به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران ، دروغ پدیده ای است که اخلاق ایرانی از آغاز با آن در ستیز بوده است.
 
براین اساس ثمره این مبارزه امروزه به عنوان زخم کهنه ای بر پیکره اخلاق و رفتار عمومی و کاربردی اجتماع ما که به صورت روز افزون در حال تازه شدن است مشاهده می شود.
 
فربد فدایی، جامعه شناس در مورد آسیب ها و نتایج شیوع این پدیده در جامعه گفت: تجربه دروغ به عنوان ابزار ارتباطی نامناسب بین انسان ها از همان دوران کودکی حادث می شود و این مهم به مرور در کودکان با شکل گیری وجدان رفتاری و تشخیص حرف صحیح از ناصحیح روبه کاهش می گذارد.
 
*دروغ نقطه مقابل ارزش های اجتماعی
این جامعه شناس افزود: پدیده دروغ گویی و تکیه بر بیان خلاف واقع در مورد رویدادها در دوره بزرگسالی در قالب دادن قول های بی قرار، استفاده از عنوان و نام های جعلی در ارتباطات و مناسبات اجتماعی با سایر افراد جامعه می توان از این افراد به عنوان شخصیت های ضد ارزشهای اجتماعی نام برد.
 
گفتنی است: بیشتر موضوع دروغ پردازیها در بزرگسالان مربوط به مسائل جزئیست هر چند که این وضعیت هم پذیرفتنی نیست.
 
این در حالی است که طبق تحقیقات و پژوهش های صورت گرفته تنها سه درصد از افراد جامعه به عنوان شخصیت های ضد اجتماعی، سندرم و دروغ گویی به طور مختلف در آن ها دیده می شود.
 
فدایی در ادامه تصریح کرد: عمده ترین هدف از دروغ پردازی توسط افراد در مواجه با سایر شهروندان یک اجتماع می توان به مواردی همچون ، فرار از مجازات عمل نادرست انجام شده از سوی آن ها و فراهم کردن و دسترسی به موقعیت و امکانات مادی و معنوی برای خویش اشاره کرد.
 
این پژوهشگر حوزه آسیب های اجتماعی در مورد مهمترین آسیب شیوع و همه گیری دروغ پردازی، در یک جامعه عنوان کرد: کاهش مهمترین سرمایه اجتماعی یک جامعه یعنی از بین رفتن و کم رنگ شدن احساس اعتماد عمومی بین آحاد یک جامعه از ضربات سهمگین این پدیده ضد اجتماعی بر پیکره یک اجتماع انسانی است.
 
حال با ذکر انواع آسیب های رواج پدیده دروغ گویی در جامعه و نکوهش این رذیلت اخلاقی این سوال مطرح می شود که آیا تنها این مردم عادی و عوام جامعه هستند که وظیفه رویگردانی از این پدیده زشت را دارند یا اینکه خواص جامعه اعم از افراد نخبه در قالب عملکردهای سیاسی، اجتماعی و فرهنگی و... نیز به عنوان پیش قراولان حرکت یک جامعه پویا به سمت تعالی و پیشرفت وظیفه ای بس دشوارتر از سایرافراد جامعه را برعهده دارند که به عنوان الگویی راستین در سطح اجتماع مورد تفقد خاصه جوانان قرار دارند.
 
براین اساس این تحقیق وظیفه نیازمند عزمی ملی و همگانی در سطح کل جامعه است به امید روزی که تراز فرهنگی جامعه به نقطه ای برسد که در برابر نفوذ هر رذیلت اخلاقی بر پیکره آن همانند سد آهنینی در برابر آن مقاومت و استواری نشان دهد./ز