به گزارش خبرنگار دانشگاه باشگاه خبرنگاران، دفتر تحكيم وحدت موضع خود را در خصوص پايان شانزدهمين اجلاس جنبش عدم تعهد طي بيانيه‌اي اعلام كرد.

متن اين بيانيه به شرح زير است:

برگزاری اجلاس جنبش عدم تعهد در کشورمان و بازتاب‌های داخلی و خارجی آن نشان‌دهنده اهمیت چنین نشستی در مقیاس بین المللی است.

 در این خصوص ذکر چند نکته ضروری است:

زمانی یک نهاد بین‌المللی می‌تواند در تصمیم‌سازی و برنامه‌ریزی برای آن و هدایت و به اجرا درآوردن سیاست‌های مد نظر خود موفق باشد که در موازنه قدرت عناصر فعال از جایگاه مقتدری برخوردار باشند.

این اقتدار دارای مولفه‌های گوناگونی است مانند قدرت اقتصادی، موقعیت های استراتژیک، برتری‌های علمی و فناوری از عناصر تشکیل دهنده این قدرت است.

تغییراتی که همه‌ کشورهای عضو جنبش عدم تعهد به خصوص اعضای مهمی همچون مصر، هند و ایران اعلام کردند و خواستار تحقق آن هستند با مقاومت‌هایی روبرو خواهد شد.

در این عرصه عامل توفیق و اجرایی کردن مطالبات، توازن قدرت با مخالفین یعنی نظام سلطه است.

از طرفی جایگاه کشورها و عوامل درونی قدرت‌بخش آنها که هر عضو بسته به موقعیت خود دارد به تنهایی قادر به موازنه قدرت دراین عرصه نیست.

تنها راه حل رسیدن به جایگاهی که بتواند مطالبات عدالت‌خواهانه‌ این اراده‌‍‌ها را به اجرا درآورد همسوسازی و هم‌افزایی نیروهای جزء در مقابل اراده‌ای است که در برابر اصلاحات از خود مقاومت نشان می‌دهد.

 به منظور پیگیری وحدت نظر در افکار، برطرف کردن ابهامات در برنامه‌های راهبردی مشترک، سوء تفاهم‌هاي  احتمالی  و احیانا جلوگیری از شیطنت‌های نظام سلطه در ایجاد تفرقه و اختلاف نظر برای از بین بردن اراده‌ جمعی هم‌افزا با هم در میان اعضای جنبش نیاز است که برنامه‌ریزی مشترک ، گفتگو و بررسی و ارائه طرح‌های مشترک  اصلاح ساختار در این خصوص صورت پذیرد.

در وهله اول ایجاد هم‌نظری میان اعضا برای تشکیل دبیرخانه دائم برای تحقق این اهداف  بلند در مدیریت جهانی ضامن شروع این حرکت دسته‌جمعی خواهد بود كه اين ریاست ایران در دوره جدید این مسئولیت را بر عهده ما می‌گذارد.
 
 
 
مسئولین بایستی در تحقق این موضوع از تمام ظرفیت‌های دیپلماتیک ممکن استفاده کرده تا لزوم پرداختن نظام‌مند به این مسئله را در میان اعضا جا بیاندازند.

در وهله دوم پیگیری جدی این دبیرخانه در اهداف اقتصادی، مدیریتی و سیاسی خود است.

تجربه نشان داده که نبود رهبری منسجم در هر عرصه‌ای اهداف و خط مشی‌های آن حرکت را می‌تواند با چالش جدی مواجه کند و  نبود رهبری در شروع و ادامه یک حرکت جهانی از دو حال خارج نیست، یا اصلا محقق نخواهد شد و یا اینکه به انحراف رفته و تغییرات به گونه‌ای پیش خواهد رفت که با وجود تغییر در ظاهر، ریشه های ناعادلانه ساختار فعلی در ساختار جدید حفظ خواهد شد که این دومی گناه انجام یک فرصت‌سوزی تاریخی را نیز به همراه خود دارد.

لذا مسئولیت کشورمان در هدایت این حرکت و ترغیب و ایجاد اجماع در خواست کشورهای دیگر عضو و همچنین جلوگیری از انحراف در طول مسیر تحقق اهداف اصلاح مدیریت جهانی بسیار سنگین است.

هرگونه ذوق‌زدگی از جایگاهي که ایران در این مقطع تاریخی بدست آورده ما را از دیدن مسئولیت‌های خود باز می‌دارد.
 
