حسن امين "حافظ شناس" در گفتگو با خبرنگار حوزه ادبيات باشگاه خبرنگاران با اشاره به آنكه عيد در آثار حافظ استعاره‌اي از رمضان بوده، افزود: در شعر حافظ هر جا كه اشاره به عيد شده، به طور معمول آن عيد به عيد رمضان و فطر مرتبط مي‌شود.

وي ادامه داد: حافظ در جاهاي مختلف به ماه و عيد رمضان اشاره مي‌كند و رمضان در شعر حافظ به معناي پرهيز و تقويت رياضت معنوي انسان است.

اين حافظ شناس به وجود بيتي با مضمون اينكه "زان باده كه در ميكده عشق فروشند/ ما را دو سه ساغر بده و رو رمضان باش" در ميان ابيات سروده شده توسط حافظ اشاره كرده و گفت:‌حافظ در اين بيت مي‌گويد كه از شراب معرفت و مي‌نورانيت داده شده به سالكان راه در ماه رمضان به ما بده كه چنين سرمستي معنوي موجب بطلان روزه نخواهد شد.

امين در بخش ديگري از سخنان خود در پاسخ به سوالي مبني بر آنكه رمضان چه جايگاهي در تاريخ ادبيات ايران داشته، خاطرنشان كرد: فردوسي به احكام عبادي ماه رمضان به شكلي كه در اسلام است نپرداخته،‌ اما سعدي از جهت اجتماعي و اخلاقي به اين ماه مبارك پرداخته و بيتي با مضمون شكم گرسنه و "خانه خالي و طعام / عقل باور نكند كز رمضان انديشد" را سروده است./ي2