به گزارش خبرنگار ورزشی باشگاه خبرنگاران، 17 مرداد 91 هیچ گاه از ذهن و خاطره اهالی ورزش ایران بیرون نمی رود، رورزی که کاروان ورزش ایران با 2 طلا و 2 نقره به یاد ماندنی ترین روز تاریخ المپیک های ایران را رقم زد، اما این خوشی ها تکرار یک ناخوشی را به همراه داشت بعد از باخت ناجوان مردانه علی مظاهری مقابل حریف کوبایی داور آلمانی مسابقات 5 روز از قضاوت محروم شد، اما روز گذشته هر چند کشتی پر افتخار فرنگی کشورمان موفق شد سومین طلا را برای ایران به ارمغان آورد، چهارمین طلا در کمال تعجب از چنگ سعید عبدولی خارج شد وی که موفق شده بود در مقابل آتاکان بوکسل از ترکیه پیروز شود در دیدار مقابل استیوگینو از فرانسه و قهرمان 2008 پکن با ناداوری از دور رقابت ها حذف شد و با چشمانی گریان تشک المپیک را ترک کرد.

درست است که تنها افتخار در المپیک برای رشته هایی مثل کشتی، تکواندو و وزنه برداری برای کشورمان مدال آوری است آن هم مدال های خوشرنگ، اما اگر مدال نقره احسان حدادی برای ما نقره ها ارزش دارد مدال نداشته سعید عبدولی برای ما مدال ها ارزش دارد.

سعید عبدولی، قهرمان کشتی ایران، قطره قطره اشک هایت طلایی بود برگردن خودت و ملتی که امثال تو با افتخار آفرینیشان  آنها را در دنیا بلند آوازه می کنند.

افتخار تو بسی بالاتر از این حرف هاست که نه تنها تماشاچیان ورزشگاه اکسل این ناداوری را درک کردند بلکه مربی تو بهترین و دلسوزترین مربی دنیاست و با بهترین های جهان تمرین می کنی که جهانی را با افتخارشان انگشت به دهان کرده اند.

خدایی که بعد از مسابقه صدایش کردی بی شک تقدیری را برای تو رقم زده است که به مصلحت توست، تو همچنان می توانی مانند کسی که 4 سال پیش با 3 طلای جهان به المپیک پکن رفت و دست خالی بازگشت و این بار شمارش تعداد طلاهایش از دسترس ما خارج است، 4 سال دیگر در برزیل قهرمان نامی ایران باشی.