به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران؛ ماجرای نزاع چندی پیش فرح پهلوی و صادق صبا بر سر مستند تبلیغی بی بی سی از پهلوی‌ها کش‌دار شده است. این خصومت‌ها که با کلاهبرداری مالی صادق صبا مدیر بی بی سی فارسی از بیوه شاه مخلوع ایران آغاز شد‌، و پس از افشاگري بيوه در اين خصوص این بار بی‌بی‌سی را بر آن می‌دارد تا در رفتاری کاملا متناقض به قلم یکی از کارشناسانش به مستند اخیر شبکه من و تو در خصوص خاندان پهلوی حمله کند!

در بخشی از این مقاله نویسنده آن با عدول از مواضع حمايت بي چون و چراي شبكه سلطنتي انگليس از خاندان ورشكسته سلطنتي ايران دیکتاتور خواندن تلویحی پهلوی‌ها اظهار می‌دارد :" فرح دیبا، به‌مناسبت سالگرد درگذشت محمدرضا پهلوی، آخرین شاه ایران مصاحبه‌ای انجام داده و تلاش کرده

خاطراتی را از زمان خروج شاه و خود از ایران تا مرگ همسرش، بازگو کند. دور از انتظار نبود که او، انقلاب ۵۷ را فارغ از مردمی‌بودنش، کار بیگانگان بداند. او در این فیلم نام انقلاب را به‌کار نبرد، و با اشاره به مشکلات موجود ایران، بار دیگر حقانیّت سلطنت و عملکرد همسرش را توجیه کرد و اصالت انقلاب ۵۷ را رد کرد".

در ادامه این نوشته بی بی سی که کاملا رنگ و بوی تزویر از آن به چشم می‌خورد، شرارت خاندان پهلوی اینگونه به قلم آورده می‌شود :"این حقانیّت تاریخی قائل‌شدن برای پهلوی‌ها، گاهی با گفتن «شاهزاده رضا» یا «اعلی‌حضرت» مشهود بود. او در این فیلم، همراه با موسیقی حزن‌انگیزی تلاش کرد، آوارگی و بیماری شاه را ذکر مصیبت کند. خاندان پهلوی هیچگاه " شرّ" خود را نپذیرفته است وانقلاب، نوعی افشای شّر است. سوژه‌های تحت انقیاد با انقلاب، به‌واقع، شّرِ جاسازی‌شده را برملا می‌کنند".

رسانه سلطنتی ملکه در انتهای مطلبش با رندی مکارانه‌ای افزوده است :"فرح دیبا و طرفداران سلطنت تلاش می‌کنند حقانیّت تاریخی برای سلطنت قائل‌ شوند، در عین حال که معضلات موجود که به تصور آنها پیامدهای انقلاب است نه تنها حقانیّت سلطنت را توجیه نمی‌کند، که دست بر قضا، با توجیه خود آنها -اگر آنها آنقدر پایبند به پیامدهای یک رخداد هستند- باید قبول کنند که خود انقلاب که به‌زعم آنها شرّ است، پیامد منطقی سلطنت است.

گفتنی است این موضع گیری مزورانه بی بی سی که با تعجب و حیرت کاربران فضای سایبر مواجه شده در راستای باج گیری و انتقام گیری بی بی سی از بیوه شاه مخلوع ایران ارزیابی شده است كه البته اين نوع برخورد رياكارانه و عوض كردن موضع در عرض چند لحظه سابقه و قدمت تاريخي اصيلي در انگليس دارد.