چرا استفاده از «پارازیت» لازم است؟/ بررسی ارتباط امواج الکترومغناطیس و سلامت انسان
جنگ پارازیتی نه‌تنها منسوخ نشده است بلکه هنوز هم بهترین راه برای حذف امواج ناخواسته، جلوگیری از جاسوسی و حفظ امنیت مکان‌های عمومی و اجتماعات بشری است و چيزي كه اكنون بسيار مورد توجه است، بررسی ارتباط امواج الکترومغناطیس و سلامت انسان است.
به گزارش وبگردي باشگاه خبرنگاران، یکی از عللی که در طول قرن‌ها روش شایعه‌سازی و دروغ‌‌پردازی به عنوان بهترین سیاست رسانه‌ای امپرياليسم هیچگاه از رونق نیفتاده است، سختی جبران همه‌گیر شدن یک موضوع ساده است که در جبهه حریف ریشه دوانده است. مساله عوارض امواج الکترومغناطیس یا به عبارت ما ایرانی‌ها «پارازیت» نیز از همین دست شایعات است. پیش از این بررسی کردیم که اصلا چرا «پارازیت» و استفاده از انواع دستگاه‌های پارازیت‌ساز یا جمرهای امواج لازم است. دریافتیم که جنگ پارازیتی نه‌تنها منسوخ نشده است بلکه هنوز هم بهترین راه برای حذف امواج ناخواسته، جلوگیری از جاسوسی و حفظ امنیت مکان‌های عمومی و اجتماعات بشری، استفاده از جمرهای امواج با قدرت‌ها و اندازه‌های متفاوت است. مورد دیگری که مورد توجه بسیاری از آحاد جامعه قرار گرفت بررسی ارتباط امواج الکترومغناطیس و سلامت انسان است.
نتایج تحقیقات 50 ساله بشر تاکنون نشان از این دارد که هیچ رابطه‌ای میان استفاده معقول و در محدوده استانداردهای جهانی و بروز سرطان، سقط، نازایی یا ناباروری وجود ندارد. همین طور مشخص شد هیچ دولتی نمی‌تواند میزان بهره‌مندی از مزایای دستگاه‌های مختلف تولیدکننده امواج را با بالا بردن قدرت و شدت تولید امواج افزایش دهد در حالی که سازمان‌های جهانی ناظر متوجه نشوند. حال سوال این است که یک حکومت باید چقدر امواج الکترومغناطیس در فضای شهری تولید کند تا سلامت بشر دستخوش خطر شود؟
میزان تشعشع
میزان انرژی‌که به واسطه همزیستی با انواع دستگاه‌های تولیدکننده امواج الکترومغناطیس به بدن انسان می‌رسد با واحدی به نام SAR سنجیده می‌شود. SAR نشان‌دهنده میزان جذب انرژی در هر سانتی‌متر مربع از بدن است. این میزان جذب از تقسیم قدرت دستگاه‌های تولیدکننده امواج مثل موبایل، مایکروفر، بی‌تی‌اس‌های موبایل، جمرهای امواج، مودم‌های وایرلس و ... بر سطح بدن به دست می‌آید.
عوارض رعایت نکردن محدوده‌ها
وجود همه سیستم‌های ناظر داخلی و خارجی بر میزان امواج الکترومغناطیس تولیدشده از منابع مختلف به این دلیل است که اگر روزی در آینده مشخص شد فرضا با 10 یا صدبرابر میزان تشعشع فعلی جهانی، عوارض خطرناکی در نوع بشر بروز خواهد کرد زمان برای جلوگیری از وقوع فاجعه از دست نرود اما آنچه تاکنون به دست آمده از وابستگی میزان بروز عوارض احتمالی با فاصله از دستگاه‌های تولیدکننده امواج و زمان استفاده رابطه مستقیم دارد. خطرناک‌ترین دستگاه همه‌گیر تولیدکننده امواج الکترومغناطیس گوشی تلفن همراه است چرا که مستقیم و بدون فاصله با بدن انسان مورد استفاده قرار می‌گیرد. عوارض گرمایی استفاده بیش از 4 ساعت در روز از موبایل می‌تواند موجب بالا رفتن گرمای بافت مغز به میزان یک درجه سانتیگراد شود. همین اختلاف دمایی به ظاهر اندک می‌تواند ریسک بروز تومورهای مغزی را افزایش دهد اما تحقیقاتی که منجر به حصول نتایج قطعی و تکرارپذیر شده باشد در دست نیست. در هر حال دفع خطر احتمالی اجبار عقلانی دارد. استفاده از یک هدست ساده که فاصله 20 سانتی‌متری تلفن همراه از بدن را پدید می‌آورد میزان تشعشع را تا یک هزارم محدوده خطرساز کاهش خواهد داد.
