به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران سنندج، كي از مواردي كه اين روزها بسيار به چشم ميخورد افراد به اصطلاح دو اسمه هستند، يعني اينكه يا خانوادههايشان به علت مقررات ثبت احوالي، يك اسم سنتي و مجاز براي شناسنامه آنها برگزيدهاند و همزمان، نام ديگري براي محاورههاي خودماني انتخاب كردهاند يا اينكه خود فرد با رسيدن به سنين نوجواني و جواني در اثر امواج فرهنگي بيگانه، نام شناسنامهاياش را كتمان ميكند و نامي غربي و در اصطلاح «مد روز» را براي خود برميگزيند.
براساس يافتههاي پژوهشگران، نام افراد بر نوع شخصيت و هويت آنها تأثير بسزايي دارد. نتايج برخي تحقيقات نشان ميدهد كه صاحبان برخي از نامها كمترين ميزان بزههاي اجتماعي را مرتكب ميشوند. در گذشتههاي نه چندان دور كه روابط به پيچيدگي اين روزها و نبود و تمامي اهالي محلهها يكديگر را ميشناختند و روابط مستقيم با هم داشتند، معمولاً افراد را با نام پدرهايشان يا با مشاغل و نقش هايي كه داشتند، ميخواندند. پس از گذار جوامع از سنتي به مدرن، پيچيدگي روابط و رواج شهرنشيني، نامها نيز مانند ديگر مولفههاي اجتماعي در اين تعليق گير كردند.
اين شد كه والدين در گير و دار انتخاب نامهاي سنتي و مجاز براي فرزندانشان و انتخاب نامهاي به اصطلاح به روز كه گاه به مرز غربيگرايي و نامهاي دشوار نيز پيش ميرفت، گير كردند و در اين ميان دو اسمي بودن را چاره فرار از اين دوراهي دانستند. در پي اين روند، شهر پر شد از افرادي كه در خانه و در ميان جمعهاي خانوادگي و دوستي به نامهايي خوانده ميشدند كه نامهاي شناسنامهاي آنها نبود. از سوي ديگر، برخي از فرزندان برخاسته از خانوادههاي سنتي كه داراي نام هايي سنتي بودند، پس از ورود به سنين نوجواني و جواني از نام خود احساس نارضايتي كردند و با انتخاب نامي غربي و با تفاوت معنايي ۱۸۰ درجهاي با نام اصلي آنها، به فاصله گرفتن از هويت خانوادگي خود كمك كردند.
دكتر فريد براتي، روانشناس و استاد دانشگاه در خصوص افراد دو اسمه به «جوان» ميگويد: افرادي كه خانوادههايشان دو نام، يكي سنتي و مذهبي و ديگري نام جديد و مد روز را برايشان انتخاب ميكنند، دچار سردرگميهاي هويتي خواهند شد.
افرادي هم كه در اثر امواج فرهنگي بيگانه، نامهاي سنتي و مذهبي شناسنامهايشان را در سنين پس از بلوغ تغيير ميدهند و از اطرافيان و دوستان ميخواهند كه آنها را به نامهايي غربي و آنچناني بخوانند، كساني هستند كه نتوانستهاند با جنبههاي فرهنگي خودشان ارتباط برقرار كنند و در بحراني هويتي دست و پا ميزنند. اين افراد براي رهايي از اين تعارضات هويتي، اقدام به تغيير نام ميكنند در حالي كه نام جديد هيچ تطابقي با فرهنگ خانوادگي و بومي آنها ندارد و اين بحران هويت تا ابد گريبانگير اين افراد است.
به هر رو، دو اسمه بودن به خصوص در سنين كودكي ميتواند مشكلاتي مانند دوگانگي را به خصوص در محيط مدرسه به وجود آورد و چه بهتر است كه والدين با انتخاب نامي واحد فرزندانشان را از مشكلات احتمالي بيمه كنند. /س