به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران فارس  نام فارسي اين پرنده 'زاغ بور' يا 'بور زاغ' و يا 'زاغ كويري' است و نام انگليسي آن (Iranian Ground – Jay)، نام علمي(Podoces Pleskie) و از خانواده كلاغيان (Corvidae) محسوب مي شود.

البته نام زاغ بور با تلاش یکی از کارشناسان طبیعت ایران، (جمشید منصوری) به «زاغ ایرانی» تغییر کرده است .

طول بدن این پرنده 20 * 25 سانتی‌متر است، زاغ بور پروبال نخودي مايل به صورتي دارد. لکه‌ي سياهِ بزرگي بين انتهاي نوک و چشم و يک لکه‌ي سياه بزرگ بالاي سينه‌ي آن ديده مي‌شود .

بال‌هایش نوار سفیدی دارد که در انتها با سیاهی اعجاب‌انگیزی آذین شده و هنگام تابش خورشید بازتابی سبز آبی از خود نشان می‌دهد.

این گونه در مناطق بیابانی و بیابانی ماسه ای زندگی می کند که در استان فارس نیز در مناطق شرقی از جمله منطقه بهرام گور دیده می شود. زاغ بور علاوه بر استان فارس در استانهای کرمان، یزد و سمنان نیز وجود دارد.

رفتارها و تعامل ویژه این پرنده با انسان‌ها و چوپان‌ها باعث شده از او با عنوان «خروس گله» یاد کنند. پرنده‌ای که بیشتر، دویدن را به پرواز کردن ترجیح می‌دهد.

در كشور ما بر اساس آخرين فهرست ذكر شده در مجلات علمي بالغ بر 517 گونه پرنده شناسايي شده است.

از اين تعداد كه متعلق به 80 خانواده و 10 راسته اند، حدود 320 گونه در ايران زادآوري مي كنند ،90 گونه مهاجر زمستانه و 24 گونه مهاجر عبوري اند، مابقي نيز جزو پرندگان كمياب،اتفاقي و رها شده از قفس محسوب مي شوند.

به لحاظ آماري 70 درصد پرندگان ايران مهاجرند و در زمستان و يا تابستان براي زادآوري به ايران مي آيند.

زاغ ایرانی بعنوان تنها پرنده بومی ایران نیاز به کار مطالعاتی برای حمایت از این گونه دارد . بر اساس نظریه کارشناسان زاغ بور از گونه های حمایت شده است و در خطر انقراض قرار دارد و طی مدت اخیر خشکسالی نیز حیات این گونه را با مشکل روبرو کرده است./س