به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران اراک، طبقه بندی لکنت دوران کودکی از دیدگاه علامت شناختی در این دیدگاه بنا به تظاهرات و ویژگی های لکنت در کودکان ، سه طبقه زیر را می توان قائل شد.

لکنت اولیه (آغازین) :این نوع لکنت به حالتی نسبت داده می شود که در آن کودک تنش و اضطراب ندارد/ نسبت به مشکل خود آگاهی ندارد/ میزان فراوانی و شدت لکنت بسیار کم است/ رفتارهای وابسته بسیار کم است

لکنت ثانویه (پیشرفته ) :به حالتی اطلاق می شود که کودک از مشکل خود آگاهی دارد/ دارای تنش و اضطراب است/ رفتارهای وابسته در کودک زیاد دیده می شود/ میزان فراوانی و شدت لکنت در سطح بالاست

لکنت گذرا : این مرحله بین لکنت اولیه و ثانویه اتفاق می افتد که شامل علائمی همچون: هیجان و اجتناب از شروع گفتار/ تکرار و کشیده گویی در سطح هجا و کلمه ،بدون تلاش و تقلا/ آگاهی از مشکل شروع به شکل گیری می کند/ هنوز تجربه منفی و ناخوشایند پیرامون لکنت را تجربه نکرده است/ به خاطر موارد فوق تلاش زیادی برای غلبه بر مشکلش انجام نمی دهد.

طبقه بندی لکنت دوران کودکی از دیدگاه علت شناختی

از این دیدگاه می توان لکنت را به دو بخش لکنت رشدی و اکتسابی تقسیم کرد.

در تمامی انواع لکنت یک عامل از اهمیت بالایی برخوردار است و آن آگاهی فرد از لکنت خود می باشد . به طور کلی در کودکان اگر آگاهی از لکنت ایجاد نشده باشد ، موفقیت درمان بیشتر خواهد بود .

البته نوع و میزان آگاهی از لکنت نیزدر موفقیت درمان اهمیت دارد ،چون تعیین کننده میزان اضطراب کودک حین سخن گفتن می باشد.سایر عوامل نیز در پیش آگهی درمان حائز اهمیت می باشند ./س