به گزارش سرويس بين‌الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از شبکه تلویزیونی سوریه، بشار الجعفری در جلسه دیشب شورای امنیت درباره این کشور به موضعگیری های منفی در قبال طرح کوفی عنان، ناظران عرب و بین المللی در سوریه، مخالفت ها با گفتگو و حل سیاسی و مسالمت آمیز بحران و تاکید بر ضرورت تجهیز مخالفان سوری به سلاح و تاکید بر ضرورت دخالت نظامی خارجی در سوریه و براندازی نظام و موسسه های این کشور و تاکید بر این که بشار اسد رئیس جمهور سوریه مشروعیت خود را از دست داده است و باید کناره گیری کند اشاره کرد و افزود همه اینها نتایجی است که از اظهارنظرهای رسمی منسوب به مقامات برخی کشورها به دست آمده است که برخی از آنها در شورای امنیت حضور دارند و برخی دیگر نیز از مقامات کشورهای نزدیک سوریه هستند.
وی افزود: اگر این عبارات و اظهارنظرها بیانگر ماهیت رویکردهای برخی کشورهای عربی ، منطقه ای و بین المللی باشد که از گروه های مسلح در سوریه و نمایندگان آنها در خارج از کشور حمایت می کنند، در این صورت چگونه می توان خشونت را متوقف و بحران سوریه را به صورت مسالمت آمیز حل کرد. آیا زمان آن نرسیده است که همه ما از فجایع و حوادث ناشی از سیاست های مداخله جویانه خارجی برخی قدرت های با نفوذ بین المللی در امور داخلی دیگر کشورها عبرت بگیریم؟
در ادامه سخنان الجعفری آمده است: دولت سوریه در واکنش به این شرایط به خواسته های بر حق مردم پاسخ مثبت داد و در برابر همه طرح هایی که برای حل مسالمت آمیز و سیاسی بحران ارائه شد و از جمله آنها می توان به طرح شش ماده ای اشاره کرد، استقبال و حمایت کرد. سوریه در چارچوب طرح شش ماده ای با هیأت ناظران بین المللی همکاری کرد و بر اساس توافق های به دست آمده با شورای امنیت همه تسهیلات لازم را برای انجام ماموریت آنها فراهم کرد اما جای تعجب است که برخی از کشورها که در تدوین بیانیه ژنو شرکت داشتند فورا و چند ساعت پس از تصویب این توافقنامه تلاش های خود را برای زنده به گور کردن آن آغاز کردند تا از هرگونه تلاش برای حل مسالمت آمیز بحران سوریه جلوگیری کنند و به ترویج ضرورت دخالت نظامی در این کشور بپردازند. این امر بدون شک نشان می دهد مقامات این کشورها دچار نوعی حالت هیستریک برای دخالت در سوریه شده اند.
نماینده سوریه در سازمان ملل در ادامه سخنان خود خطاب به حاضران در جلسه شورای امنیت گفت برداشت نادرست برخی کشورها و اصرار برخی دیگر بر سیاست هایی که برای دخالت آشکار در سوریه دیکته می شود و نیز عدم همکاری برخی کشورها با طرح شش ماده ای باعث استعفای کوفی عنان و تمدید نشدن ماموریت ناظران بین المللی در سوریه شد. امیدواریم افراد وقتی درباره تعامل با بخش های انسانی بحران سوریه سخن می گویند صادق باشند. این سخن را به این علت می گویم که تصور می کنیم برخی ها می خواهند به مردم سوریه کمک کنند اما این کمک آنها مشروط است. کاملا روشن است که متاسفانه برخی کشورها فقط از زاویه برنامه ها و اهداف سیاسی خود به مسئله کمک های انسانی می نگرند و می خواهند از این کمک ها در جهت اهداف مداخله جویانه خود در دیگر کشورها از جمله سوریه استفاده کنند.
الجعفری در بخش دیگری از سخنان خود گفت: این مسئله غیرقابل درک است که برخی کشورها حتی به صورت نمادین و با مبالغ اندک و همراه با پیش شرط در کمک ها به سوریه شرکت کنند و در همین حال مجازات های اقتصادی شدیدی علیه سوریه اعمال کنند که پیامدهای انسانی خطرناکی برای مردم سوریه در پی دارد و زندگی و رفاه آنها را تحت تاثیر قرار داده است. برخی کشورها که به بهانه همبستگی با مردم سوریه باعث تعلیق عضویت این کشور در سازمان همکاری اسلامی شدند از دادن کمک های انسانی به سوریه سخن می گویند و برای اوضاع انسانی در این کشور اشک می ریزند اما این اقدامات آنها قابل درک نیست.
