بااستناد به شواهد موجود، حمله اسرائیل به ایران از کمترین احتمال برخوردار است. اما هرچه که اورشلیم فریاد میکشد و حنجره خود را پاره می کند که می خواهم به ایران حمله کنم، بادی بر بادبانهای کشتی دیپلماسی بین المللی نمی افتد تا رژیم صهیونیستی را مجبور به حمله نکند.

مکالمه تلفنی پنج شنبه هفته گذشته بین کاترین اشتون رئیس سیاست خارجه اتحادیه اروپا که هماهنگ کننده گروه 1+5 و هیأت مذاکره کننده ایرانی به ریاست سعید جلیلی دبیرشورای عالی امنیت ملی این کشور ایران بود، گواه بر این مطلب است .
گفتگوهای بین این دو مقام درخور توجه است. زیرا آنچه که بین این دو گذشت تاحدودی با آنچه که در گفتگوهای تلفنی پیشین گذشته است کاملا" متفاوت میباشد. فرقی نمی کند که ترجیح دهیم سخنان کدام یک را بررسی کنیم، خانم اشتون یا سعید جلیلی. هرکدام از آنها حاکی از یک توافق دو جانبه است.
در این گفتگوی تلفنی اشتون گفته است ما دو هفته زمان نیاز داریم تا "بازتاب ها را مبنی بر از سرگیری مذاکرات" بررسی کنیم؛ پس از آن دراواخر ماه اوت، مذاکرات هسته ای با ایران را شروع خواهیم کرد. همانطور که رژیم صهیونیستی شاهد است و از قبل هم پیش بینی می شد، زمان به نفع ایران درگذر است.

این رسانه صهیونیستی در تعقیب همان خط مشترک و تکراری علیه سوریه با سر دادن شعارهای تاریخ گذشته و بی فایده مدعی شد:از طرف دیگر سقوط بشار اسد در سوریه هم قابل پیش بینی نیست، اگرچه نتیجه نهایی ناآرامی ها درسوریه کاملا مشخص است. نیروهای ارتش وابسته به بشار اسد تا چند ماه آینده بیشتر دوام نخواهند آورد و سوریه را به حمام خون شماربسیاری از شهروندان سوری خواهند کشید.
اما همزمان با استعفای کوفی عنان نماینده ویژه سازمان ملل در هفته گذشته، ولادیمیرپوتین رئیس جمهور روسیه و دیوید کامرون نخست وزیرانگلستان تنها 45 دقیقه فرصت پیدا کردند تا قبل ازآنکه برای دیدن مسابقات جدو المپیک بروند؛ درباره موضوع سوریه بحث کنند.

در میان حال وهوای المپیک در دیپلماسی بعضی دولت ها، می توان گفت که حداقل دولت ایران تنها دولتی است که نمی تواند به المپیک فکر کند واستراحت داشته باشد.
براساس خبرگزای رسمی ایران، سعیدجلیلی با میشال سلیمان رئیس جمهور، نجیب میقاتی نخست وزیر و نبیه بری سخنگوی پارلمان، عدنان منصور وزیر امور خارجه لبنان ملاقات ودیدار خواهد داشت. می توان شرطی در حد یقین داشت که وی با رئیس حزب الله سید حسن نصرالها نیز ملاقات خواهد کرد.

باتوجه به دورنمای حمله اسرائیل (یا آمریکا) به ایران و فروپاشی همزمان نظام سوریه، لبنان پایگاه ویژه ای برای ایران به حساب می آید و از اهمیت بیشتری برخوردار می شود.
برنامه های حمله احتمالی رژیم صهیونیستی، اقدام تلافی جویانه ایران را از چهار پایگاه پرتاب موشکی در نظر گرفته است. این چهار سکو قلمرو ایران، سوریه، لبنان و نوار غزه می باشند.

نویسنده این گزارش که نگرانی های غرب از توان غیر قابل تصور موشکی ایران را بازتاب میداد ، سپس سعی کرد این موضوع را به حاشیه رانده و قدرت پوشالی و شیشه ای رژیم اشغالگر قدس را برجسته نمایی کند:همچنین این برنامه پدافند هوایی ایران را مورد بررسی قرار داده است. دفاع هوایی ایران در توانایی های دوربرد ضعف دارد و تعدادی از موشک هایی که در اختیار دارد فقط می توانند نقاطی را هدف قرار دهند که در فاصله ده ها کیلومتری قرار داشته باشد.
همچنین رژیم صهیونیستی نوار غزه را پایگاهی نامطمئن برای ایران می داند؛ چراکه این روزها حماس تحت تاثیر اخوان المسلمین در مصر قرار گرفته است. حماس و اخوان المسلمین نیز نه با رژیم صهیونیستی رابطه خوبی دارند و نه با شیعه های ایرانی و به هردو به چشم دشمن نگاه می کند.
نویسنده در ادعایی مضحک که حکایت از عزم اسرائیل برای ایجاد اختلاف میان ایران و جنبش های اسلامی دارد ، افزود:پیوندهای حماس با ایران نیز چندان قوی نیست. اخیرا حمایت حماس از ایران به شدت کمرنگ شده است. اکنون ایران تنها می تواند به گروه کوچک اسلامی جهاد با منابع و زرادخانه های محدود تکیه کند. از طرفی سوریه نیز در شرایط بدی به سر می برد لذا تقریبا سوریه هم به عنوان سکوی از دست رفته ایران برای پرتاب موشک هایش به شمار می آید.
می توان گفت تنها سکوی پرتاب موشک برای بمباران کردن شهرهای اسرائیل فقط حزب الله است. اما این امر اصلا به نفع حزب الله نخواهد بود؛ چراکه اگر لبنان به ایران پایگاه دهد، رژیم صهیونیستی حمله متقابلی را به زیرساخت های لبنان در صدر امور جنگی خو قرار خواهد داد.
آخرین جمله این مقاله در واقع روح نگرانی اسرائیل از پایگاه و نفوذ استراتژیک ایران در لبنان را بازتاب میداد:سفر جلیلی به لبنان ارمغان جنگی دیگر برای بیروت است.