به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران، نسبت دادن اعمال ناپسند و عیب های درونی خود به سایرین آن هم به طور ناآگاهانه را فراکنی می گویند و به عبارت دیگر فرافکنی یک سازوکار پدافندی به شمار می آید که فرد به طور ذاتی می کوشد تا تمایلات و رفتارهای نامناسب خویش را به دیگران نسبت دهد و در نتیجه خود را عاری از هرگونه عیب و نقصی بداند و خود را از احساس گناه دور کند.
این امر اگر در خود انسان و توسط خودش به درمان نرسد موجب می شود تا همین عیب ها او را به نابودی بکشاند و هر لحظه برای دیگران تحملش سخت تر شود.
البته لازم به ذکر است که چون فرافکنی یک سازوکار ناخودآگاه است می توان با آگاهی هر بخشی جلوی پیشرفت آن را متوقف کنیم.
یک روانشناس اعلام کرد: فرافکنی برای انسان هایی که اعتماد به نفس ضعیف تری دارند بیشتر صورت می گیرد، زیرا که فرافکنی یعنی فرار از حقیقت فرار از آنچه اضطراب داریم تا دیگران نفهمند و با روشی چون جستجوی عیب های شان به خودمان در دیگران آن را از خود دور می سازیم و به این روش خودمان به دست خودشان فریب می خوریم.
این روانشناس در رابطه با دیگر جنبه های فرافکنی، اظهار داشت: از دیگر خبرهای فرافکنی میل ذاتی انسان است که مایل نیست ضعف هایش را مشاهده کند و در بسیاری از مسائل و مشکلات را به صورت ناخودآگاه بر گردن دیگری می اندازد که سبب آزار و اذیت شدید برای اطرافیان می گردد به طور مثال کسی که رانندگی مناسبی ندارد آن را به تقصیر دیگر  رانندگان و یا سایر افراد داخل ماشین می اندازد و آنان را مقصر در نامناسب رانندگی کردن خود می پندارد.
راه کارهایی برای جلوگیری از فراکنی
قبول کردن ضعف و یا اعتراف به اعمال ناپسند و نوشتن آنان بر روی کاغذ موجب هوشیاری فرد می شود و هرگاه انسان در رابطه با رفتارهای ناشایست خود آگاهی پیدا کند این گونه ناهنجاری های اخلاقی را در درون خود متوقف می سازد.
از دیگر راه کارهای مفید می توان از عذاب وجدان و احساس گناه خود نسبت به این گونه از اعمالمان تکیه کنیم و رونوشتی کامل از رفتارهای ناپسند خود را که موجب عذاب وجدان و احساس گناه گشته را به پیش شخصی غریب که می دانیم می تواند کمکمان بکند ببریم و مطمئن باشید که برای هر ضعفی سیری برای مدیریت آن وجود دارد. /ز