به گزارش باشگاه خبرنگاران ابوذر چهل اميراني عضو هیئت مدیره کانون نمایش خیابانی در ادامه يادداشتي كه با عنوان "تئاتر در سراشيبي سقوط در سايت باشگاه خبرنگاران منتشر شد و واكنش برخي مسئولان تئاتر خياباني در سايت هاي خبري ديگر را بدنبال داشت،يادداشت ديگري را براي ما ارسال كرده كه متن كامل آن را در زير مي خوانيد.

"مدیر دفتر تئاتر خیابانی در اقدامی بی سابقه و درپاسخگویی غیرمستقیم به گلایه هنرمندان و مطلب منتشر شده در سایت باشگاه خبرنگاران، به ارائه آماری از اجرای تئاترهای خیابانی در 7 ماه گذشته پرداخت که نقض های آشکاری در آن دیده می شود.
مسئول دفتر تئاتر خیابانی که در 2 سال اخیر هیچگاه به ارائه آماری از اجراهای عمومی تئاتر خیابانی نپرداخته بود، در سایت ایران تئاتر، گلایه هنرمندان این بخش از تئاتر و نویسنده مطلب «تئاتر خیابانی در سراشیبی سقوط» در سایت باشگاه خبرنگاران را به صورت غیرمستقیم پاسخ داد؛ پاسخی که درآن، ناخواسته عملکرد خود را مورد حمله قرار داده و نشان از صحت ادعای نمایشگران خیابانی از بی عدالتی وی دارد.
 در مطلب «تئاتر خیابانی در سراشیبی سقوط» که 17 شهریورماه سالجاری در این سایت خبری منتشر شد، گلایه و اعتراض نمایشگران خیابانی به انتخاب آثار برخی افراد خاص و غرض ورزی برای مردود اعلام شدن پیاپی آثار دیگر هنرمندان توسط مسئولان دفتر تئاترخیابانی منتشر شد. در این مطلب، نگارنده از روابط دوستانه مسئولان با برخی گروه ها سخن به میان آورد که در دوره های مختلف به اجرای نمایش های خود در محوطه تئاتر شهر پرداخته و دیگر گروه های هنری چنین فرصتی به دست نیاورده اند. مدیر دفتر تئاتر خیابانی با ارائه آماری از اجرای گروه های مختلف نمایشی در اجراهای عمومی، سعی در نشان دادن عدالت خود و همکارانش در انتخاب گروه های مختلف و آثار داشته و از همه مهم تر، با ارائه این آمار تلاش خود را به کار بسته تا مسئولان بالادستی وی، او را فردی کارآمد بشناسند؛ درصورتی که نمایشگران خیابانی از روابط حاکم در انتخاب برخی از این آثار و نادرست بودن آمارها اطلاع دارند.
در این آمار که بیشتر شبیه گزارش کار مدیر دفتر تئاتر خیابانی به مسئولان است، عنوان شده که گروه نمایش "زندگی” با نمایش "انتظار” در اجراهای عمومی شرکت کرده است؛ درصورتی که این نمایش مورد ارزیابی و بازبینی وی و داوران تئاتر خیابانی برای اجراهای عمومی قرار نگرفته و دفتر تئاتر خیابانی در انتخاب آن نقشی نداشته است. این نمایش به دلیل حضور موفق در جشنواره انتظار و حمایت مسئولان این جشنواره از گروه، برای اجرای عمومی انتخاب شده، نه به عنوان نمایشی که در اجراهای عمومی مورد ارزیابی هیئت داوران دفتر تئاتر خیابانی قرار گرفته باشد. مسئولان مرکز هنرهای نمایشی با مسئولان برگزاری برخی جشنواره ها همکاری می کنند تا یک نمایش که اجرای موفقی در بین مخاطبان داشته، برای اجراهای عمومی انتخاب و به این واسطه، عوامل آن نمایش حمایت مالی شوند. نمایش انتظار هم به همین صورت انتخاب شده و اجرای عمومی داشته است. اگرچه، مسئولان مرکز هنرهای نمایشی و دفتر تئاتر خیابانی هزینه اجرای چنین نمایش هایی را می پردازند (تاکنون هزینه ای برای این اجراها پرداخته نشده و 6 ماه از اتمام اجرای آن گذشته است)، اما نمی توان آن را در زمره فعالیت های مدیر دفتر تئاتر خیابانی برای ارتقای اجراهای عمومی قرار داد.


