نويسنده آمريكايي:
ابتلاي سياست خارجه آمريكا به فقر اخلاق و انسانيت
"ويليام بلوم" با تحليل رابطه محكم آمريكا و القاعده، در پايگاه اينترنتي "کيلينگ هوپ" اينگونه نوشت؛ اگر در درگيري هاي نظامي دهه هشتاد و نود قرن بيستم كمي دقت كنيم، خواهيم ديد كه در تمام آنها از جمله كوزوو، افغانستان، ليبي و در حال حاضر سوريه، به نوعي نام آمريكا و القاعده جزء طرفين اصلي درگيري است.
به گزارش سرويس بين‌الملل باشگاه خبرنگاران ، سوال اينجاست كه پيوند آمريكا و القاعده به بهانه مبارزه با تروريسم، حامل چه پيامي است؟ در واقع، تغيير دولتها و ويرانه جوامع انساني_ كما اينكه همين امر را در صربستان و ليبي شاهد بوده ايم و ناامني هاي سوريه نيز براي تحقق همين هدف است. اين تنها هدفي است كه آمريكا به دنبال تحقق آن است و اگر از تحليل هاي منافقانه دست برداريم، بي شك به همين نتيجه خواهيم رسيد.
اگر واقعا و براساس مزاعم سردمداران آمريكا، دشمن اصلي ايالت متحده تروريسم اسلامي است، پس چرا اين كشور سيل اموال و مزدوران خود را براي كشتن مردم بيگناه به عراق، ليبي و در حال حاضر سوريه روانه مي كند، در حالي تمام دنيا مي داند حكومت سياسي اين كشور نه ديني كه سكولار است!
چرا آمريكا يكطرفه و تقريبا غير قانوني در سال 2008 استقلال كوزوو از صربستان را اعلام مي كند، در حاليكه اكثريت دولت هاي دنيا اين استقلال را به رسميت نشناخته و از طرفي 90 درصد اسلامگرايان كوزوو تحت نظارت خود آمريكا هستند؟ و چرا آمريكا بر عضويت كوزوو در ناتو و اتحاديه اروپا اين همه پافشاري مي كند؟
"ويليام بلوم" در اين باره، اضافه مي كند كه؛ آنچه تامل برانگيز است، اينكه ارتش آزاديبخش كوزوو از سال 1998 تا 2002 در ليست گروه هاي تروريستي وزارت امور خارجه آمريكا قرار داشته، اما ايالات متحده عليه آن هيچ اقدامي انجام نداده تا در يك چنين روزي آن را هم پيمان خود كند.
كوزوو از مهمترين پايگاه هاي نظامي آمريكاست، همانگونه كه بحرين مهمترين پايگاه دريايي آن در خاورميانه است.
حمايت آمريكا از وضع كنوني كوزوو در حالي صورت مي گيرد كه "آلوارو روبلز" فرستاده سازمان حقوق بشر، آن را نسخه كوچك شده گوانتانامو خوانده بود.
نويسنده در طرح سوالهاي بيشمار خود، بار ديگر مي پرسد؛ اگر واقعا دشمن اصلي آمريكا تروريسم اسلامي است، چرا خود آمريكا در ليبي براي به قدرت رسيدن اصولگرايان تندروي اسلامي، راه را هموار مي كند و همين گروه در حال حاضر براي به كرسي نشاندن حرف خود به قتل و ارعاب شهروندان ليبيايي مي پردازد.
