به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران لرستان در همايش استانی شعر مولوی در محل تالار شهيد آوينی خرم‌آ‌باد برگزار شد، كريم زمانی، مولوی‌پژوه برجسته كشور پيرامون ابعاد شخصيتی مولانا با بيان اين‌كه جهانی‌ترين و هنری‌ترين اشعار فارسی اشعاری است كه حال و هوای عرفانی دارد، افزود: اگر اشعار عارفان نبود شعر فارسی مثل كالبد بی‌جان و رودخانه بی‌آب بود.

وی ادامه داد: مولانا از آن دست شاعران عارفی است كه می‌خواهد با شعرش در مخاطب خود ايجاد باور كند وی نمی‌خواهد مثل اهل كلام چيزی را اثبات كند.

زمانی افزود: كتاب‌های عرفانی دو نوع هستند يك نوع آنها از كاغذ برآمده و بر كاغذ نازل شده‌اند و صاحب اين قبيل آثار محفوظاتی را ضبط كرده كه هيچ نسبتی بين آن معرفت و باطنش برقرار نشده است و روحش از اين اشعار و نكات دقيق آبياری نشده است.

اين مولوی‌پژوه برجسته كشور ادامه داد: يك سنخ ديگر كتاب‌های عرفانی كتاب‌هايی است كه از دل برآمده و مثنوی معنوی مولوی اثری برآمده از دل است و اين رمز ماندگار مثنوی معنوی مولوی است.

وی افزود: بين كتبی كه به‌دست بشر ايجاد شده مثنوی معنوی بيشترين شرح، نقد، تفسير و تحليل را به خود اختصاص داده است.

زمانی گفت: مثنوی معنوی مولانا اگر كتابی تقليدی بود و فقط با حفظ و محفوظات نگارش می‌شد دوام نمی‌آورد اما اين كتاب با گذشت 800 سال همچنان حی و باقی و جوابگوی مشكلات مردم است.

اين نويسنده و پژوهشگر به نمادهای به‌كار گرفته شده در شعر مولوی اشاره و خاطرنشان كرد: زرهی عظيم و ضخيم از نمادها شعر مولوی را دربرگرفته و ما برای ورود به اين دژ چاره‌ای جز عبور از رمز و واژه‌های نمادها نداريم و همين باعث موفقيت شعر مولوی شده است.

وی با بيان اين‌كه لباس ظاهر كلام و پيام مولانا نظم و شعر است اما باطن اين لباس حكمت، عقليات محض، تحليل‌های دقيق و مباحث روانشناسانه و موشكافانه است، در معرفی آثار مولوی گفت: يك سلسله از كتاب‌های مولوی جنبه تعليمی دارد مثل مثنوی، فيه مافيه و مجالس سبعه، يك‌سری از آثار مولوی جنبه شيدايی و عاطفی و احساسی دارد مثل ديوان غزليات و يك‌سری از آثار وی جنبه مدنی و اجتماعی دارد كه از جمله آنها می‌توان به مكاتيب اشاره كرد./س