نوبت اجرای مداوم برای دوستان

 تناقض ها و بی عدالتی های دیگری که در آمار مسئول محترم دفتر تئاتر خیابانی دیده می شود، ارائه نوبت اجرای مداوم به گروه هایی خاص است؛ موضوعی که همواره یکی از مشکلات و گلایه های نمایشگران خیابانی را به دنبال داشته است. اگرچه این مسئول محترم با ارائه این آمار سعی در نشان دادن اجرای نمایش توسط گروه های مختلف داشته، اما نمایشگران خیابانی به خوبی می دانند که چند نمایش موجود در این آمار، متعلق به یک گروه است. با این تفاوت که با زیرکی مسئول دفتر تئاتر خیابانی، برای هریک از گروه ها نام مختلف و کارگردان مجزایی انتخاب شده است.
یکی از رویکردهای مدیر دفتر تئاتر خیابانی، انتخاب یک نمایش از هر گروه برای اجراهای عمومی است. به این معنا که ایشان اجازه انتخاب 2 یا چند نمایش از یک گروه را در اجراهای عمومی نمی دهند تا تمامی گروه ها فرصت اجرای نمایش خود را پیدا کنند. این رویکرد در نگاه کلی بسیار خوب به نظر می رسد، اما گروه های نمایشی و نمایشگران خیابانی در عمل شاهد رعایت آن از طرف وی نیستند. نمونه قابل توجه از این بی عدالتی هم، انتخاب چند نمایش از یک گروه و 2 نمایش از گروهی دیگر در همین اجراهایی است که مسئول دفتر تئاتر خیابانی به ارائه آمار آن پرداخته است.