فاصله تا منبع تولیدکننده
اندازه‌گیری میزان امواج الکترومغناطیس با دستگاه‌های کوچک و ساده‌ای که به اندازه یک زمان‌سنج ساده هستند مقدور است. نتایج اندازه‌گیری میزان امواج ساطع شده از منابع بزرگ‌تر تولید امواج مثل دکل‌های بی‌تی‌اس موبایل و جمرها نشان می‌دهد رعایت فاصله 20 سانتی‌متری منبع از بدن انسان محدوده جذب انرژی را تا یک بیست و پنجم استانداردهای جهانی کاهش می‌دهد. دستگاه‌هایی که در محدوده زمینی نصب می‌شوند قدرت‌شان 15 هزار بار کمتر از استانداردهای جهانی است اما با این وجود هرقدر فاصله از دستگاه تولیدکننده امواج بیشتر شود میزان تشعشع از این میزان حداقلی نیز کمتر خواهد شد. اگر دستگاه‌ها در فاصله هزار متری از زمین قرار گرفته باشند دیگر میزان جذب امواج در بدن به اندازه‌ای از میزان استاندارد فاصله خواهد گرفت که ارزش بحث و تحقیق پیرامون عوارض احتمالی را هم نخواهد داشت. قابل بیان است که اغلب جمرهای امواج یا همان دستگاه‌های پارازیت‌ساز در مناطق مرتفع شهری نصب می‌شوند. دکل‌های بی‌تی‌اس موبایل یا تقویت‌کننده‌های امواج نیز از همین ویژگی برخوردار هستند. توجه داشته باشید که همه محاسبات صورت گرفته در شرایطی است که دستگاه‌های موج‌ساز از ظرفیت صددرصد برخوردار بوده و کل 24 ساعت شبانه‌روز روشن باشند. «زمان» استفاده از جمرها خود نقش مهمی در محاسبات دارد و بشدت از میزان جذب انرژی امواج در بدن می‌کاهد.
قدرت منبع تولیدکننده
اگر به فرمول اندازه‌گیری میزان تشعشع توجه کرده باشید درخواهید یافت که عامل قدرت دستگاه تولیدکننده امواج الکترومغناطیس نیز نقش مهمی در محاسبات دارد. اتفاقا مانور شبکه‌های بیگانه نیز بر این عامل بیشتر بوده است چرا که هرچه فاصله دستگاه پارازیت‌ساز از زمین بیشتر شود برای کارآمدی نیازمند قدرت بیشتری است. به طور معمول قدرت این دستگاه‌ها بین 5/1 تا 35 وات متغیر است. شکی نیست که این میزان نه‌تنها خطری برای سلامتی انسان ندارد بلکه از بسیاری از دستگاه‌های معمولی برقی خانگی نیز بی‌خطرتر است اما چه عاملی مانع از این می‌شود که مثلا حکومت یک دستگاه 10 هزار واتی را بالای برج میلاد تهران نصب نکند و خود را از زحمت تهیه و نصب 300 دستگاه بی‌نیاز کند؟
اول اینکه دستگاه‌های تولیدکننده امواج بر یکدیگر اثر می‌گذارند. یعنی اگر دستگاه جمر برخی امواج ماهواره از قدرت بالایی برخوردار باشد می‌تواند با دکل‌های شبکه‌های داخلی تداخل کند و پخش شبکه‌های داخلی صدا و سیمای خودمان را نیز مختل کند. علاوه بر آن همه دستگاه‌های با قدرت کمتر تحت تاثیر چنین غول موج‌سازی قرار خواهند گرفت از جمله دستگاه‌های حیاتی بیمارستانی و دکل‌های مخابراتی بانک‌ها، شبکه بی‌سیم پلیس، آتش‌نشانی و... .
