به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از "پرس تي وي"؛  با توجه به افزايش ركود اقتصادي جهان، فشارهاي خارجي از ناحيه بحران منطقه يورو و تضادهاي داخلي الگوي اقتصادي آمريكا، امپراطوري آمريكا را از درون مي پوساند.
 
اگرچه تازه ترين گزارش هاي مربوط به اشتغال در آمريكا حاكي از ايجاد 163 هزار شغل جديد در ماه جولاي است، با اين وجود نرخ بيكاري در اين كشور از 8.2 درصد به 8.3 درصد افزايش يافته است و چنانچه افرادي را كه از يافتن كار دست كشيده اند نيز در نظر گرفته شوند، نرخ بيكاري آمريكا به بيش از 20 درصد مي رسد. ضمن آنكه خوشبيني اندكي براي بهبود بازار كار در آينده نزديك وجود دارد.
 
بنابر اعلام صندوق بين المللي پول، اقتصاد آمريكا بانرخ رشد ناچيز 2 درصد وارد سال 2013 مي شود و در كوتاه مدت با "خطرات منفي" مواجه است. همه اين مسائل رشد اقتصادي آمريكا را حتي بيش از پيش تهديدمي كنند.
 
طبق گزارش اخير فدرال رزرو؛ در نيمه اول سال جاري، فعاليت اقتصادي در واقع بدتر شده است.
 
اثرات وضعيت وخيم اقتصادي فقط به نمادهاي اقتصادي محدود نمي شود؛ بلكه اين اثرات ملموس تر و قابل مشاهده تر شده است.
 
حوادث اخير شليك هاي "تصادفي" و "بي هدف" به سوي مردم در آمريكا، نشانه اي از اين معضلات اجتماعي فزاينده است، هرچند كه بايد انتظار چنين مسائلي از يك جامعه اي كه عميقا دچار مخاطره شده را داشته باشيم.
 
كيت پيكت و ريچارد ويكينسون، محققان انگليسي در يكي از كتابهاي خود عنوان مي كنند كه "به نظر مي رسد نابرابري باعث مي شود كشورها نتوانند در مورد يك رشته پيامدهاي گسترده از بيماري هاي جسمي و روحي گرفته تا سطوح خشونت و اعتماد اجتماعي كاري انجام دهند و آمريكا نابرابرترين جامعه را در بين كشورهاي توسعه يافته دارد."
 
در اين شرايط، همانطور كه انتظار مي رود در حاليكه احزاب سياسي آمريكا سرگرم دلالي به نفع نخبگان صاحب قدرت هستند، طبقه سياسي قادر نيستند براي برون رفت از بحران فعلي راهي را ارائه كنند، بلكه در عوض هر دو حزب (جمهوريخواه و دمكرات) همچنان به درمان هاي نئوليبرال رياضت اقتصادي توسل مي جويند.
 
به عبارت ديگر، آنها همچنان طرفار برنامه هاي رياضتي هستند كه توسط طبقه تحت فشار كارگري انجام مي شود.
 
اما همانطور كه پوسيدگي و خرابي داخلي چند جانبه آمريكا همچنان رو به افزايش است، بهره كشي بيشتر از طبقه كارگري كه در حال حاضر هم به شدت مورد استثمار قرار دارد، هيچ اميدي براي بازتوليد نظام سرمايه داري در بر ندارد.
 
نخبگان و مقامات سياسي آمريكا با درك اين محدوديت ها به بازي كهنه امپرياليستي يعني تشديد تجاوز خارجي به عنوان ابزاري براي حل معضلات داخلي روي آورده اند و اين مسئله در مورد هدف قراردادن ايران، كاملا آشكار است.
 
*** "تجاوز خارجي آمريكا و ايران"
 
هفته گذشته، دني آيالون معاون وزير خارجه اسرائيل اعلام كرد؛ "ديپلماسي شكست خورده" و آمريكا بايد به ايران اولتيماتوم بدهد ظرف چند هفته و نه بيشتر فعاليت غني سازي خود را متوقف كند.
 
اظهارات آيالون در بحبوحه گزارش هاي رسانه اي كه مي گويند اسرائيل به حمله ايران عليه ايران نزديك شده _شايد اواخر ماه سپتامبر_ مطرح شد.
 
اين پرخاشگري تازه اسرائيل به سرعت مورد استقبال يك روزنامه آمريكايي كه سابقه زيادي در چاپ مطالب غير مسئولانه دارد، قرار گرفت.
 
نيويورك تايمز در گزارشي نوشت؛ هنوز هم زمان براي ديپلماسي وجود دارد. اگر قدرت هاي جهان با هم متحد شوند و سران اسرائيل از جنگ صحبت نكنند، بهتر خواهد بود. اما اگرچه لحن دولت اوباما و رسانه هاي آمريكايي تندتر شده است، موضع آمريكا در اصل به همان اندازه جنگ طلبانه است.
 
پراختن و تمركز روي موضع اسرائيل، اين حقيقت را مي پوشاند كه اسرائيل صرفا موضع رسمي آمريكا را انعكاس مي دهد، همانطور كه باراك اوباما در سخنراني ماه مارس در آيپك به صراحت اعلام كرد؛ "من گفته ام كه وقتي موضوع جلوگيري از دستيابي ايران به سلاح هسته اي مطرح شود، من هيچ گزينه اي را از روي ميز بر نمي دارم.
 
"سران ايران بايد بدانند كه سياست من رويارويي نيست، سياست من جلوگيري از دستيابي ايران به سلاح هسته اي است."
 
اين حقيقت كه در مذاكرات و بحث هاي آمريكا در خصوص "تهديدات ايران" هيچ اشاره اي به زرادخانه 200 كلاهك هسته اي اسرائيل نمي شود، خود به حد كافي گوياي همه چيز است.
 
بلكه در عوض، آمريكا تجاوز خارجي خطرناك خود را به سوي مردم ايران نشانه رفته است و بايد مسئله سگ شكاري آمريكا يعني اسرائيل را، در چارچوب بحران اقتصادي كه آمريكا و نظام سرمايه داري جهان را به شدت تحت تاثير قرار داده، ديد؛ زيرا در حقيقت اين معضلات داخلي است كه آمريكا را در مسير جنگ با ايران قرار داده است، چه به همراه اسرائيل، چه بدون همراهي آن.