دستمزد برای کار انجام نشده

در آمار این مسئول محترم، نمایش دیگری با عنوان «بازی عروسک ها» دیده می شود که نمایشگران خیابانی نه تنها شاهد حضور آن در مرحله بازبینی آثار نبوده اند، بلکه توفیق دیدن آن در اجراهای عمومی را هم پیدا نکرده اند. کارگردان محترم این نمایش، رابطه خانوادگی با مسئول دفتر تئاتر خیابانی دارد و این شائبه به وجود می آید که برخی آثار به دلیل همین روابط خانوادگی و دوستانه مسئول دفتر تئاتر خیابانی، بدون ارزیابی داوران به مرحله اجرا راه پیدا می کنند و از طرف دیگر، اجرای چنین آثاری فقط جنبه آماری پیدا کرده و در هیچ جا اجرا نمی شود. (حال باید دید که دستمزد عوامل این گروه که نمایش خود را اجرا نکرده اند، به جیب چه کسی رفته است.)
متاسفانه، مدیر دفتر تئاتر خیابانی در مدت زمان فعالیت خود، بارها از گروه هایی خاص که مسئولان آن را دوستان و اعضای خانواده وی تشکیل می دهند، حمایت های زیادی کرده و به این واسطه، باعث تضییع حقوق دیگران شده است. افرادی که با حمایت ایشان در کشورهای دیگر هم به اجرای نمایش پرداخته و پای ثابت نمایشگاه های بین المللی کتاب تهران، مطبوعات و خبرگزاری ها و جشنواره های مریوان، تئاتر شهر، شهروند لاهیجان، شهروند سقز و ... بوده اند. نکته قابل توجه این است که همین نمایش (بازی عروسک ها) بدون هیچ ارزیابی و بازبینی به جشنواره های شهروند لاهیجان و سقز هم راه یافته و نکته جالب تر اینکه از این اثر هم در مراسم اختتامیه تقدیر شده است. دبیر شورای سیاستگذاری جشنواره تئاتر خیابانی شهروند لاهیجان، چندی پیش در گفت وگو با خبرنگاران، از ارسال 100 اثر به این جشنواره از هنرمندان 15 استان كشور به دبیرخانه جشنواره خبر داده بود و 20 نمایش برای حضور در این جشنواره انتخاب شدند. در فهرست این آثار و جدول اجراها خبری از نمایش عروسک ها نبود، اما در ناباوری همگان، این نمایش در جشنواره حضور پیدا کرده و در مراسم اختتامیه هم، از مسئولان اجرای آن تقدیر شد! درباره تضییع حقوق هنرمندان متقاضی شرکت در جشنواره تئاتر خیابانی سقز هم، توجه خوانندگان عزیز و مسئولان محترم را به خواندن گزارش خبرنگار خبرگزاری فارس و سایت رجانیوز جلب می کنیم که بخشی از مطلب وی به این شرح است: «...همچنین دو نمایش ... و عروسک‌های عظیم‌الجثه به سرپرستی خانم  ... در این دوره اجرا شدند که نام آنها نه تنها در جدول اجراهای جشنواره حضور نداشت، بلکه گویا در آخرین لحظات به این جشنواره پیوستند که این نیز بیانگر بی‌نظمی برگزار‌کنندگان جشنواره و دفتر تئاتر خیابانی است....»
 این اقدامات نشان از بی عدالتی مسئولان دفتر تئاتر خیابانی و تضییع حقوق گروه های نمایشی دیگر می دهد که یک تنه و بدون توجه به دیگران می تازند و دیگر هنرمندان را برای رسیدن به منافع شخصی زیرپا له می کنند. حال باید به چند سئوال هنرمندان و شائبه هایی که در این زمینه وجود دارد، پاسخ داد:
1. آیا راهیابی این نمایش به جشنواره های شهروند لاهیجان و سقز، بی توجهی به حقوق 80 گروه متقاضی شرکت در جشنواره لاهیجان و گروه های دیگر برای حضور در جشنواره شهروند سقز نیست که چندماه قبل از برگزاری این جشنواره ها اقدام به ارسال نمایشنامه و طرح های خود به دبیرخانه این جشنواره ها کرده و نمایش های آنها رد شده است؟  
2. ملاک انتخاب این نمایش برای حضور در این جشنواره ها چه بوده است؟ آیا نمایش گروه های دیگر چنین قابلیت هایی نداشته اند؟
3. چه کسی به جز مدیر دفتر تئاتر خیابانی که رابطه خانوادگی با کارگردان محترم نمایش دارد، برای حضور این نمایش در جشنواره ها تصمیم گیری کرده است؟
4. چرا از این نمایش که در بخش مهمان جشنواره حضور یافته، تقدیر به عمل آمده و بخشی از بودجه جشنواره به تهیه تقدیرنامه و جوایز آن اختصاص یافته است؟
5. حضور این نمایش در جشنواره های لاهیجان و سقز، بی شک با صرف هزینه هایی برای اعزام هنرمندان، اسکان و دستمزد عوامل آن انجام شده است. اگر این هزینه ها از دفتر تئاتر خیابانی تامین شده، به معنی تضییع حقوق دیگر هنرمندان بوده که بخشی از بودجه این دفتر را صرف حمایت از گروهی خاص کرده اند و اگر هزینه های آن از طرف جشنواره های لاهیجان و سقز صرف شده، باز هم نشان از تضییع حقوق هنرمندانی می دهد که در این جشنواره ها حضور پیدا کرده اند.

عروسک ها کجا هستند؟

عروسک های عظیم الجثه ای که توسط دفتر تئاترخیابانی ساخته شده، بارها مورداستفاده شخصی مدیر این دفتر و اعضای خانواده و دوستان وی قرار گرفته اند، در حالی که هزینه ساخت آنها از بودجه این دفتر تامین شده و متعلق به همه نمایشگران خیابانی هستند. مسئولان دفتر تئاترخیابانی، به محض اطلاع از برگزاری یک جشنواره یا دعوت مسئولان از آنها برای معرفی و حضور هنرمندان و نمایشگران خیابانی در جشنواره ها و نمایشگاه های خود، اقدام به استفاده از این عروسک ها کرده و منافع زیادی از این راه کسب کرده اند. درحقیقت، این مسئولان محترم که باید منافع تمامی گروه های نمایشی را درنظر بگیرند و راه را برای حضور آنها در محل های دیگر برای اجرای نمایش و کسب درآمد هموار کنند، اولویت حضور در نمایشگاه ها و جشنواره ها را به خود و دوستانشان می دهند و با عروسک هایی که متعلق به همه هنرمندان هستند، به اجرای نمایش پرداخته و سود زیادی هم کسب می کنند.

