(ای رسول ما) بگو هرگز پاک و ناپاک یکسان نیست هر چند که کثرت ناپاکی ها شما را به اعجاب آورد. پس ای صاحبان خرد از خدا بترسید باشد که رستگار شوید

*شگفتا که با مردم سخن بدیهی باید گفت! چه کسی نمی داند پاکی و ناپاکی یکسان نیست؟ ظاهرا بسیاری از مردمان این اصل عدم برابری پاکی و ناپاکی را در دل نپذیرفته اند زیرا اگر به راستی آدم بپذیرد که پاکی بهتر از ناپاکی است هرگز به نادرستی تن نمی دهد.

*این سخن سقراط که گفت فضیلت در علم است به این معنی است که حقیقت علم انسان را به فضیلت رهنمون می شود و این که می بینیم بسیاری از مردم به ظاهر به این نابرابری خوبی و بدی علم دارند، اما بدان عمل نمی کنند نشان آن است که به حقیقت علم نرسیده اند و این تصدیق در قلب ایشان نیامده است.

*یکی از عواملی که باعث می شود مردم در این نابرابری خوبی و بدی تردید کنند این است که می بینند بدی ها و ظلم ها عموما بر خوبی ها غلبه دارد و با خود می گویند که این همه مردم که به سوی بدی می روند لابد خیری در آن هست و همین، آنها را تشویق می کند که سالک راه بدی باشند.

*تاگور شاعر معروف هندی گفته بسیار کوتاهی دارد که مضمون لطیف این آیه قرآن را در بابا کثرتِ بَدان و تنهاییِ خوبان به زیبایی تمام کرده است:

اگر گلی تنها باشد
نیاز نیست به خارهای بسیاری که گرد هم آمده اند حسادت کند.
خداوند بدین ملاحظات در پایان آیه می فرماید که شما ای صاحبان خرد دست از بدی بکشید باشد که رستگار شوید و از غلبه ظاهری بدی ها و شر نهراسید زیرا پیروزی نهایی با خوبی است.

*می توان گفت که خوبان حتی وقتی که در بند ظلم و جور بدان گرفتارند بر آنها غالبند و بدان اگر چه تاج و دستار ثمین بر سر نهند شاخ های زشت اهریمنی شان پیوسته هویداست. خوبی خود یوسفی است که زندان با او خوش تر که آزادی.

*دمی با دوست در خلوت به از صد سال در عشرت  من آزادی نمی خواهم، که با یوسف به زندانم (سعدی)
عجب این است که مردمان کسی را که به بیان یک امر بدیهی بپردازد به طنز و سخره می گیرند و می گویند:
از کرامات شیخ ما این است  شیره را خورد و گفت شیرین است
اما کسانی که بدیهی ترین چیزها را با عمل خود انکار می کنند گاه به هوش و درایت منسوب می شوند.