مجله شبانه باشگاه خبرنگاران،


*سخن در نکوهش نجوا و زیرگوشی نجوا و زیرگوشی صحبت کردن است که گفته اند «النجوا من عمل الشیطان» و در همه فرهنگ ها سخنی در این باب رفته است که در جمع نجوا نکنید زیرا هر کسی در اندیشه فرو می رود که شاید از او غیبتی می کنند و این توصیه جهانی باز به خاطر این است که آدمیان از هم رنجیده نشوند و به فکر و خیال باطل نیفتد و دچار سوء تفاهم های گوناگون نگردند.

*در این آیه خداوند موارد استثنایی برای نجوا قرار داده است که آن موارد نیز برای حفظ فضای دوستی و آبروی مردمان مقرر شده است.یک آنکه می توان در جمع آهسته کسی را به دادن صدقه ای و بی خبر از بقیه مردم باشد یا آنکه شخص برای اصلاح روابط بین انسان ها و بازگردانیدن رابطه دوستی و آشتی میان آنها که از بهترین عبادات و اعمال آدمی است آهسته نجوا کند و کسی را به کوتاه آمدن و گذشت کردن و امثال آن نصیحتی کند. 

*به غیر از این، نجوا کردن شایسته نیست و در همین موارد استثنا نیز شخص باید آن نجوا را به خاطر رضای خدا انجام دهد که البته خداوند او را پاداشی عظیم و سریع عطا خواهد فرمود. خداوند می فرماید: «هیچ سه نفری با هم نجوا نمی کنند الا اینکه ما نفر چهارم آنها هستیم (مجادله: 7)»

*چه سعادتی است که انسان خدا را حتی در نجواهای دوستانه خود حاضر ببیند و چه تواضع عظیمی است که خالق خود را نفر چهارم سه مخلوق معرفی می کند. این احساس حضور، هم ما را دلگرم می کند به کارهای خوب و هم بر حذر می دارد از هر کار و سخن ناصواب.
*اما در رنجها و محنت ها بر سر ما فقریاد می کشد، و این فریاد بلندگوی خداست برای کسی که نمی شنود و بدتر آنکه نمی خواهد بشنود. این همان کاری است که منافقان و کافران در زمان پیامبر با اهل ایمان می کردند.