    
ارائه آمارهای غلط به مسئولان بالادستی

گویا عدم نظارت مسئولان بر عملکرد دفتر تئاترخیابانی باعث شده تا مسئولان این دفتر که خود همه کاره شده اند و داوری آثار، انتخاب نمایش ها، برنامه ریزی بر اجراها و نظارت بر فعالیت ها را انجام می دهند، اجازه اجرای نمایش به گروه های دلخواه و بی توجهی به دیگران را سرمشق فعالیت های خود قرار دهند.  به دلیل همین عدم نظارت ها هم، مسئولان معاونت هنری از فعالیت ها و عدم اجرای برخی آثار هم بی اطلاع می مانند و به آمارهای غلط مسئولان این دفتر اکتفا می کنند. دلیل این ادعا هم، خبر اجرای 33 گروه تئاتر خیابانی از ابتدای سال تا 22 مردادماه از سوی مسئول هماهنگی اجراهای دفتر تئاتر خیابانی در سایت هنر آنلاین (خبرگزاری هنر ایران) بوده است. به این معنا که در 5 ماه گذشته، 33 گروه به اجرای نمایش خود در اجراهای عمومی پرداخته اند، درحالی که مسئول محترم این دفتر، در آخرین اعلام رسمی خود، خبر از اجرای 27 گروه تئاتر خیابانی از اسفندماه سال گذشته تا ابتدای شهریورماه امسال می دهد. این اطلاع رسانی های دوگانه مسئولان دفتر تئاترخیابانی، نشان از ارائه آمارهای غلط آنها می دهد که سعی در نشان دادن فعالیت های ارزنده خود در این مدت داشته اند و حتی برای اطلاع رسانی های نادرست خود و ارائه آمار به مسئولان بالادستی، هماهنگی لازم با یکدیگر را ندارند.
نکته جالب دیگری که مسئول هماهنگی اجراهای دفتر تئاتر خیابانی در این خبر به آن اشاره کرده، در اولویت بودن گروه هایی برای اجرای نمایش در اجراهای عمومی امسال است که در سال 91 فرصت اجرای نمایش های خود را پیدا نکرده اند، اما در آمارهای متناقض رئیس وی، گروه هایی دیده می شوند که چند نمایش آنها از ابتدای سال تا اول شهریور به اجرا درآمده اند و دبگر گروه ها فرصت اجرای نمایش های خود را در اجراهای عمومی پیدا نکرده اند.

قدردانی از معاونت هنری وزارت ارشاد

یکی از اقدامات موثر معاون هنری وزیر ارشاد در 2 سال اخیر که الحق و الانصاف، مدیر دفتر تئاتر خیابانی هم نقش بسزایی در آن داشته، افزایش بودجه دفتر تئاتر خیابانی بوده است که به واسطه آن، نمایشگران خیابانی به حضور و فعالیت در این بخش دلگرم شده اند. آقای شاه آبادی در 2 سال گذشته توجه بسیار خوبی به نمایشگران خیابانی داشته و از افزایش بودجه نمایشگران خیابانی حمایت جدی کرده اند، اما متاسفانه، بخش قابل توجهی از این بودجه که می توانست پاسخ گوی بسیاری از دغدغه هنرمندان بوده و نمایشگران خیابانی به واسطه آن اجراهای مداومی در طول سال داشته باشند، به جیب افرادی رفته که روابط دوستانه و خانوادگی با مدیر دفتر تئاتر خیابانی داشته اند. همین عامل باعث شده تا بسیاری از افراد فعال در این بخش از تئاتر، سرخورده شده و از ادامه فعالیت در تئاترهای خیابانی کناره گیری کنند؛ چرا که به صورت غیرمستقیم و با برنامه ریزی های از پیش تعیین شده، کنار گذاشته شده اند؛ افرادی که بسیاری از آنها را هنرمندان باتجربه و قدیمی تشکیل می دهند که سال ها برای ارتقای تئاترهای خیابانی، مشکلات زیادی متحمل شده و در حین اجرای نمایش های خود، سنگ و کتک های زیادی خورده اند."/م