصاً روسای جمهوری آینده آمریکا ) در این اجلاس شرکت می کردند تا به مناصب بالایی دست پیدا کنند. سایت Worldnet daily مثالهایی در این مورد زده است که جالب است:
جرج بوش پدر در سال 1985 در این اجلاس شرکت کرد و در سال 1988 رئیس جمهور آمریکا شد. بیل کلینتون هم در سال 1991 دراین کنفرانس شرکت کرد و سال بعد به مقام ریاست جمهوری رسید . تونی بلر درسال 1993 دراین اجلاس بودو درسال 1997 به نخست وزیری انگلیس رسید . رومانو پرودی درسال 1999 دراین اجلاس شرکت کرد و سال بعد به ریاست کمیسیون اتحادیه اروپا رسید.درسال 2004 سناتور جان ادواردز برای حاضران دراین نشست صحبت کرد و سال بعد معاون ریاست جمهوری نامزد دمکراتها یعنی جان کری شد .
حالا گفته می شود که باراک اوباما وهیلاری کلینتون ماند سال 2008 دراین اجلاس شرکت خواهند کرد.
مطلب تعجب آور این است که شایعاتی وجوددارد مبنی بر اینکه باراک اوباما یک اجلاس مقدماتی برای این نشست محرمانه برگزار کرد . دراین رابطه economic policy journal می نویسد : اوباما برای شرکت دراین جلسه مقدماتی مدتی از انظار عمومی و رسانه ناپدید شده بود . دلیلی برای این اقدام عنوان نشد اما همه می دانند چه خبر بوده است. او خود را برای این نشست مهم و سری آماده می کرده است .
همینکه تیم همراه رئیس جمهوری که همگی همیشه او را همراهی می کنند ندانند او کجاست و او را در این نشست همراهی نکنند گویای خیلی از مسائل است . حتی گروه خبری اوباما نیز که همیشه برای ثبت و ضبط اقدامات وسخنرانی های او حاضرند نیز از قافله عقب مانده بودند .
یقیناً او و همکارانش دلیل غیبت خود را نخواهند گفت.
واقعیت این است که رسانه های آمریکائی بزرگترین دروازه بان اخبار در آمریکا هستند. آنها هستند که تصمیم می گیرند چه خبری مهم است و چه خبری مهم نیست .
آنها هستند که تصمیم میگیرند چه چیزی را باید مردم آمریکا بدانند و در مورد چه چیزی صحبت کنند.
آنها بودند که نشست ببلدربرگ را بایکوت خبری کردند وبسیاری از مردم آمریکا اصلاً نفهمیدند این اجلاس در آمریکا برگزار می شود.
این بسیار ناراحت کننده است که اطلاعات اجلاسی دراین سطح از مردم جهان پنهان نگه داشته می شود.
دیوید راکفلر که همیشه جز مدعوین اصلی این اجلاس است درسال 2003 درکتاب خاطراتش می نویسد:
"بعضی ها فکر می کنند ما جزء گروهی مخفی هستیم که علیه منافع آمریکا کار می کنند ، به من و خانواده ام اتهام می زنند که درحال توطئه وتبانی برای ساختن یک سیستم یکپارچه و متحد سیاسی و اقتصادی درجهان هستیم . اگر این یک گناه است ، بله من گناهکارم".
چقدر ناراحت کننده است که یک مشت سیاستمدار و پولدار دور هم در یک کنفرانس مخفی جمع شوند و درمورد یک سیستم متحد جهانی تصمیم بگیرند و چیزی هم به کسی نگویند . این سیستم البته به نفع خودشان است نه به نفع مردم جهان.
سرنوشت جهان باید در دستان مردم جهان باشد نه در دستان نخبگانی که می خواهند جهان را هرطور که می خواهند شکل دهند.
چندی پیش (31 می تا 3 ژوئن 2012 )، بیش از صد شخصیت قدرتمند این کره خاکی در یک کنفرانس بسیار محرمانه در هتل کانتیلی ویرجینا دور هم جمع شدند . بسیاری از نام های بزرگ عرصه سیاست و اقتصاد دراین نشست حضور داشتند. هتل به طور کلی توسط نیروهای امنیتی که سلاح های پیشرفته داشتند احاطه شده بود . این کنفرانس آنقدر مهم بود که نیروهای ویژه امنیتی آمریکا نیز عهده دار حفاظت از آن بودند . این کنفرانس از سال 1954 هرساله برگزار می شود . اما هیچگاه هیچ اطلاعاتی از درون این کنفرانس ها به بیرون درز نکرده است و شرکت کنندگان هم ، قسم یاد می کنند که چیزی از محتوای این جلسات به بیرون منتقل نکنند.
