به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران ؛ اين روزنامه در شماره امروز خود در اينترنت در تحليلي به قلم استفن والت نوشت:‌ نيکلاس برنز در مقاله اي هوشمندانه در شماره ديروز بوستون گلوب اين نکته بديهي اما مهم را مطرح کرد که آمريکا نبايد از هيچ تلاشي براي اجتناب از جنگ» با ايران  فروگذار کند.
موضوع محوري نيکلاس برنز اين است که جنگ به نفع آمريکا نيست و واشنگتن بايد ابتکار عمل ديپلماتيک را بدست گيرد و اجازه ندهد از طريق اسرائيل به جنگ کشانده شود.
به گفته نيکلاس برنز، آمريکا بايد عنان اين بحران ها را به منظور آزادي عمل بيشتر ، از دست اسرائيل بگيرد و در عين از منافع محوري اسرائيل محفاظت کند. براي اين منظور، وي از آمريکا مي خواهد راه مذاکره دو جانبه مستقيم را با ايران باز کند و پيشنهادهاي خلاقانه اي ارائه دهد که به ايران اجازه برخورداري از انرژي هسته اي صلح آميز را بدهد .
اين موضع چنان منطقي است که مي توان مطمئن بود از سوي آيپک(کميته ي امور عمومي آمريکا و اسرائيل) و ديگر تندروهايي رد خواهد شد که معتقدند نمي توان به ايران حتي اجازه برخورداري از قابليتي را داد که به لحاظ نظري مي تواند در زمان نامشخصي به توليد سلاح بيانجامد. اين گروهها همراه با دولت نتانياهو مي خواهند صحبت از جنگ را داغ نگاه دارند تا به تدريج آمريکا را در تنگنا قرار دهند. علت آن ساده است. اسرائيل به خودي خود  فاقد يک گزينه نظامي هدفمند به لحاظ راهبردي است چون نيروي هوايي اسرائيل نمي تواند خسارت کافي به تاسيسات هسته اي ايران وارد سازد که براي هميشه به برنامه هسته اي آن خاتمه دهد. بنابراين جلوگيري از هر نوع قابليت هسته اي ايران مستلزم آن است که آمريکا هدايت اجراي تحريم ها و در صورت لزوم وارد شدن به جنگي ديگر را بر عهده گيرد.
همانطور که جودي رودورن ديروز در مطلبي مهم در نيويورک تايمز فاش کرد، رهبران اسرائيل اين به خوبي به اين حقيقت واقفند. وي بر اساس مصاحبه اي با "اوزي دايان" مشاور امنيت ملي سابق گزارش مي دهد که نتانياهو نخست وزير و باراک وزير دفاع «هنوز درباره حمله به تاسيسات هسته اي ايران تصميم نگرفته اند ولي در صورت تصويب تحريم هاي سخت تري از سوي اوباما رئيس جمهور آمريکا و تاييد علني تمايلش به توسل به نيروي نظامي»، امکان انصراف آنها از حمله وجود دارد.
وي مي افزايد: ارزيابي من از اظهارات دايان ظاهرا اين نظريه را تقويت مي کند که اين تهديد و ارعاب ها  بخشي از تلاش براي اعمال فشار بر دولت اوباما و جامعه بين المللي است، نه حاکي از يک حمله قريب الوقوع اسرائيل.
همانطور که هفته گذشته خاطر نشان کردم، صحبت هاي مکرر از خاتمه فرصتها، مناطق امن و خطر قرمز يک ترفند سياسي است که هدف خفه کردن ديپلماسي، تقويت تحريم ها و سوق دادن و نزديک تر کردن تدريجي آمريکا به تعهد براي توسل به زور را دنبال مي کند. اسرائيلي ها مي دانند که خودشان از عهده اين کار برنمي آيند و هدف وسيع تر آنها معطوف نگاه داشتن توجهات بر تهران به جاي توسعه شهرکهاي صهيونيستي و اطمينان از اين مسئله است که در صورت وقوع جنگ، آمريکا مسئوليت سنگيني دارد.
خلاصه آنکه همه صحبتها درباره جنگ يک بلوف است اما نمي توان اسرائيل را به علت به کارگيري ترفندي که همچنان خوب عمل مي کند؛ سرزنش کرد. اشتباه از ما است که همچنان گول آنرا مي خوريم.