باشگاه خبرنگاران-محمود گلاب‌دره‌اي كه در عرصه كنوني ادبيات داستاني نام خود را در پرونده قطور و پرستاره‌ي اين گونه ادبي ثبت كرده و چنان در وادي داستان ريشه دوانده كه گويا درختي چند هزار ساله در جنگي پر از درخت، امروز مصادف با شانزده مرداد ماه 1391 خسته از بادهاي شديد وزان در وادي داستان شاهد زمستاني سرد و مملو از سرماي وصف ناپذير مرگ شد.
اين نويسنده اما گرچه زمستان مرگ را با تمامي رگ و پي‌اش چشيد اما همچنان ريشه تنومند خود را همچون ريشه‌هاي به سرما نشسته درختان جنگلي در خاك پاك داستان ايراني بر جاي گذاشته تا كه شايد نويسندگاني از ميان مخاطبانش از اين ريشه جان بگيرند و همچون نهالهايي چند گانه مجال رشد و تكثير يابند.
حال بايد گفت آيا مي‌توان اميدي به شكوفايي "لحظه‌هاي انقلاب"، پرواز "دال"، زندگي سگ كوره پز خانه، و رقم خوردن "سرنوشت بچه شمرون" در آثار احتمالي خلق شده توسط نونهالان داستاني تابع از ريشه، انديشه و افكار گلاب‌دره‌اي داشت؟ شايد اما گلاب‌دره‌اي با همه اين وجود ستاره‌اي رو به افول در آسمان شب‌هاي ماه رمضان است.
رمضاني كه رقم مي‌زند تقدير يك ساله‌انسان را در شب‌هاي قدر خود./ص