وی در ادامه گفت: اگر نیت صادقانه ای برای کمک به مردم سوریه وجود داشته باشد راه آن این است که علل اصلی رنج های این مردم از بین برده شوند زیرا ادامه فعالیت گروه های مسلح تحت حمایت طرفهای خارجی برای نابود کردن زندگی مردم سوریه و تاسیسات زیربنایی و مراکز درمانی و آموزشی و خدماتی این کشور و راه های مواصلاتی و مراکز تولید انرژی و خطوط انتقال آن و نیز مراکز عبادی و موزه ها و ترویج خشونت و ایجاد رعب و وحشت در میان مردم از جمله علل اصلی رنج های مردم سوریه به شمار می روند. این مشکلات زمانی افزایش یافت که گروه های مسلح تلاش کردند محله های مسکونی را در برخی شهرهای اصلی سوریه به تصرف خود در آورند و برای این کار از شهروندان به عنوان سپرهای انسانی استفاده کردند. در این خصوص توصیه می کنم به مقاله های منتشر شده در روزنامه ایندیپندنت درباره آنچه رابرت فیسک در حلب مشاهده کرده است مراجعه کنید. حرف های وی در این مقالات آنچه را که ما اکنون می گوییم تایید می کند.
وی با اشاره به این که افراد مسلح در سوریه از اقدامات خود در سوریه با عناوین مختلف از جمله عملیات حمص، عملیات بزرگ دمشق، جنگ حلب و ... نام می برند افزود: گویا همه این درگیری ها در خارج از سوریه روی می دهد یا آن که این درگیری ها بین سوریه و یک کشور دیگر است و هیچ کس نمی داند که این شهرها از جمله شهرهای سوریه هستند. اکنون سوال ما این است که آیا کشورش در جهان وجود دارد که اجازه دهد افراد مسلح و تروریست و مزدور که از خارج حمایت می شوند برخی محله ها را درشهرهای این کشورها تصرف کنند؟ آیا هیچ حکومتی در انجام وظیفه خود برای حمایت از شهروندان خود کوتاهی می کند و مردم را در برابر خشونت و افراط گری تنها می گذارد؟
الجعفری در ادامه فهرستی از اسامی یکصد و هفت تن از تروریست های خارجی اعم از عرب و غیر عرب را ارائه کرد که در حلب به دست نیروهی امنیتی و ارتش سوریه کشته شده اند و افزود: در این فهرست اسامی این افراد و ملیت و هویت آنها آمده است. تونس، لیبی، عربستان، فلسطین، اردن و... از جمله کشورهایی هستند که اتباع آنها جزء این فهرست هستند. این افراد غیرنظامیان سوری نیستند. سوریه در دهه های گذشته میلیون ها پناهنده را در خود جای داده است. این افراد به سبب اقدامات خصمانه ای که هیچ ارتباطی به سوریه ندارد آواره شده بودند. سوریه برای میلیون ها پناهنده ای که به این کشور آمدند در مرزها خیمه برپا نکرد تا از شرایط و رنج های آنها بهره برداری کند بلکه به وظیفه خود در قبال آنها عمل کرد و منابع محدودی را که در اختیار داشت با آنها تقسیم کرد و با آنها مثل شهروندان سوریه برخورد کرد. اکنون وقتی سوری ها می بینند برادران آنها وادار می شوند در اردوگاه های مرزی و در شرایط بسیار وخیم اقامت کنند و به دروغ درباره عواقب بازگشت به کشورشان به آنها هشدار می دهند، رنج می کشند. این افراد به پناهندگان زندانی تبدیل شده اند و عزت و کرامت آنها پایمال می شود.
الجعفری گفت: به نمایندگی از سوریه از همین تریبون از کشورهایی که پناهندگان سوری را در خاک خود پذیرفته اند می خواهم به کسانی که خواهان بازگشت به سوریه هستند اجازه بازگشت بدهند و اردوگاه ها را در برابر بازگشت پناهندگان سوری به کشورشان نبندند. همزمان با طرح این درخواست از کشورهایی که بدون اهداف و طمع ورزی های سیاسی به پناهندگان سوری دست یاری می دهند تشکر و قدردانی می کنیم.
نماینده سوریه در سازمان ملل ادامه داد: برخی از اردوگاه های پناهندگان سوری در کشورهای دیگر به اردوگاه هایی نظامی و مراکزی تبدیل شده اند که افراد مسلح در آنجا گرد هم می آینده و برای اعزام به سوریه آموزش می بینند تا جنایاتی را در سوریه مرتکب شوند مانند آنچه در حلب روی داده است و همچنان می دهد.
وی افزود: برنامه هایی که در برخی کشورها علیه سوریه طراحی می شود یک چیز و اصلاحات واقعی و زندگی بهتری که مردم سوریه می خواهند یک چیز دیگر است زیرا چالش اصلی نه تامین خواسته های به حق مردم سوریه بلکه دفاع از این کشور و مقابله با تندروی ها و تروریسمی است که هدف آنها بازگرداندن سوریه به دوران جاهلیت و دادگاه های تفتیش عقاید است. ما در سوریه دموکراسی طایفه ای نمی خواهیم. سوریه کشوری برای همه سوری ها بوده است و خواهد بود. سوریه پیش از این که یک کشور باشد یک تمدن است.
