براي داوطلباني كه مي خواهند انتخاب رشته كنند؛
چقدر رشته مهندسي هوا فضا را مي شناسيد؟
بسياري از داوطلبان آزمون سراسري كه رشته مهندسي هوا فضا را انتخاب مي‌كنند، اطلاع صحيحي نسبت به اين رشته ندارند و آن را با خلباني يا نجوم اشتباه مي‌گيرند.
به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران؛ در حالي كه هدف اين رشته آماده كردن مهندسي است كه بتواند در زمينه طراحي، ساخت و آزمايش هواپيما فعاليت كند. در واقع كار مهندس هوا فضا قبل از بيرون آمدن هواپيما از كارخانه است و او در مورد چگونگي به پرواز درآوردن يك هواپيما آموزش نمي‌بيند. به عبارت ديگر مهندسي هوا فضا مجموعه‌اي از علوم و توانايي‌هاي علمي و عملي در زمينه تحليل، طراحي و ساخت وسايل پرنده نظير هواپيماها، بالگردها، گلايدرها، موشك‌ها و ماهواره‌ها است.
اين رشته بر چهار پايه آئروديناميك ، جلوبرندگي ، مكانيك پرواز و سازه‌هاي هوافضايي استوار است.كه در اين ميان آئروديناميك به مطالعه و بررسي جريان هوا، محاسبه نيروها و گشتاورهاي ناشي از آن بر روي جسم پرنده مي‌پردازد و مهندس هوافضا با فراگيري اين علم به تحليل جريان‌هاي پيچيده در اطراف اجسام پرنده پرداخته و با به دست آوردن نيروهاي آئروديناميكي امكان بررسي پايداري و طراحي سازه را فراهم مي‌كند.
"جلوبرندگي" به مطالعه و بررسي سيستم‌هاي جلوبرنده اعم از موتورهاي پيستوني، توربيني، راكت‌ها و نحوه توليد نيروي رانش در آنها مي‌پردازد. "مكانيك پرواز" به مطالعه و بررسي رفتار و حركات جسم پرنده با استفاده از اطلاعات آئروديناميكي، هندسي و وزني مي‌پردازد در واقع علم مكانيك پرواز از "عملكرد" تشكيل مي‌شود و "عملكرد" به بررسي بُرد، مسافت نشست و برخاست، مداومت پروازي در سرعت‌هاي مختلف و پايداري و كنترل وسايل پرنده مي‌پردازد و در نهايت "سازه‌هاي هوافضايي" به مطالعه و بررسي سازه‌هاي هواپيما و ديگر وسايل پرنده مي‌پردازد و هدف آن طراحي سازه‌هايي است كه علاوه بر استحكام كافي در برابر بارهاي آئروديناميكي و ساير بارهاي استاتيكي وارد بر وسايل پرنده ، حداقل وزن را نيز داشته باشند.
توانايي‌هاي لازم :
زيربناي اين رشته رياضيات است و همچنين فيزيك و شيمي تا حدودي لازم مي‌باشد و بيشتر دروس اين رشته به زبان انگليسي است. مهندسي هوا فضا يك رشته فني است و عموماً كساني كه وارد رشته‌هاي فني مي‌شوند، بايد آمادگي كار در كارخانجات را داشته باشند و همچنين بايد افرادي قوي و داراي پشتكار باشند.
موقعيت شغلي در ايران :
مهندسين هوا فضا مي‌توانند در صنايع و مؤسسات تحقيقاتي هواپيمايي، موشكي و ماهواره فعاليت كنند. همچنين در كليه مؤسسات و سازمان‌هايي كه به نحوي از وسايل پرنده استفاده مي‌كنند، به عنوان كارشناس تحقيق در عمليات و تعمير و نگهداري فعاليت نمايند. از سوي ديگر چون سازه اتومبيل و كشتي مشتركات زيادي با سازه يك هواپيما دارد و توربين‌هاي گاز يك نيروگاه يا ايستگاه پمپ‌گاز همانند يك موتور جت تحليل و طراحي مي‌گردد، يك مهندس هوا فضا علاوه بر شركت‌هاي هوايي در نيروگاه‌ها، صنايع نفت و گاز و صنايع خوردوسازي فرصت‌هاي شغلي خوبي دارد. علاوه بر ساخت هواپيما فارغ‌التحصيلان اين رشته مي‌توانند در فرودگاهها در قسمت تعمير و نگهداري هواپيما و همچنين در صنايع دفاع روي طراحي موشك و جنگ‌افزارها فعاليت كنند يا مي‌توانند روي آئروديناميك خودروها، سازه‌هاي خودروسازي و توليد توربين‌هاي بخار براي توليد برق كار كنند.
درس‌هاي اين رشته در طول تحصيل :
دروس اصلي:
نقشه‌كشي ، استاتيك، مقدمه‌اي بر مهندسي هوا فضا، مكانيك سيالات، رياضي مهندسي، ديناميك، ترموديناميك ، مباني برق ، ارتعاشات، مقاومت مصالح، كنترل اتوماتيك، علم مواد، انتقال حرارت، آزمايشگاه موتور انتقال.
