به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران، تشویق هم مثل سایر مسائل حد و مرز دارد و باید تعادل آن را رعایت کرد به صورتی که اگر برای اجرای کاری از جانب نوجوانان چه کوچک باشد چه بزرگ آنان را مورد تشویق قرار دهیم دیگر خاصیت خود را از دست می‌دهد و برای نوجوان روالی عادی را طی می‌کند.
یک روانشناس در این رابطه گفت: تشویق عملی است جهت دهنده که با ایفای نقش درست آن می‌توانیم فرزندان و نوجوانانمان را به اهداف مطلوبشان برسانیم و انگیزه آنان را برای ادامه مراحل سخت هدفشان بیشتر کنیم.
باقری روانشناس در رابطه با اجرای تشویق والدین نسبت به فرزندان افزود: تشویق بیشتر در مواردی استفاده می‌شود که شغلی رفتارهای ناهنجار و یا نامطلوب خود را کنار گذارد و تحقیقات نشان  داده شده است که نوجوانانی که به خاطر تلاش و پیشرفت خود مورد تشویق قرار گرفته‌اند بیشتر از نوجوانان دیگر به فراگیری و ادامه پیشرفتشان موفق بوده‌اند.
باقری اعلام کرد: تشویق به ویژه در نوجوانان موجب سازندگی و فرم دادن به شخصیت آنان می‌گردد و می‌توان با آن رفتار مناسب نوجوان را در وجودش به تثبیت رساند و اقدامات  ناهنجار و ناروا را در آنان خشکاند.
وی در رابطه تعبیر صحیح تشویق اذعان داشت: تشویق به معنی تحریک درست عاطفی یا توجه و به آموزهای معنوی است تا وسیله و سببی باشد برای تحقق اعمال و رفتار نوجوانان و یا دلیلی که نوجوانان را وادار کند که دست از اعمال ناروا کشیده و به سوی کار درست میل پیدا کند.
باقری در ادامه تصریح کرد: تشویق گونه‌ای از رضایت و درستی کار را نشان می‌دهد به طوری که وقتی نوجوانان را تشویق می‌کنیم یعنی اداه آن راه را به صلاح و مصلحت او می‌دانیم و در چنین راهی او پشتیبانی می‌کنیم و این امر موجب افزایش اعتماد به نفس در نوجوانان می‌گردد.
وی در رابطه را راه‌های درست تشویق افزود: راه درست تشویق می‌تواند کلمات محبت‌آمیز ویا عاطفی باشد ، کلماتی چون عزیزم و فرزندم و دلبندم نمونه‌ی بارز آن است اعلام کار مثبت و پیشرفت نوجوانان در جمع از دیگر راه‌های درست تشویق است و حتی در مواردی  لبخند رضایت آمیز و یا نگاهی رضایت بخش نیز می‌تواند تشویقی موثرباشد.
ناگفته نماند که تشویق بی‌جا نیز تاثیرات خوبی به همراه دارد و می‌تواند موجب کاهش عطش نوجوانان در طلب رشد و ارتقاء باشد و همچنین آنان را از پیشرفت و تلاش نسبت به هدفشان فرو می نشاند و لازم به ذکر است که موثرترین تشویق، تشویقی است که نوجوان پس از طی سختی‌ها و حل مشکلات خود را مستحق تشویق کردن بداند./ز