به گزارش خبرنگار سیاست خارجی باشگاه خبرنگاران مستقر در اجلاس نم به نقل از موسسه راهبردی دیده بان، در نامه هزار و پنجاه تشکل مردم نهاد آمده است:

امسال هفته دولت را در حالی آغاز می کنیم که برای اولین بار شاهد شکل گیری یکی از مهم ترین  رخدادهای جهانی در کشورمان هستیم.

 

هفته دولت برای مردم ما یادآور حادثه تلخ فقدان دو دولتمرد انقلابی و بزرگی است که در گرماگرم صادقانه ترین تلاش ها و خدمت رسانی ها به مردم خویش، در اثرحادثه ای تروریستی، ناجوانمردانه به شهادت رسیدند.

 

و امروز در گذر بیش از سه دهه از این رویداد اندوه بار، شاهد به ثمر نشستن تلاش ها و  زحمات خیل شهیدانی چون رجایی و باهنر و همه جانشینان خلف ایشان در عرصه اجرایی کشور هستیم که برگزاری اجلاس سران غیرمتعهدها در این روزها در شمار همین دستاوردهاست.

 

شبکه ارتباطی سازمان های غیردولتی زنان جمهوری اسلامی ایران ضمن گرامیداشت هفته دولت و یاد دو بزرگوار رئیس جمهور شهید رجایی و نخست وزیرشهید باهنر، در بیانیه ای که به مناسبت برپایی اجلاس سران غیرمتعهدها در کشورمان منتشر کرده، به بیان مواضع اصولی و خواسته های اساسی زنان ایرانی در ارتباط با این اجلاس و شرکت کنندگان آن خطاب به اعضای اجلاس پرداخته است.

 

دراین بیانیه که با عنوان "سخنی با شانزدهمین اجلاس غیرمتعهدها از زبان هزار و پنجاه NGO جمهوری اسلامی ایران" انتشار یافته، آمده است: میهمانان عالی قدر، از این که در این روزها پذیرای شما عزیزان در پایتخت کشورمان تهران هستیم، بسیار خوشحالیم.ما فعالان 1050 سازمان عضو شبکه ارتباطی سازمان های غیردولتی زنان جمهوری اسلامی ایران این فرصت را غنیمت شمرده تا به طرح دیدگاه های خود پبرامون مسائل مهم جهانی، منطقه ای و بلکه امور مهمی که به سرنوشت انسانیت امروز بازمی گردد، بپردازیم.

 

در این ارتباط شایسته است که از اصول مهم مشترک در جنبش عدم تعهد یعنی احترام متقابل به تمامیت ارضی و حاکمیت یکدیگر، برابری و منافع متقابل، عدم تجاوز به یکدیگر، همزیستی مسالمت آمیز و عدم دخالت در امور داخلی یکدیگر یاد کنیم؛ اصولی که بی شک شاه کلید روند پیدایش ثبات، صلح عادلانه و توسعه پایدار در جهان است.

 

بجاست در شانزدهمین اجلاس سران غیر متعهدها که در حدود نیم قرن پس از شکل گیری این جنبش برپا می شود، درباره روند و میزان تحقق واقعی این اصول و تأثیر آن بر تعدیل روابط بین کشورهای عضو و نیز سایر کشورهای جهان بررسی و ارزیابی دقیق صورت گیرد.

 

این مهم بویژه زمانی ضروری تر به نظر می رسد که تحولات مهم جهانی چون فروپاشی یک قطب قدرت یعنی بلوک شرق از یک سو و ظهور قدرتی تازه در دهه های اخیر یعنی اسلام انقلابی را از سوی دیگردر نظر آوریم.

 

در این صورت پرداختن به این نکته لازم است که  آیا جهان همچنان به حیات و فعالیت جنبش عدم تعهد نیازمند بوده و اگر هست، اصول و اهداف اولیه جنبش با نظم جدید جهانی چه نسبتی پیدا می کند؟ به عبارت دیگر جنبش عدم تعهد در دنیای یک قطبی به عنوان عرصه حاکمیت مطلقه سرمایه داری افزون طلب، با چه رویه ای باید پیش می رفته است؟ رابطه این جنبش با حرکت های مهمی چون انقلاب اسلامی و در حال حاضر بیداری اسلامی چگونه خواهد بود؟ این نکته که بنیانگذاران اولیه این جنبش همگی در کسب استقلال و رهایی از یوغ استعمار و نفوذ بیگانگان در کشورهای خود نقش تعیین کننده داشته‌ و پس از تحقق اهداف مزبور، دکترین آن را به مثابه الگویی عملی در قالب جنبش عدم تعهد ارائه کردند، اعضای کنونی را موظف می سازد که در این راستا ضمن انجام اصلاحات لازم در جوامع خویش، بر اشاعه و تداوم این مشی  در سایر کشورهای جهان هم تلاش نمایند.

