به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، اندیشکده «واشنگتن» در مقاله‌ای به قلم «رابرت ستلوف» می‌نویسد: پس از ارسال مصاحبه من با رابرت ستلوف مدیر اجرایی واشنگتن انستیتوت با موضوع ایران، آمریکا و اسرائیل، «شائول بخاش» اندیشمند دانشگاه جورج میسن، با ارسال ایمیل به «گولد بلاگ» ‌نوشت: «به باور من، در پایان مصاحبه زیرکانه با ستلوف، باید در مورد سخنان پایانی او سوال می‌کردید.

به گزارش فارس، او در پاسخ به این سوال که «کدام شیوه برخورد با ایران را بیشتر می‌پسندد و اتخاذ کدام سیاست، برنامه تسلیحاتی ایران را متوقف می‌کند»، اظهار کرد: «نکته مهم این است که در صورتی که حکومت ایران ناچار به انتخاب میان چشم پوشی از تلاش برای دستیابی به سلاح هسته‌ای و تهدید بقای حکومت شود، به احتمال قوی مقامات تهران گزینه نخست یعنی تعویق در برنامه‌های هسته‌ای را برمی‌گزینند.

شایان ذکر است، در جریان اشغال عراق توسط آمریکا، مقامات ایران ذخیره ‌سازی سلاح را متوقف کرده بودند.

* لزوم چاره اندیشی اوباما

با تمامی این تفاسیر، مشکل اینجاست که رئیس جمهور آمریکا چگونه می‌تواند بدون تهدید به جنگ، این پیام را به رهبران ایران مخابره کند. به عبارت دیگر، اوباما باید تدبیری اندیشیده و ایران را متقاعد کند که در صورت پافشاری تهران بر مواضع خود، بقای جمهوری اسلامی به خطر می‌افتد. این سوالی است که منتقدان اوباما و طرفداران ترسیم خط قرمز آمریکا برای ایران باید به آن پاسخ دهند.

* پاسخ راب به شائول

 با کسب اجازه از شائول این سوال را از «راب» پرسیدم. وی در پاسخ این چنین اظهار کرد: (تا آخر متن بخوانید تا با دیدگاه راب آشنا شوید). «برای پاسخ به سوال انتقادی شائول بخاش اندیشمند مشهور، ابتدا لازم است به نکاتی اشاره کنم».

* کینه آمریکا نسبت به ایران

آمریکا همواره کینه جمهوری اسلامی ایران را در دل می‌پروراند و واشنگتن، تهران را به طراحی و قتل تعمیرکاران آمریکایی مستقر در «خوبر» عراق متهم می‌کند. امیدوارم دولت‌های آمریکا تمهیداتی را بیندیشند تا در آینده شاهد وقوع این حوادث دردناک نباشیم.

* تلاش آمریکا در جهت توقف برنامه هسته‌ای ایران

پرونده هسته‌ای ایران موضوع دیگری است. فرض دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای، این کشور را به بازیگردان راهبردی منطقه تبدیل کرده و خاورمیانه را برای آمریکا و متحدانش ناامن‌تر می‌کند. از این رو، روسای جمهور آمریکا همواره تلاش دارند تا مانع از دستیابی ایران به آن شوند.

* عدم تاثیر تحریم‌های بین‌المللی بر برنامه‌های هسته‌ای ایران

ایران با نادیده گرفتن تهدیدات و اقدامات واشنگتن اهداف خود را دنبال می‌کند. متاسفانه، وضع تحریم‌های گسترده بین المللی، تقویت توان نظامی متحدان آمریکا، افزایش اعزام نیرو به خلیج فارس و ارائه راه‌حل صلح‌آمیز دیپلماتیک نیز، تاکنون فایده‌ای نداشته است.

با توجه به شرایط به وجود آمده، مقامات ایران دستیابی به توان هسته‌ای را یک نیاز فوری می‌دانند و تلاش خود را در این زمینه افزایش داده‌اند.

* ممانعت از برنامه هسته‌ای ایران یا عادت به ایران هسته‌ای

تمایلی به استفاده از واژه «تهدید» ندارم. نباید ایران را تهدید کرد بلکه باید با دلیل و منطق مقامات ایران را متوجه عواقب سلاح هسته‌ای کنیم. راهبرد «تمام گزینه‌ها روی میز است» تاثیر بسزایی دارد اما اکنون کاربرد عملی خود را از دست داده است. اکنون روزی نو از راه رسیده است، روزی که یکی از دوستان من آن را «لحظه طارق عزیز» می‌نامد (البته این استدلال کامل نیست).

ماجرا از این قرار بود که دیود پترائوس یا «تام دانیلون» با «قسیم سلیمان» ملاقاتی سری ترتیب می‌دهند و به جای مذاکره به گفتگو در مورد واقعیات زندگی می‌پردازند (به باور من، اکنون که ایران حمایت خود را از اسد بیشتر کرده است، آمریکایی‌ها باید هرچه سریعتر او را برکنار کنند).

این معنای حقیقی ممانعت از دستیابی به سلاح هسته‌ای و بهترین گزینه برای دستیابی به راه‌حل مسالمت‌آمیز، در بحران هسته‌ای است. اگر نخواهیم از این گزینه استفاده کنیم، باید با اسرائیل و دیگر متحدان مشورت کرده و راهبردی برای روز بعد از حمله نظامی اسرائیل به ایران تبیین کنیم. راه‌حل دیگر این است که به ایران هسته‌ای عادت کنیم.