دوم، هرقدر قدرت دستگاه‌ها بالا رود کنترل فاصله با منابع انسانی، کارخانجات و دیگر دستگاه‌های موج‌ساز مشکل خواهد شد. بروز مشکلاتی از این دست برابر است با صرف هزینه بیشتر که مسلما به نفع نظام نیست. فرض کنید بنا باشد اطراف هر دستگاه تولیدکننده موج اعم از پارازیت‌ساز یا دکل بی‌تی اس موبایل تا یکصد متر خانه یا اداره‌ای ساخته نشود!
سوم اینکه برای تهیه یک دستگاه با قدرت مثلا 10 هزار وات و روشن نگاه داشتن آن نیاز به منابع انرژی بی‌پایان و بسیار گران است. نصب چنین دستگاهی نه‌تنها از توجیه اقتصادی برخوردار نیست بلکه عقل نیز حکم می‌کند از به کار بستن روشی که تداخلات متعددی با سایر سیستم‌های مخابراتی، تلویزیونی و حتی پزشکی- بیمارستانی دارد، خودداری شود.
به همین جهت است که بالا بردن تعداد به علت قابلیت کنترل بیشتر، صفر کردن عوارض احتمالی، هزینه انرژی کمتر و تداخل حداقلی قانونی است و غیر‌از این حتی توجیه عقلانی یا اقتصادی نیز ندارد.
حداکثر میزان مجاز دریافت امواج الکترومغناطیس در هر سانتی‌متر مربع از بدن برابر یکهزار میکرو وات است (میکرو: 10 به توان 6) که توسط سازمان جهانی پایش می‌شود. در حال حاضر این محدوده در تهران و دیگر شهرهای بزرگ کشور به نصف میزان مجاز نیز نمی‌رسد. پس نه‌تنها شبکه‌های ماهواره‌ای دشمن وارد جنگ غیر‌علمی و بی‌پایه‌ای با کشورمان در حوزه پارازیت شده‌اند بلکه با توجه به اینکه مراکز پارازیت‌ساز وابسته به دولت‌های بیگانه در خاورمیانه احداث شده‌اند، قابلیت پیگیری حقوقی این موارد از جانب دولت جمهوری‌اسلامی و دیگر کشورهای منطقه نیز وجود دارد.
منبع: وطن امروز
انتهاي پيام/
نتایج تحقیقات 50 ساله بشر تاکنون نشان از این دارد که هیچ رابطه‌ای میان استفاده معقول و در محدوده استانداردهای جهانی و بروز سرطان، سقط، نازایی یا ناباروری وجود ندارد. همین طور مشخص شد هیچ دولتی نمی‌تواند میزان بهره‌مندی از مزایای دستگاه‌های مختلف تولیدکننده امواج را با بالا بردن قدرت و شدت تولید امواج افزایش دهد در حالی که سازمان‌های جهانی ناظر متوجه نشوند. حال سوال این است که یک حکومت باید چقدر امواج الکترومغناطیس در فضای شهری تولید کند تا سلامت بشر دستخوش خطر شود؟
میزان تشعشع
میزان انرژی‌که به واسطه همزیستی با انواع دستگاه‌های تولیدکننده امواج الکترومغناطیس به بدن انسان می‌رسد با واحدی به نام SAR سنجیده می‌شود. SAR نشان‌دهنده میزان جذب انرژی در هر سانتی‌متر مربع از بدن است. این میزان جذب از تقسیم قدرت دستگاه‌های تولیدکننده امواج مثل موبایل، مایکروفر، بی‌تی‌اس‌های موبایل، جمرهای امواج، مودم‌های وایرلس و ... بر سطح بدن به دست می‌آید.
