به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران ، یکی از اتوبان های زیبای شهر تهران ، اتوبان امام علی (ع) است که از بالای بزرگراه ارتش در شمال شرقی تهران آغاز می شود و تا نظام آباد ادامه می یابد و البته طرح توسعه ای آن نیز در دست اجراست.


این اتوبان که نسبت به اکثر اتوبان های شهری ، تازه ساز است ، برغم اهمیت ارتباطی و آراستگی اش ، یکی از خطرناک ترین معابر شهر است.
یکی از علل این خطرناکی ، شیب اتوبان است که به ویژه در روزهای بارانی و برفی ، احتمال تصادف را تشدید می کند.

به علاوه ، اتوبان امام علی (ع) را شاید بتوان پیچ در پیچ ترین اتوبان شهری تهران نامید زیرا در بخش عمده ای از مسیر آن ، نمی توان یک یا دو کیلومتر را در مسیر مستقیم رانندگی کرد و مدام باید در پیچ و تاب اتوبان پیچید و جلو رفت.

این نکات ، به علاوه اندک بودن نسبی بار ترافیک در این اتوبان ، باعث شده است تا کنون تصادفات جرحی و فوتی متعددی در آن شکل بگیرد و پلیس نیز که حداکثر سرعت مجاز در اتوبان های شهری را 110 کیلومتر اعلام کرده ، این رقم را در این اتوبان به 80 کیلومتر در ساعت تقلیل دهد.

با این حال ، موارد پیش گفته ، تنها وجوه خطرناک این اتوبان نیستند ، بلکه رودخانه ای که از وسط دو مسیر رفت و برگشت اتوبان می گذرد ، مزید بر علت شده است تا رانندگی در اتوبان امام علی(ع) ، در حد اعلای خطر باشد و احتمال مرگ ، به طرز مضاعفی افزایش یابد.

البته شهرداری ، بخش عمده رودخانه را با سازه های بتونی پوشانده است تا از سقوط خودروها در آن ، جلوگیری کند ولی در نقاط زیادی از این اتوبان ، رودخانه سرپوشیده نیست و این احتمال که با کوچکترین تصادف یا انحراف از مسیر ، خودروها به رودخانه بتنی سقوط کنند و ضریب آسیب شان بالا برود ، وجود دارد.

البته احتمالاً این بخش های سر باز ، بنا به ملاحظاتی فنی برای زمان هایی مانند سیل یا جهت لایروبی و نظایر این باشد ولی این ها ، دلایل موجهی برای ناامن کردن دائمی اتوبان نیستند و این بخش ها را می توان با سازه های توری-فلزی متحرک که در مواقع نیاز قابل برداشتن و جابجایی باشند ، پوشاند.

در صورت افتادن خودرو و سرنشینان در این رودخانه ، با توجه به جریان آب در آن که به دلیل شیب رود در برخی نقاط بسیار شدید است ،افراد به درون بخش های سرپوشیده رودخانه کشیده می شوند و عملیات نجات ، بسیار سخت می شود زیرا قبل از آن ، باید عملیات تجسس نیز برای یافتن قربانیان صورت گیرد.

آنچه این سناریو را محتمل تر و اتوبان را خطرناک تر می کند این است که بسیاری از طول مسیر ، حتی گاردریل هم ندارد و بین خودرویی که با سرعت از اتوبان می گذرد و دره بتونی رودخانه ، تنها یک خطای کوچک رانندگی و اندکی چمن فاصله است.
متأسفانه تابلو های هشدار دهنده درباره خطر سقوط در رودخانه هم در این اتوبان نصب نشده است.

بی گمان می توان با تکمیل عملیات پوشش رودخانه - ولو با سازه های توری،فلزی - و نیز تجهیر همه قسمت های اتوبان به گارد ریل یا حفاظ های استانداردتری مانند سیم حائل و البته کنترل سرعت در این اتوبان ، کاری کرد که مردم این گذرگاه را به همان زیبایی اش بشناسند نه به خطرناکی و مرگ آوری اش.

حیف است که این همه زحمت و هزینه که برای ساخت اتوبان امام علی(ع) صرف شده ، به خاطر مسائلی کوچک و کم هزینه ، هدر رود و این اتوبان، قاتل جان شهروندان شود.