گفت :دروازه بان دلم!

گفتم :این هم شد کار؟برو تو خط حمله.

گفت :فکرم از دروازه مطمئن نیست.دلم یک دروازه است.

 اگرکنترل نکنم،میبینی پی در پی گل می خورم.

گفتم: مثلا چه گلی؟

گفت :گل گناه ،گل هوس ، گل غرور،گل دوستی های حساب نشده، گل غفلت ازآینده وآخرت!

گفتم :چطور است جمع شویم وبا "تیم ابلیس"مسابقه دهیم؟

گفت : به شرط اینکه خودم دروازه بان باشم،چون میدانم که از چه زاویه ای "توپ گناه"

را به طرف دروازه دلها، شوت می کنند.

گفتم : قبول. ولی از کجا این تجربه را کسب کرده ای؟

گفت :زاویه حمله ابلیس"غفلت "است و "غرور" وقتی چراغ "یاد" خاموش می شود،غرور به دشمن "گرا" می دهد،آن گاه گل گناه دروازه دل را می گشاید . شیطان ،حریف قدری است، نمی شود آن را دست کم گرفت .

گفتم : پس تو "خط دفاع " را بیشتر دوست داری!

گفت : آدم اگر نتواند دفاع خوبی داشته باشد، مهاجم خوبی هم نمی شود.

گفتم :دیگر کدام زاویه را باید مراقب بود؟

گفت : خواهی نخوری ز تیم ابلیس شکست    باید به دفاع از دل و دیده نشست

       چون شوت شود به سوی دل توپ گناه      دروازه دل به روی آن باید بست

گفتم : دروازه بانی هم عجب لذتی دارد!

گفت : به شرط آن که گل نخوری وحمله شیطان را دفع کنی.

"جهاد با نفس" به همین جهت بالاترین مبارزه هاست.