زيبايى؛كلمه اى قديمى وآشناست كه انسان از زمان خلقتش تاكنون با آن عجين شده و درگير بوده است. به گونه اى كه در زمان حال توجه به اين امر،شكل غيرعادى گرفته و به شكل تب جراحى هاى پلاستيك و آرايش هاى بادوام بروز كرده است. و اين  موضوع بهانه اى شد تا سرمايه گذاران جهان با فعاليت در اين زمينه، صنعت آرايشى- بهداشتى را گسترش داده و غول هاى اين صنعت، هر لحظه در رقابت تنگاتنگ شان، محصولات جديد و متنوعى را در شكل و شمايل جذاب وارد بازارهاى بين المللى كرده و سودهاى كلانى را به جيب بزنند. زنان كه اصلى ترين مخاطبان و مشتريان اين صنعت مى باشند، بيشترين هزينه ها را تاكنون پرداخته اند. و در اين بين، زنان مشرق زمين كه به زيبايى در جهان شهره دارند، استقبالى بى نظير داشتند. بويژه در ميان كشورهاى اسلامى اين استقبال، رشد چشم گيرى داشته است. از جمله در منطقه خاورميانه، زنان عربستان با هزينه كردن بالاى يك ميليارد يورويى پيشتاز بوده اند. گرچه در اين هزينه سازى، زنان ايرانى هم دست كمى از آنان نداشته و در آمار و ارقام مختلفى كه اعلام شده، نتايج حاصله شوك بزرگى محسوب مى شود. در ده سال گذشته، آمار مصرف لوازم آرايشى توسط زنان ايرانى به سومين كشور مصرف كننده درخاورميانه و هفتمين وارد كننده در جهان رسيده و ميلياردى هزينه كردن آنان ركورد دار بوده است.

و اين تب زيبايى نه تنها زنان ايرانى را، بلكه دختران كم سن و سال و نوجوان ايرانى را نيز تحت تأثير خود قرار داده است. از آنجا كه بيشترين قشر جمعيتى ايران را جمعيت جوان تشكيل مى دهد، سوق يافتن اين رده سنى به مصرف لوازم آرايشى     بسيار قابل توجه است. و در اين زمينه نمی توان از تاثیر تبليغات لوازم آرايشى در شبكه هاى ماهواره اى غافل بود. دماى اين تب آنچنان بالاست كه كه آرايش كردن دختران ايرانى جزء لاينفك زندگيشان شده و واجب تر از نان شب به چشم مى آيد. به گونه اى كه در خريد ماهيانه  نيز لوازم آرايشى جايگاهى را به عنوان اقلام فهرست سبد خريد باز كرده است. اين هزينه كردن براى لوازم آرايشى موجود در بازار كه تا نود درصدش قاچاق است نه تنها از جنبه اقتصادى آسيب رسان است بلکه سلامت و بهداشت پوست را نيز به خطر مى اندازد. لوازمى كه اكثرشان غير بهداشتى وتقلبى هستند. محصولات داخلى كه با توجه به نوع اقليم ايران و كاربردشان توليد مى شوند، داراى امتيازاتى هستند كه گستره استقبال از نوع خارجى كالاهاى آرايشى مجال بروز آنها را نمى دهد.

 صحت اين موضوع را مى توان در گقتگو با فروشندگان لوازم آرايشى - بهداشتى دريافت كه كه با توجه به داغى بازار اين كالاها با داشتن تحصيلات دانشگاهى در اين  زمينه سرمايه گذارى كرده و وارد اين شغل شده اند. فروشندگان لوازم آرایشی پیرامون مشتریان خود بر اساس واقعيت ها،تجارب و تقاضاهايى كه وجود دارد،اين گونه اظهار مى كنند:

- همپاى زنان ايرانى، تمايل دختران ايرانى به خريد وهزينه كردن كالاهاى آرايشى - بهداشتى حيرت آور است.
- در كشورهاى توسعه يافته همانند اروپا زنان مسن به علت كهولت سن و از دست دادن طراوت و شادابى پوست، به مصرف لوازم آرايشى رو مى آورند.اما اينكه دختران نوجوان ايرانى به اين سمت  وسوق كشيده شده اند،جاى سئوال دارد.

- برخى دختران با داشتن چهره اى مناسب و پوستى سالم، احساس خود كم بينى دارند و با داشتن اعتماد به نفس پايين ؛مشترى پر وپا قرصى هستند.
- دختران ايرانى در زيبايى كم ندارند،اما با اين گرايش افراط گونه،در چند سال آينده جزء زشت ترين انسان هاى دنيا مى شوند.
- جنبه مصرف گرايى كه از اهداف فرهنگ بيگانه است در رفتار دختران ايرانى ريشه دوانيده است.
- بسيارى از دختران با داشتن آگاهى وسواد كافى، لوازم آرايشى با قيمت پايين و بى كيفيت را مى پسندند واين امربه عادت بدى تبديل شده  و مهم نيست كه استاندارد باشند يا نه.
- به دليل بالا بودن تكنولوژى برند هاى خارجى و مواد اوليه خاص شان مثل محصولات دريايى خرچنگ، آبزيان، خاويار، حلزون، جلبك و... كالاهاى ايرانى محبوبيت آنچنانى ندارند. با آنكه مواد اوليه شان خارجى است، اما ساخت داخل مى باشند و گاهى قيمت آنها از خارجى ها هم بالاتر است، باز هم وسواس گونه انتخاب مى شوند.
- بعضى قيمت را درنظر مى گيرند و هر چه قيمت پايين تر باشد، ميزان سفارش بالاتر است.
- دخترانى كه سطح شناخت و سوادشان كم است؛ به بسته بندى و ظاهر كالا توجه مى كنند. و نوع بسته بندى ون ماى جذاب تا پنجاه درصد تأثير دارد و رفتارشان بر اساس چشم و هم چشمى و فخرفروشى است،نه صرف نياز.
- دخترانى كه مارك باز هستند نيز در خريد لوازم آرايشى به مارك و معروف بودن جنس دقت مى كنند و هر نوع مارك ايرانى را رد مى كنند ومدعى اين هستند كه كالاى ايرانى تقلبى هم در بازار موجود است و نمى شود به مارك هاى ايرانى اطمينان داشت.

بنابر گفته كارشناسان و فروشندگان شايد نتوان شوق زيبايى را از بين برد، اما مى توان آن را پايين آورد. توصيه آنان اين است كه براى حفظ سلامتى وتعادل در اقتصاد، لوازم آرايشى با مهر استاندارد، هولوگرام و ليبل دار تهيه شود تا تقلبى و قاچاقى بودن آنها سريع تر مشخص شود. اگر هم به كالاى ايرانى  بها داده مى شود، قيمت آنها مشخص است و از نظر كيفيت و مهر استاندارد، تاريخ  انقضا و توليد آن، همچنين مقدار و نوع مواد اوليه آن و طرز مصرف به زبان فارسى درج شده واطمينان بيشترى است.
زيبايى سالم مانند گنجى گران وكمياب در ميان لوازم آرايشى كه از ملزومات روزانه در كيف بانوان ودوشيزگان ايرانى است، ديده مى شود. در پشت آن نقاب زيبايى كه به چهره مى مالند، انواع بيمارهاى پوستى در انتظارند و اين همان سوغات روشنفكران غرب گرايى است كه زمانى مى خواستند از نوك پا تا فرق سر را فرنگى كنند.