عوارض رعایت نکردن محدوده‌ها
وجود همه سیستم‌های ناظر داخلی و خارجی بر میزان امواج الکترومغناطیس تولیدشده از منابع مختلف به این دلیل است که اگر روزی در آینده مشخص شد فرضا با 10 یا صدبرابر میزان تشعشع فعلی جهانی، عوارض خطرناکی در نوع بشر بروز خواهد کرد زمان برای جلوگیری از وقوع فاجعه از دست نرود اما آنچه تاکنون به دست آمده از وابستگی میزان بروز عوارض احتمالی با فاصله از دستگاه‌های تولیدکننده امواج و زمان استفاده رابطه مستقیم دارد. خطرناک‌ترین دستگاه همه‌گیر تولیدکننده امواج الکترومغناطیس گوشی تلفن همراه است چرا که مستقیم و بدون فاصله با بدن انسان مورد استفاده قرار می‌گیرد. عوارض گرمایی استفاده بیش از 4 ساعت در روز از موبایل می‌تواند موجب بالا رفتن گرمای بافت مغز به میزان یک درجه سانتیگراد شود. همین اختلاف دمایی به ظاهر اندک می‌تواند ریسک بروز تومورهای مغزی را افزایش دهد اما تحقیقاتی که منجر به حصول نتایج قطعی و تکرارپذیر شده باشد در دست نیست. در هر حال دفع خطر احتمالی اجبار عقلانی دارد. استفاده از یک هدست ساده که فاصله 20 سانتی‌متری تلفن همراه از بدن را پدید می‌آورد میزان تشعشع را تا یک هزارم محدوده خطرساز کاهش خواهد داد.
فاصله تا منبع تولیدکننده
اندازه‌گیری میزان امواج الکترومغناطیس با دستگاه‌های کوچک و ساده‌ای که به اندازه یک زمان‌سنج ساده هستند مقدور است. نتایج اندازه‌گیری میزان امواج ساطع شده از منابع بزرگ‌تر تولید امواج مثل دکل‌های بی‌تی‌اس موبایل و جمرها نشان می‌دهد رعایت فاصله 20 سانتی‌متری منبع از بدن انسان محدوده جذب انرژی را تا یک بیست و پنجم استانداردهای جهانی کاهش می‌دهد. دستگاه‌هایی که در محدوده زمینی نصب می‌شوند قدرت‌شان 15 هزار بار کمتر از استانداردهای جهانی است اما با این وجود هرقدر فاصله از دستگاه تولیدکننده امواج بیشتر شود میزان تشعشع از این میزان حداقلی نیز کمتر خواهد شد. اگر دستگاه‌ها در فاصله هزار متری از زمین قرار گرفته باشند دیگر میزان جذب امواج در بدن به اندازه‌ای از میزان استاندارد فاصله خواهد گرفت که ارزش بحث و تحقیق پیرامون عوارض احتمالی را هم نخواهد داشت. قابل بیان است که اغلب جمرهای امواج یا همان دستگاه‌های پارازیت‌ساز در مناطق مرتفع شهری نصب می‌شوند. دکل‌های بی‌تی‌اس موبایل یا تقویت‌کننده‌های امواج نیز از همین ویژگی برخوردار هستند. توجه داشته باشید که همه محاسبات صورت گرفته در شرایطی است که دستگاه‌های موج‌ساز از ظرفیت صددرصد برخوردار بوده و کل 24 ساعت شبانه‌روز روشن باشند. «زمان» استفاده از جمرها خود نقش مهمی در محاسبات دارد و بشدت از میزان جذب انرژی امواج در بدن می‌کاهد.