چرا مسئولين آمريكا هميشه از حقوق بشر دم مي زنند، در حاليكه همواره طرفداران شورشيان و آشوبگران هستند؟ چرا هم اكنون آمريكا در سوريه از كساني حمايت مي كند كه هم ادعاي اسلام دارند و هم به كشتار مردم بيگناه دست مي زنند؟
اگر دغدغه آمريكا تروريسم اسلامي است، چرا در مقابل تروريست هاي ليبي و سوريه كه ادعاي اسلام دارند، نه تنها سكوت اختيار كرده، كه به آنها كمك رساني نيز مي كند؟
ويليام بلوم در پايان مي نويسد؛ اگر بخواهيم درك درستي از سياست خارجه آمريكا داشته باشيم، بايد شعار به اصطلاح مبارزه با تروريسم، حادثه 11 سپتامبر را كنار گذارده و همچنين مفاهيمي از جمله دمكراسي، آزادي، عدالت، حقوق بشر، دين و حتي انسان را به فراموشي بسپاريم و اگر با چشم حقيقت بين به قضايا بنگريم، بي شك بايد گفت؛ سياست خارجه آمريكا در فقر شديد اخلاق و انسانيت بسر مي برد.
اگر واقعا و براساس مزاعم سردمداران آمريكا، دشمن اصلي ايالت متحده تروريسم اسلامي است، پس چرا اين كشور سيل اموال و مزدوران خود را براي كشتن مردم بيگناه به عراق، ليبي و در حال حاضر سوريه روانه مي كند، در حالي تمام دنيا مي داند حكومت سياسي اين كشور نه ديني كه سكولار است!
چرا آمريكا يكطرفه و تقريبا غير قانوني در سال 2008 استقلال كوزوو از صربستان را اعلام مي كند، در حاليكه اكثريت دولت هاي دنيا اين استقلال را به رسميت نشناخته و از طرفي 90 درصد اسلامگرايان كوزوو تحت نظارت خود آمريكا هستند؟ و چرا آمريكا بر عضويت كوزوو در ناتو و اتحاديه اروپا اين همه پافشاري مي كند؟
"ويليام بلوم" در اين باره، اضافه مي كند كه؛ آنچه تامل برانگيز است، اينكه ارتش آزاديبخش كوزوو از سال 1998 تا 2002 در ليست گروه هاي تروريستي وزارت امور خارجه آمريكا قرار داشته، اما ايالات متحده عليه آن هيچ اقدامي انجام نداده تا در يك چنين روزي آن را هم پيمان خود كند.
كوزوو از مهمترين پايگاه هاي نظامي آمريكاست، همانگونه كه بحرين مهمترين پايگاه دريايي آن در خاورميانه است.
حمايت آمريكا از وضع كنوني كوزوو در حالي صورت مي گيرد كه "آلوارو روبلز" فرستاده سازمان حقوق بشر، آن را نسخه كوچك شده گوانتانامو خوانده بود.
نويسنده در طرح سوالهاي بيشمار خود، بار ديگر مي پرسد؛ اگر واقعا دشمن اصلي آمريكا تروريسم اسلامي است، چرا خود آمريكا در ليبي براي به قدرت رسيدن اصولگرايان تندروي اسلامي، راه را هموار مي كند و همين گروه در حال حاضر براي به كرسي نشاندن حرف خود به قتل و ارعاب شهروندان ليبيايي مي پردازد.
چرا مسئولين آمريكا هميشه از حقوق بشر دم مي زنند، در حاليكه همواره طرفداران شورشيان و آشوبگران هستند؟ چرا هم اكنون آمريكا در سوريه از كساني حمايت مي كند كه هم ادعاي اسلام دارند و هم به كشتار مردم بيگناه دست مي زنند؟
اگر دغدغه آمريكا تروريسم اسلامي است، چرا در مقابل تروريست هاي ليبي و سوريه كه ادعاي اسلام دارند، نه تنها سكوت اختيار كرده، كه به آنها كمك رساني نيز مي كند؟
ويليام بلوم در پايان مي نويسد؛ اگر بخواهيم درك درستي از سياست خارجه آمريكا داشته باشيم، بايد شعار به اصطلاح مبارزه با تروريسم، حادثه 11 سپتامبر را كنار گذارده و همچنين مفاهيمي از جمله دمكراسي، آزادي، عدالت، حقوق بشر، دين و حتي انسان را به فراموشي بسپاريم و اگر با چشم حقيقت بين به قضايا بنگريم، بي شك بايد گفت؛ سياست خارجه آمريكا در فقر شديد اخلاق و انسانيت بسر مي برد.
