به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، وبلاگ انعکاس در آخرین یادداشت خود نوشته است؛

یک طرف علی را می‌دید و شخصیت‌های بزرگ اسلامی را که در رکاب علی شمشیر می‌زدند و در طرف دیگر همسر نبی اکرم اسلام عایشه را می‌دیدکه قرآن در مورد همسران پیامبر می‌فرماید: (و ازواجه امهاتهم) (همسران او مادران امتند، احزاب ۶) و در رکاب عایشه طلحه را می‌دید که از بزرگان اسلام بود و زبیر را می‌دید که از اوهم خوش سابقه‌تر بود. او کسی بود که در روز سقیفه از کسانی بود که در خانه امیرالمومنین (ع) بود. تمام وجود این مرد را حیرت فرا گرفته بود که بالاخره کدام برحق‌اند. اینان که همه در راه اسلام فداکاری‌های بزرگی کرده‌اند و حال رو در روی هم قرار گرفته‌اند. در این میدان جنگ چه باید کرد؟

دوستان توجه کنند! نباید این مرد را به خاطر این حیرت زیاد ملامت کرد چرا که شاید اگر ما هم جای او بودیم همینطور مردد می‌شدیم. ما امروز دسته دوم را باطل می‌دانیم چرا که با گذر تاریخ و روشن شدن حقایق ماهیت علی (ع) و عمارو اویس قرنی از یک طرف و زبیر و طلحه و عایشه از طرف دیگر برایمان معلوم شده است. و نیز اگر پدر و مادر ما شیعه نبودند و از کودکی برای ما این چنین تبیین نشده بود ما هم مثل این مرد مستاصل می‌شدیم.

به هر حال این مرد به محضر امیرالمومنین (ع) رفت و گفت: آیا ممکن است طلحه و زبیر و عایشه به ناحق شورش کرده باشند؟ چگونه ممکن است شخصیت‌های همچون اینان اشتباه کنند؟
علی علیه السلام در جواب می‌فرمایند: (سرت کلاه رفته و حقیقت بر تو اشتباه شده. حق و باطل را با میزان قدر و شخصیت افراد نمی‌توان شناخت. این صحیح نیست که تو اول شخصیت‌ها را مقیاس قرار دهی و بعد حق و باطل را با آن مقیاس‌ها بسنجی. فلان چیز حق است، چون فلان و فلان با آن مخالفند و بلعکس. نه، اشخاص نباید مقیاس حق و باطل قرار گیرند و این حق و باطل‌اند که باید مقیاس اشخاص و شخصیت آنان باشد.)

یعنی باید حق‌شناس باشی و باطل‌شناس، نه شخصیت‌شناس. شخصیت‌ها تا وقتی پیش ما احترام دارند که به حقیقت احترام بگذارند و ما آنجا که ببینیم اصول اسلام توسط همین خوش سابقه‌ها پایمال می‌شود، دیگر برای آنان احترامی قائل نیستیم؛ ما طرفدار اصولیم نه شخصیت‌ها. /بر گرفته از کتاب جاذبه و دافعه علی (ع)

ما باز در برهه مهمی از تاریخ کشورمان قرار گرفته‌ایم. بر خلاف امر ولی امرمان در قضیه انتخابات زود‌تر از موعدش شروع به فعالیت کرده‌ایم. (همه گروه‌ها) که نکند خدایی نکرده از دیگری عقب بمانیم. لازم دیدم از همین ابتدا که شخصیت‌ها در حال یارگیری هستند معیار امیرالمومنین (ع) را بیان کنم تا در انتخابان به شخصیت و سابقه افرادنگاه نکنیم بلکه به این بنگریم که چقدر کردار و رفتار این فرد در راستای اصول ماست.

چقدر کردار و رفتار این فرد نشان دهنده ولایت پذیری و پایبندی به اصول اسلامی این فرد است. غبار گذشت زمان بر روی ذهن ما ننشیند و باعث این نشود که فراموش کنیم افراد در گذشته نه چندان دور چه گفته‌اند و چه کرده‌اند!

گرچه نمی‌دانم چرا ما زود تاریخ را فراموش می‌کنیم!