دروس تخصصي:
آيروديناميك ، مكانيك پرواز ، آزمايشگاه آيروديناميك ، طراحي هواپيما ، تحليل سازه‌ها، اصول جلوبرندگي، زبان تخصصي، طراحي سازه‌هاي هوايي ، پروژه.(بسياري از درس‌هاي اين رشته همراه با آزمايشگاه است).
منبع: http://motaleat.sanjesh.org
اين رشته بر چهار پايه آئروديناميك ، جلوبرندگي ، مكانيك پرواز و سازه‌هاي هوافضايي استوار است.كه در اين ميان آئروديناميك به مطالعه و بررسي جريان هوا، محاسبه نيروها و گشتاورهاي ناشي از آن بر روي جسم پرنده مي‌پردازد و مهندس هوافضا با فراگيري اين علم به تحليل جريان‌هاي پيچيده در اطراف اجسام پرنده پرداخته و با به دست آوردن نيروهاي آئروديناميكي امكان بررسي پايداري و طراحي سازه را فراهم مي‌كند.
"جلوبرندگي" به مطالعه و بررسي سيستم‌هاي جلوبرنده اعم از موتورهاي پيستوني، توربيني، راكت‌ها و نحوه توليد نيروي رانش در آنها مي‌پردازد. "مكانيك پرواز" به مطالعه و بررسي رفتار و حركات جسم پرنده با استفاده از اطلاعات آئروديناميكي، هندسي و وزني مي‌پردازد در واقع علم مكانيك پرواز از "عملكرد" تشكيل مي‌شود و "عملكرد" به بررسي بُرد، مسافت نشست و برخاست، مداومت پروازي در سرعت‌هاي مختلف و پايداري و كنترل وسايل پرنده مي‌پردازد و در نهايت "سازه‌هاي هوافضايي" به مطالعه و بررسي سازه‌هاي هواپيما و ديگر وسايل پرنده مي‌پردازد و هدف آن طراحي سازه‌هايي است كه علاوه بر استحكام كافي در برابر بارهاي آئروديناميكي و ساير بارهاي استاتيكي وارد بر وسايل پرنده ، حداقل وزن را نيز داشته باشند.
توانايي‌هاي لازم :
زيربناي اين رشته رياضيات است و همچنين فيزيك و شيمي تا حدودي لازم مي‌باشد و بيشتر دروس اين رشته به زبان انگليسي است. مهندسي هوا فضا يك رشته فني است و عموماً كساني كه وارد رشته‌هاي فني مي‌شوند، بايد آمادگي كار در كارخانجات را داشته باشند و همچنين بايد افرادي قوي و داراي پشتكار باشند.
موقعيت شغلي در ايران :
مهندسين هوا فضا مي‌توانند در صنايع و مؤسسات تحقيقاتي هواپيمايي، موشكي و ماهواره فعاليت كنند. همچنين در كليه مؤسسات و سازمان‌هايي كه به نحوي از وسايل پرنده استفاده مي‌كنند، به عنوان كارشناس تحقيق در عمليات و تعمير و نگهداري فعاليت نمايند. از سوي ديگر چون سازه اتومبيل و كشتي مشتركات زيادي با سازه يك هواپيما دارد و توربين‌هاي گاز يك نيروگاه يا ايستگاه پمپ‌گاز همانند يك موتور جت تحليل و طراحي مي‌گردد، يك مهندس هوا فضا علاوه بر شركت‌هاي هوايي در نيروگاه‌ها، صنايع نفت و گاز و صنايع خوردوسازي فرصت‌هاي شغلي خوبي دارد. علاوه بر ساخت هواپيما فارغ‌التحصيلان اين رشته مي‌توانند در فرودگاهها در قسمت تعمير و نگهداري هواپيما و همچنين در صنايع دفاع روي طراحي موشك و جنگ‌افزارها فعاليت كنند يا مي‌توانند روي آئروديناميك خودروها، سازه‌هاي خودروسازي و توليد توربين‌هاي بخار براي توليد برق كار كنند.
درس‌هاي اين رشته در طول تحصيل :
دروس اصلي:
نقشه‌كشي ، استاتيك، مقدمه‌اي بر مهندسي هوا فضا، مكانيك سيالات، رياضي مهندسي، ديناميك، ترموديناميك ، مباني برق ، ارتعاشات، مقاومت مصالح، كنترل اتوماتيك، علم مواد، انتقال حرارت، آزمايشگاه موتور انتقال.
دروس تخصصي:
آيروديناميك ، مكانيك پرواز ، آزمايشگاه آيروديناميك ، طراحي هواپيما ، تحليل سازه‌ها، اصول جلوبرندگي، زبان تخصصي، طراحي سازه‌هاي هوايي ، پروژه.(بسياري از درس‌هاي اين رشته همراه با آزمايشگاه است).
منبع: http://motaleat.sanjesh.org