تصمیماتی که در این نشست ها گرفته می شود بر سرنوشت هر زن ، مرد و بچه ای بر روی کره زمین اثر دارد. اما بسیاری از مردم آمریکا حتی نمیدانند بیلدربرگ چیست و یا کنفرانس مهم امسال در چند کیلومتری پایتخت سیاسی آمریکا یعنی واشنگتن دی سی برگزار می شود؟ به خاطر اینکه رسانه های عمده و مهم آمریکا هیچوقت از این گروه خبری به مردم نمی دهند.
این کنفرانس آنچنان در سکوت خبری برگزار می شود که شما فکر می کنید هیچ اتفاقی نیافتاده است . حالا شما فکر می کنید آیا نباید چنین اجلاس مهمی که در آن مهمترین افرادجهان برای آینده آن تصمیم میگیرند ، در رسانه های آمریکا بازتاب داشته باشد ؟
گروه بیلدربرگ چیزی بیش از یک کلوب اجتماعی است. این گروه مهمترین نقش را در جهت گیری های جهانی از سال 1954 ایفا کرده است. گروه بیلدربرگ به ایجاد اتحادیه اروپایی و درنهایت یورو کمک کرد . امسال نیز نجات یورو مهمترین دستور کار این اجلاس بود.
جالب اینجاست که یکی از افراد مهم شرکت کننده در این اجلاس ، در شرایط عادی و در جایی دیگر می توانست باعث ایجاد بمب خبری در رسانه های آمریکایی شود . به تعدادی از این اسامی توجه کنید:
بیل کلینتون ، جرج بوش پدر ، پرنس چارلز ، دیوید کامرون ، تونی بلر ، هیلاری کلینتون ، جو بایدن ، هنری کیسینجر ، بیل گیتس ، آنگلا مرکل ، تیموتی گشنر ، ریک پری ، دیوید راکفلر ، هرمان وان رامپوی ، ژان کلود تریشه ، جف بزوس ، کریس آر هیوز ، اریک اشمیت ، کرک جی مونتی ، آندره فوگ راسموسن ، ریچارد پرل ، پاول ولکر و لارنس سامرز
آیا این تعداد ستاره کافی نیستند که رسانه های عمده و مهم آمریکا به آنها بپردازند؟
شما حتماً فکر میکنید که این اجلاس بایدخیلی مهم باشد . ولی رسانه های آمریکائی قصد ندارند آن را پوشش دهند.
به جای این اجلاس ، رسانه های آمریکا اخبار مهمتری دارند که باید به خورد مردم بدهند . شما می توانید تیترهای بسیارمهم روزنامه Usa today را در زیر بخوانید:
- همیشه به املای لغات توجه کنید چون دچار مشکل می شوید
- چند فروشگاه زنجیره ای بزرگ دیگر به صف فروشندگان وسایل جنسی بزرگسالان اضافه شد.
CNN هم این اخبار بسیار مهم را پوشش داد:
- امکانات جدید خطوط هوایی اینبار فقط برای شما!
- آیا رامنی یک تک شاخ است؟
- دانشمندان راز بوی بدن سالمندان را کشف کردند
اینها اخبار مهمی هستند که رسانه های آمریکائی در طول برگزاری این اجلاس به مردم داده اند!
این رسانه ها شاید بتوانند اجلاس بیلدربرگ را نادیده بگیرند ، اما میزان حفاظت از این کنفرانس هر کسی را وسوسه می کند که بداند آنچا چه می گذرد.
پلیس لباس شخصی ، نیروی ویژه امنیتی و اطلاعاتی و دیگر ماموران ، خود را برای این اجلاس آماده کرده بودند.
یکی از خبرنگاران گاردین به نام "چارلی اسکلتون"، با گوشی همراه خود از ماموران این کنفرانس فیلمبرداری کرده بود . او نمی توانسته از کس دیگری و یا از میهمانان سری این اجلاس خبری تهیه کند.
