از اتاق بیرون می آیید و ناگهان احساس می کنید در این لحظات وهم انگیز شب، تک و تنها در تاسیسات هسته‌ای تنها هستید. انگار خبری از آن تیم‌های حرفه‌ای مقابله با حمله سایبری نیست که بعد از ماجرای استاکس نت تشکیل شده‌اند. شاید اگر کس دیگری باشد، بترسد اما شما شجاع هستید و روح آریایی در شما جریان دارد. به سراغ یکی از رایانه‌ها که همین طوری داخل راهرو پخش و پلا چیده شده اند، می روید. صدای ولوم بلندگو روی حداکثر است و موسیقی راک پخش می شود. رایانه زبان بسته هم با مظلومیت تمام شما را نگاه می کند تا مشکلش را حل کنید.

 شبکه اتوماسیون داخلی قطع شده است اما سیستم به اینترنت وصل است! یکی از کارشناسان سایبری هم بیدار است و می توانید با او چت کنید چون چراغش در یاهو مسنجر روشن است. از او می پرسید که جریان حمله سایبری چیست و او هم جواب می دهد که: حاجی بدبخت شدیم، حمله کردن همه رایانه ها دارن آواز می خونن و می زنن و می رقصن و کنترل سانتریفیوژها رو ول کردن! او از شما می خواهد که در این لحظات حساس به بقای برنامه هسته ای صلح آمیز ایران کمک کنید.

 شما در موقعیت خاصی قرار گرفته اید. از یک طرف اطلاعات زیادی از مسائل سایبری ندارید از طرف دیگر تنها کسی هستید که الان می تواند از تمامیت هسته ای کشور دفاع کند. یکی از کارشناسان هسته ای دیگر هم از تاسیسات هسته ای نطنز آنلاین! است. پنجره مسنجر را باز می کنید و از اون می پرسید: چه خبر؟ کارشناس هسته ای نطنزی (یعنی کسی که در تاسیسات هسته ای نطنز کار می کند!) با صدایی که بیچارگی از آن می بارد، می گوید: اینجا همه چیز قطع است. رایانه ها آواز می خوانند و سانتریفیوژها هم در حال گیتار زدن هستند! همه چیز قطع است و تنها همین اتصال به اینترنت باقی مانده است.

 دیگر وقت تلف کردن جایز نیست. باید کاری کرد. سایت شرکت F-Secure را باز می کنید. وارد بخش تماس با ما می شوید. ایمیل یکی از کارشناسان امنیتی خبره آن را در می آورید و ماجرا را برای آنها می فرستید. احسنت! شما موفق شده اید حمله سایبری ـ موسیقایی به تاسیسات هسته ای ایران را خنثی کنید. صدای هلکوپتر می ‌آید. (حالا چطور صدا زیر صدها متر سنگ و سیمان می آید، خدا عالم است!) با آسانسور از دل کوه ها بیرون می آیید. رییس سازمان انرژی هسته ای و رییس جمهور و …. و خانواده شما آمده اند که در آن وقت شب، این مجاهدت شما را تبریک بگویند. در پس زمینه، صدای آهنگ دلاوران، قهرمانان، به نام یزدان پیروز باشید، به گوش می رسد. در حالی که نشان درجه یک فداکاری هسته ای به گردنتان است، شما به افق های دور چشم دوخته اید….

ـ آنچه خواندید، روایتی کم و بیش طنز از جنجال تبلیغاتی اخیری است که درباره حمله سایبری به تاسیسات هسته‌ای ایران به راه افتاده است. منابع خارجی به نقل از یکی از مدیران شرکت  F-Secure گفته اند که یک دانشمند هسته ای ایرانی، نامه ای به این شرکت نوشته است و پرده ازین حمله مخوف! برداشته است. اگر چه کنکاش در نامه نوشته شده، شوخی بودن آن را ثابت می کند اما به غیر از این برخی از خبرنگاران خارجی نیز به طنز بودن این مساله، اذعان کرده اند.

به نظر می رسد در میانه درگیری ایران با غرب برای تثبیت برنامه صلح آمیز هسته ای اش، ماهیگران خوبی وجود دارند و در عین حال غربی ها نیز در ساختن جنجال های تبلیغاتی به هر بهانه و داستان دروغی متوسل می شوند.