به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران، شب گذشته برنامه "هفت" ميزبان مرتضي هرندي كارگردان فيلم سينمايي "بدون اجازه" و اميريل ارجمند بازيگر اين فيلم و مسعود فراستي منتقد سينما بود.

در ابتدا مرتضي هرندي در خصوص اولين فيلم سينمايي خود گفت: از بين 50 فيلمنامه‌اي كه به من پيشنهاد شد، فيلمنامه "بدون اجازه" را از بين آن ها انتخاب كردم و چون در اين فيلمنامه به يك معضل اجتماعي مي‌پرداخت مشتاق به ساخت آن شدم.

ارجمند در ادامه در خصوص پذيرفتن بازي در اين فيلم گفت: با خواندن فيلم‌نامه و اينكه يك نگاه آسيب‌شناسانه در آن وجود داشت مشتاق بازي در فيلم سينمايي "بدون اجازه" شدم.

فراستي در ادامه اين بحث در خصوص ژانر اين فيلم گفت: به نظر من اين فيلم ژانر اجتماعي نبوده و شبيه به يك فيلم فارسي است و زماني مي‌توان ژانر اجتماعي را به يك فيلم نسبت داد كه به يك ارتباطاتي در فيلم اشاره كند.

وي افزود: ژانر اين فيلم اجتماعي نيست و ادعاي اجتماعي بودند باري آن اشتباه است.

فراستي گفت: مشكل اصلي اين فيلم فيلم‌نامه آن است و در آن هيچ يك از بازيگران نتوانسته‌اند در تيپ و شخصيت‌هاي خود غرق شوند و هيچ يك از بازي‌ها منطق و بعد ندارد.

هرندي در جواب فراستي در خصوص ژانر اجتماعي فيلم تصريح كرد: فيلم سينمايي "بدون اجازه" يك فيلم سينمايي است و تا به امروز از بازخورد‌هاي خوبي هم برخوردار بوده است. فيلم نامه اين فيلم 4 بار بازنويسي شد و پس از 5 ماه جلسه و همفكري توليد فيلم را آغاز كرديم.

ارجمند در خصوص اين فيلم گفت: به نظر من "بدون اجازه" فيلم خوبي است و توانسته معضلات اجتماعي را به نمايش گذارد به طور حتم هر فيلمي ضعف‌هايي دارد اما بد نيست كه مواقعي هم نيمه‌پر ليوان را ديد.

وي در خصوص واژه هنر گفت: خود هنر ظرف ندارد و اين بازيگر است كه ظرف هنر را مي‌سازد، يك روز آن ظرف خوب است وزماني هم بد، من فكر مي‌كنم ما نبايد به طور مستقيم به آن ظرف يا قالب توهين كنيم و بايد به گونه‌اي صحبت كنيم كه باعث تحولي در فرد شد و سرآغاز يك اتفاق براي ادبا شد.

فراستي در ادامه اظهار داشت: من معتقدم هر كس دست به قلم شد، نويسنده نيست و نمي‌تواند خود را هنرمند بداند "هنر" را زمان و مخاطب در طول زمان تعيين مي‌كند اگر ما از روز اول "هنر" را جدي مي‌گرفتيم و با جديت بيشتري به آن مي‌پرداختيم وضعمان بهتر از اين بود و انتقاد باعث رنجشمان نمي‌شد بلكه درسي براي جلوگيري از اشتباهاتمان مي‌شد.

وي ادامه داد: در سينما مفهوم و معنا وقتي ساخته مي‌شود كه فرمي در كار باشد و بدون فرم، تو هيچ نقشي رو نمي‌تواني بسازي و نمي‌توني حس را به مخاطب منتقل كني.

فراستي افزود: زماني مي‌توان حس را به مخاطب منتقل كرد كه نقش و فرم قابل درك براي مخاطب باشد و در غير اين صورت تلاش هيچ معنايي ندارد و هر چقدر هم حرف درست بزني قابل درك و باور براي مخاطب نيست.

وي خاطرنشان كرد: زماني كه يك فيلمساز مي‌تواند هشدار دهد كه مسئله، مسئله فردي وي بشود تا براي مخاطب قابل باور شود./ي2