به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران از قم، سروده آیت الله صافی گلپایگانی به این شرح است:

حضرت صـــادق، امــام راستين            پيـــشـوا و مقتـداي اهــل ديـن

درّ بحـــر اصــطفـا، شمـس هُدا             افتــــخار اصــفيــا و اوليــــا

كــرد احيا، شرع جدّش‌مصطفــي         داد رونــق، رســم و آئيــن ولا

صيت فضلش عرصه‌ي غبرا گرفت        نهضـــت او سر بسر دنيا گرفت

مكــتب فقه و فضيلت بــاز كرد                  دعـــوت مردم ز نــو آغاز كرد

ذو المكارم ذوالفضائل ذو الكمال            عدل قـــرآن، رهنماي بي‌همال

مــدرس او، مشعل تابـــان نور                 علـم وحيـاني در آن اندر ظهـور

صف‌‌بصف در آن رجال علم ودين                  از افاضات جنــابش خوشه‌چيـن

عالمان در مدرسش، چون                         مفلسان بــر در اعيــان و اشراف زمــان

از جهان شد سوي بستان وصــال                       بارگــــاه قرب حيّ ذو الجــلال

مـــتصل گرديـــد با غيب وجود                        گشت فارغ زين قيود و زين حدود

/ع