وی در ادامه با اشاره به این که وزیر خارجه فرانسه در روز بیست و نهم ژوئیه گذشته گفته است «بر اساس اطلاعات ما قطر و عربستان و دیگر کشورها تسلیحات در اختیار سوریه قرار می دهند» افزود: بر این اساس از فرانسه که چنین اطلاعاتی درباره قاچاق سلاح به سوریه در اختیار دارد انتظار داریم به عنوان یکی از اعضای دائم شورای امنیت و رئیس فعلی این شورا اقدامات لازم را برای تضمین رعایت منشور سازمان ملل و قوانین بین المللی و قطعنامه های شورای امنیت انجام دهد زیرا چشم پوشی از قاچاق سلاح به سوریه برای افراد مسلح به منزله زیر پا گذاشتن همه این قوانین و قطعنامه هاست. روزنامه های بزرگ ترکیه و دیگر کشورها از نقش دولت ترکیه و نه ملت این کشور در خونریزی ها در سوریه سخن می گویند. کوفی عنان سه عامل اصلی را به عنوان عوامل شکست ماموریت خود اعلام کرد که یکی از آنها عدم همکاری طرف ها و کشورهای دارای نفوذ در میان گروه های مسلح برای متوقف کردن خشونت است. اگر ترکیه فقط به پذیرش پناهندگان سوری در خاک خود اکتفا می کرد از این کشور تشکر می کردیم اما این کشور فرماندهان گروه های مسلح را که از طریق مرزهای مشترک دو کشور اقدام به فعالیت های تروریستی و جنایتکارانه می کنند نیز در خاک خود جای داده است و به این گروه ها اجازه داده است اردوگاه های آموزشی در مرزها برای آموزش جریان های سلفی و وهابی و اصولگرا ایجاد کنند. بنابراین دولت و نه مردم ترکیه در خونریزی ها در سوریه شریک است. امیدوار بودم این حرف ها را به وزیر خارجه ترکیه بزنم نه به نماینده این کشور در سازمان ملل که از میزان پایبندی وی به اصول اخلاقی اطلاع دارم.
بشار الجعفری در ادامه سخنان خود به مسئله قاچاق سلاح از طریق مرزهای لبنان اشاره کرد و افزود: این قاچاق کار گروه های سیاسی لبنانی و است و دولت این کشور نقشی در این امور ندارد. دولت لبنان کشتی سلاح را که از لیبی آمده است توقیف می کند که برای ارسال به سوریه تهیه شده بود. این مسئله در شأن روابط دو کشور نیست. پس از این کشتی هفت کشتی دیگر نیز که حامل سلاح بودند برای گروههای مسلح در سوریه ارسال شده شدند. برخی مقامات لبنان از وجود بیست هزار شهروند سوری در لبنان ابراز نارضایتی کرد و این در حالیست که سوریه در برهه ای از زمان در سال دو هزار و شش به سبب حمله اسرائیل به لبنان میزبان نیمی از جمعیت این کشور بود و برای دریافت هیچ کمکی به شورای امنیت مراجعه نکردیم.
وی در ادامه به تعطیلی سفارتخانه های برخی کشورها در دمشق اشاره کرد و افزود: بسته شدن این سفارتخانه ها باعث شد کشورهای صاحب این سفارتخانه ها نتوانند اوضاع سوریه را آنگونه که هست ببینند و تحلیل کنند. بنابراین وزیر مغربی را به سبب اظهاراتی که ایراد کرده است سرزنش نمی کنم زیرا نمی خواهم دردهای دیگران را تازه کنم. از وزیر مغربی می خواهم روابط مغرب با کشورهای همسایه کشورش را اصلاح کند و به خواسته های مردم کشورش پاسخ دهد که در راس آنها لغو مراسم پادشاهی است که بر اساس آن مردم این کشور باید در برابر پادشاه تعظیم کنند و دست وی را ببوسند. تاریخ مصرف چنین کارهایی گذشته است. مسئله دیگر صحرای غربی است. آیا می خواهید درباره آن صحبت کنیم؟ مردم منطقه صحرای غربی هم حقوق خود را می خواهند.
وی در پایان با اشاره به سخنان نماینده آلمان در سازمان ملل که خواستار بنای سوریه جدید برای همه سوری ها صرف نظر از گرایش ها و وابستگی های آنها شده است افزود: وی گفته است بشار اسد رئیس جمهور سوریه در سوریه جدید جایی ندارد. اکنون می خواهم از وی بپرسم چه کسی به شما اجازه داده است به نمایندگی از مردم سوریه سخن بگویید؟ آیا این امر تخطی از عرف دیپلماتیک در این مکان مهم نیست؟ اگر نماینده آلمان نگران بنای سوریه جدید برای همه سوری هاست چرا روزنامه دی ولت آلمان دو روز پیش مقاله ای منتشر کرد که در آن آمده است دولت آلمان هم اکنون سرگرم تهیه طرحی برای پذیرفتن مسیحیان سوری در خاک این کشور است. چرا فقط مسیحیان؟ چرا می خواهید ساختار جامعه سوریه را از هم بپاشید؟