قدرت منبع تولیدکننده
اگر به فرمول اندازه‌گیری میزان تشعشع توجه کرده باشید درخواهید یافت که عامل قدرت دستگاه تولیدکننده امواج الکترومغناطیس نیز نقش مهمی در محاسبات دارد. اتفاقا مانور شبکه‌های بیگانه نیز بر این عامل بیشتر بوده است چرا که هرچه فاصله دستگاه پارازیت‌ساز از زمین بیشتر شود برای کارآمدی نیازمند قدرت بیشتری است. به طور معمول قدرت این دستگاه‌ها بین 5/1 تا 35 وات متغیر است. شکی نیست که این میزان نه‌تنها خطری برای سلامتی انسان ندارد بلکه از بسیاری از دستگاه‌های معمولی برقی خانگی نیز بی‌خطرتر است اما چه عاملی مانع از این می‌شود که مثلا حکومت یک دستگاه 10 هزار واتی را بالای برج میلاد تهران نصب نکند و خود را از زحمت تهیه و نصب 300 دستگاه بی‌نیاز کند؟
اول اینکه دستگاه‌های تولیدکننده امواج بر یکدیگر اثر می‌گذارند. یعنی اگر دستگاه جمر برخی امواج ماهواره از قدرت بالایی برخوردار باشد می‌تواند با دکل‌های شبکه‌های داخلی تداخل کند و پخش شبکه‌های داخلی صدا و سیمای خودمان را نیز مختل کند. علاوه بر آن همه دستگاه‌های با قدرت کمتر تحت تاثیر چنین غول موج‌سازی قرار خواهند گرفت از جمله دستگاه‌های حیاتی بیمارستانی و دکل‌های مخابراتی بانک‌ها، شبکه بی‌سیم پلیس، آتش‌نشانی و... .
دوم، هرقدر قدرت دستگاه‌ها بالا رود کنترل فاصله با منابع انسانی، کارخانجات و دیگر دستگاه‌های موج‌ساز مشکل خواهد شد. بروز مشکلاتی از این دست برابر است با صرف هزینه بیشتر که مسلما به نفع نظام نیست. فرض کنید بنا باشد اطراف هر دستگاه تولیدکننده موج اعم از پارازیت‌ساز یا دکل بی‌تی اس موبایل تا یکصد متر خانه یا اداره‌ای ساخته نشود!
سوم اینکه برای تهیه یک دستگاه با قدرت مثلا 10 هزار وات و روشن نگاه داشتن آن نیاز به منابع انرژی بی‌پایان و بسیار گران است. نصب چنین دستگاهی نه‌تنها از توجیه اقتصادی برخوردار نیست بلکه عقل نیز حکم می‌کند از به کار بستن روشی که تداخلات متعددی با سایر سیستم‌های مخابراتی، تلویزیونی و حتی پزشکی- بیمارستانی دارد، خودداری شود.
به همین جهت است که بالا بردن تعداد به علت قابلیت کنترل بیشتر، صفر کردن عوارض احتمالی، هزینه انرژی کمتر و تداخل حداقلی قانونی است و غیر‌از این حتی توجیه عقلانی یا اقتصادی نیز ندارد.
حداکثر میزان مجاز دریافت امواج الکترومغناطیس در هر سانتی‌متر مربع از بدن برابر یکهزار میکرو وات است (میکرو: 10 به توان 6) که توسط سازمان جهانی پایش می‌شود. در حال حاضر این محدوده در تهران و دیگر شهرهای بزرگ کشور به نصف میزان مجاز نیز نمی‌رسد. پس نه‌تنها شبکه‌های ماهواره‌ای دشمن وارد جنگ غیر‌علمی و بی‌پایه‌ای با کشورمان در حوزه پارازیت شده‌اند بلکه با توجه به اینکه مراکز پارازیت‌ساز وابسته به دولت‌های بیگانه در خاورمیانه احداث شده‌اند، قابلیت پیگیری حقوقی این موارد از جانب دولت جمهوری‌اسلامی و دیگر کشورهای منطقه نیز وجود دارد.
منبع: وطن امروز
انتهاي پيام/