او با گوش خود شنیده بوده که ماموران امنیتی با همدیگر بحث می کردند که چطور باید تجهیزات امنیتی و جاسوسی را که به ماهواره متصل بوده را به کار گیرند تا تلفن های خبرنگاران را شنود کنند .
اما چرا رسانه های آمریکا این موارد را گزارش نمی کنند؟
از قدیم ، تعدادی از سیاستمداران طراز اول (مخصوصاً روسای جمهوری آینده آمریکا ) در این اجلاس شرکت می کردند تا به مناصب بالایی دست پیدا کنند. سایت Worldnet daily مثالهایی در این مورد زده است که جالب است:
جرج بوش پدر در سال 1985 در این اجلاس شرکت کرد و در سال 1988 رئیس جمهور آمریکا شد. بیل کلینتون هم در سال 1991 دراین کنفرانس شرکت کرد و سال بعد به مقام ریاست جمهوری رسید . تونی بلر درسال 1993 دراین اجلاس بودو درسال 1997 به نخست وزیری انگلیس رسید . رومانو پرودی درسال 1999 دراین اجلاس شرکت کرد و سال بعد به ریاست کمیسیون اتحادیه اروپا رسید.درسال 2004 سناتور جان ادواردز برای حاضران دراین نشست صحبت کرد و سال بعد معاون ریاست جمهوری نامزد دمکراتها یعنی جان کری شد .
حالا گفته می شود که باراک اوباما وهیلاری کلینتون ماند سال 2008 دراین اجلاس شرکت خواهند کرد.
مطلب تعجب آور این است که شایعاتی وجوددارد مبنی بر اینکه باراک اوباما یک اجلاس مقدماتی برای این نشست محرمانه برگزار کرد . دراین رابطه economic policy journal می نویسد : اوباما برای شرکت دراین جلسه مقدماتی مدتی از انظار عمومی و رسانه ناپدید شده بود . دلیلی برای این اقدام عنوان نشد اما همه می دانند چه خبر بوده است. او خود را برای این نشست مهم و سری آماده می کرده است .
همینکه تیم همراه رئیس جمهوری که همگی همیشه او را همراهی می کنند ندانند او کجاست و او را در این نشست همراهی نکنند گویای خیلی از مسائل است . حتی گروه خبری اوباما نیز که همیشه برای ثبت و ضبط اقدامات وسخنرانی های او حاضرند نیز از قافله عقب مانده بودند .
یقیناً او و همکارانش دلیل غیبت خود را نخواهند گفت.
واقعیت این است که رسانه های آمریکائی بزرگترین دروازه بان اخبار در آمریکا هستند. آنها هستند که تصمیم می گیرند چه خبری مهم است و چه خبری مهم نیست .
آنها هستند که تصمیم میگیرند چه چیزی را باید مردم آمریکا بدانند و در مورد چه چیزی صحبت کنند.
آنها بودند که نشست ببلدربرگ را بایکوت خبری کردند وبسیاری از مردم آمریکا اصلاً نفهمیدند این اجلاس در آمریکا برگزار می شود.
این بسیار ناراحت کننده است که اطلاعات اجلاسی دراین سطح از مردم جهان پنهان نگه داشته می شود.
دیوید راکفلر که همیشه جز مدعوین اصلی این اجلاس است درسال 2003 درکتاب خاطراتش می نویسد:
"بعضی ها فکر می کنند ما جزء گروهی مخفی هستیم که علیه منافع آمریکا کار می کنند ، به من و خانواده ام اتهام می زنند که درحال توطئه وتبانی برای ساختن یک سیستم یکپارچه و متحد سیاسی و اقتصادی درجهان هستیم . اگر این یک گناه است ، بله من گناهکارم".
چقدر ناراحت کننده است که یک مشت سیاستمدار و پولدار دور هم در یک کنفرانس مخفی جمع شوند و درمورد یک سیستم متحد جهانی تصمیم بگیرند و چیزی هم به کسی نگویند . این سیستم البته به نفع خودشان است نه به نفع مردم جهان.
سرنوشت جهان باید در دستان مردم جهان باشد نه در دستان نخبگانی که می خواهند جهان را هرطور که می خواهند شکل دهند.