 

با بررسی اقدامات بعمل آمده از روند حرکتی جنبش منجمله با مرور موارد ذکر شده در بیانیه های پایانی 15 اجلاس گذشته باید دید این شیوه در اصلاح روند امور ملتها چه میزان تأثیر داشته است؟ آیا  به تناسب افزایش چشمگیر تعداد اعضای جنبش به 120 کشور، رشد کیفی و پویایی در مسیر اهداف و اصول اساسی اولیه جنبش هم واقع شده است؟ واقعیت این است که مشکلاتی چون وابستگی اقتصادی شدید بسیاری از کشورهای عضو و سطح پایین رفاه در آنها و نیزپدیده های جهانی مثل میزان بالای تنش و تجاوز به حقوق ملتها و دخالت نظامی و مداخله در امورداخلی کشورها، بحران زن و خانواده،  فقر، بیماری های مسری، آموزش، مهاجرت، تغییرات آب و هوایی، دسترسی به آب سالم، سوء تغذیه و قحطی، نزاع ها و درگیری های بین المللی، قاچاق کودکان وزنان، فعالیت های سازمان یافته ی تروریستی،پاکسازی های نژادی غیرانسانی، مشکلات زیست محیطی و غیره، نشانگر فاصله قابل توجه دنیای امروز با  اهداف جنبش عدم تعهد  است.

 

پس لازم است  پس از گذشت 50 سال  برای نزدیک شدن به اصول واهداف جنبش با  ارائه طرح و برنامه ای  نو و تدوین نقشه عملی کارساز نقطه عطفی را رقم زد .عالی جنابان، واقعیت این است که امروزه نه تنها  مسائل مهم جهانی  با تشریک مساعی ملتها در نهادهای بین المللی مانند ملل متحد حل و فصل نمی شود، بلکه  تصمیم گیریها در سطح جهان با در نظر گرفتن منافع اقلیتی قدرتمند صورت می گیرد.

 

به نظر می رسد که در شرایط خطیر کنونی، جهان نیازمند نقش آفرینی مؤثرتر و پررنگ تر جنبش عدم تعهد با 120 عضو (یعنی دو سوم اعضای سازمان ملل) بمثابه یکی از مهم ترین سازمان های فرامنطقه ای و بین المللی است.

 

با وجود نقش نارسای سازمان ملل متحد در بازدارندگی از تجاوز و اشغال و نقض حقوق بشر از سوی قدرتهای بزرگ ، جنبش عدم تعهد است که می تواند با حضور جدی تر در روند تصمیم گیریهای بین المللی در مسیرمقابله با بسیاری از موارد نقض حقوق ملتها و تجاوز به تمامیت ارضی و حق حاکمیت مستقل آنها گام بردارد.

 

بنابراین مواردی که ما اعضای سازمان های غیردولتی زنان درایران در این مجال قصد داریم مطرح کنیم، عبارتند از :

1. لزوم شکل گیری و ایجاد سازمان اجرایی با استفاده از سازوکارهای متناسب با اهداف، جایگاه و تعداد اعضای جنبش

2. ایجاد سیستم اطلاع رسانی و خبری به منظور شکست انحصار و سلطه امپریالیسم  خبری

3. غلبه بر وابستگی به کشورهای بزرگ و رسیدن به خودکفایی و توسعه اقتصادی موزون  اعضای جنبش عدم تعهد به منظور تسریع در تحقق استقلال واقعی و  تأمین رفاه ملت های خویش  به مدد مدیریت درست بر منابع خام ومنابع انرژی و ایجاد بازار و سیستم بانکی مشترک و مبادلات چندجانبه و مقابله و خنثی سازی با تحریم های یک جانبه غرب

4. تشکیل باشگاه هسته ای فیمابین کشورهای عضو جنبش و تلاش در جهت  پذیرش حقوق صلح آمیز هسته ای ملتها از جمله جمهوری اسلامی ایران

5. بهبود وضعیت زنان و خانواده که از بحران های بزرگ پیش روی قرن ما بوده به عنوان  مهم ترین کانون تربیت، انسان سازی، فرهنگ سازی و استقلال فرهنگی، اقتصادی و سیاسی در هر جامعه

6. موضع گیری و  مقابله با عوامل اصلی تروریسم ، نسل کشی و تجاوز به حقوق ملل جهان یعنی صهیونیسم متجاوز و امریکای سلطه طلب

7. توجه کافی به شرایط مردم مظلوم و بی پناه در نقاط بحران زده و پرتنشی مانند سوریه، بحرین، افغانستان و میانمار.

برای تداوم ایفای نقش تاریخی  در این برهه حساس اعضای محترم اجلاس، بدیهی است قدرت جنبش عدم تعهد بیش از هر چیز درگروی وحدت و یکپارچگی و وفاداری بیش از پیش  همه اعضا به اهداف آن است. لذا موفقیت  اجلاس تهران علی رغم جوسازی ها و فشارهای همه جانبه برای کاهش حضوراعضا و نهادهای بین المللی مدعو،  فرصتی مناسب برای نمایاندن و تقویت این وحدت است.

انتهای پیام/پ2