از وظایف دیگری که انتظار داریم ایران در دوره ریاست خود بتواند اعتقاد به آن را برای اعضای عضو تثبیت کند؛ ثبات قدم، شجاعت و عدم واهمه نسبت به تهدید ها است.

 امید به تشویق و ترس از تنبیه قدرت های مستکبر مخالف با تغییر ساختارهای جهانی مطمئنا عامل مهمی در دشوار کردن پیمودن این راه برای برخی اعضا خواهد بود.

 در این خصوص توافق بر حمایت اعضا نسبت به کشور تهدید شونده می‌تواند از تزلزل برخی اعضا نسبت به پیمودن این مسیر جلوگیری کند.
 
 
 
ایران بایستی از تمام ظرفیت‌ها از جمله ظرفیت جنبش عدم تعهد در شکل‌دهی نظام واحد دین محور جهانی کمک بگیرد.

فطرت انسانی تنها مبنایی است که می‌توان مردم جهان را زیر بیرق آن به کمال رساند و ایران این ظرفیت را دارد که رهبری چنین چشم‌اندازی را در دست بگیرد.

مطمئنا مردم جهان بر لزوم تغییر مبنای مدیریتی جهان به چنین مبنای فراگیری مشتاقند و در برهه‌های مختلف نشان دادند که نسبت به این آرمان حمایت و اقدام کرده و برای تحقق کامل این مسیر مصمم خواهند بود.
 
موضع گیری ریاست جمهوری کشور مصر حاوی نکاتی است، کلیت این مواضع در هماهنگی و حمایت از مستضعفین جهان و نظام حق در عرصه جهانی است.

حمایت از فلسطین، حمایت از ایجاد نظام بین الملل جدید و موارد دیگر نشان دهنده این واقعیت است اما در خصوص موضع گیری نسبت به مسئله سوریه باید گفت: برای این موضوع دو سطح تحلیل مختلف وجود دارد.

سطح اول ساختار قدرت داخلی، نحوه برخورد حکومت با مردم، مردم سالاری و میزان رضایت‌مندی عمومی در سوریه است.
عامل پیش برنده انقلاب مصر تا زمان موفقیت آن عمدتا از جنس مسائل داخلی بوده و تبعات بین المللی انقلاب مصر که البته تاثیر گذار تر بود به تبع آن ایجاد شده است.

شاید این منشا تحول در مصر موجب شده که مرسی در یکی مشابهت سازی با وضعیت کشور خود حاکمیت سوریه را جای حاکمیت قبلی مصر بنشاند.

در حالی که منشا تحولات سوریه به عکس انقلاب مصر ریشه در تقابل نظام حق و باطل در عرصه بین‌المللی دارد نه بی‌عدالتی داخلی؛ در این خصوص باید از آقای مرسی پرسید: آیا در سطح تحلیل بین المللی و معادلات تقابل نظام حق و باطل در جهان نیز چنین موضع انتقادی از سیاست های سوریه دارند.
 آیا مخالفت با سوریه علیه حرکت جدید مصر نخواهد بود و به طور غیر مستقیم خودزنی سیاسی برای مسیر راهبردی که مصر جدید در پیش گرفته محسوب نمی‌شود؟
 
در خصوص بازتاب داخلی این اجلاس در کشور باید گفت که برگزاری اجلاسی در این سطح در کشورمان مسلماً موجب فخر هر ایرانی خواهد بود اما باید مراقب بود که حاشیه‌ها کام مردمی که میزبان این رویداد بین‌المللی هستند را تلخ نکند.

تعطیلی یک هفته‌ای پایتخت موجب رکود نسبی حوزه‌های مختلف فعالیت‌های داخلی کشور از جمله حوزه مهم اقتصاد را شامل می‌شود.

در صورتی که ایران بخواهد در آینده میزبان چنین مجامع بین‌الملی باشد که مطمئنا سیاست کلی و خواست عمومی همین است بایستی رضایتمندی مردم و ثبات فعالیت‌های کشور مد نظر مسئولین قرار بگیرد.

از راهکارهای احتمالی که در برهه‌هایی مطرح و مجددا به گوش فراموشی سپرده شد جابجایی پایتخت سیاسی و یا ظرفیت‌سازی برای برگزاری اجلاس در نقاط دیگر کشور می‌توان اشاره کرد.
 
اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی سراسر کشور(دفتر تحکیم وحدت)

انتهاي پيام /ر