به گزارش مجله شبانه باشگاه خرنگاران،  وقتي که پله هاي اين ساختمان را مي پيمايم با خودم فکر مي کنم که تا لحظاتي ديگر مي توانم از تماشاي زيبايي هاي يک اثر تاريخي لذت ببرم. البته پيش از اين هم از حرف هاي همسايه ها متوجه شده بودم که اين اثر حال و روز مناسبي ندارد. اما باز هم به اين اميد که از زيبايي هاي هر چند تخريب شده اين اثر، حال و هوايي تازه کنم پله ها را بالا مي روم. اما با رسيدن به بلندترين نقطه اين ساختمان اميدم نااميد مي شود! از اين جا تنها چيزي که در محوطه اين اثر تاريخي مشاهده مي شود زباله است و زباله است و زباله...

حوض برجي! اين عنوان آب انبار تاريخي کوچه کربلا در ابتداي خيابان امام رضا(ع) مشهد است که به نظر مي آيد روزگاري آب مورد نياز زائران و مجاوران آقا را تأمين مي کرده است.

يکي از همسايه هاي اين آب انبار تاريخي که در اين لحظات تماشاي زباله ها(!) همراه ماست، از حال و روز «حوض برجي» مي گويد: «مدتي قبل کارشناسان و نيروهاي ميراث فرهنگي به اين جا مراجعه و محيط را تميز کردند. اما پس از آن دوباره اين اثر تاريخي رها شد. ما حتي براي پيگيري وضعيت آن به ميراث فرهنگي هم مراجعه کرديم که پاسخ دادند: رسيدگي مي کنيم اما اتفاقي نيفتاد.»

از اين نما که جز تأسف چيزي عايدمان نشد. مسير پله ها اين بار انگار طولاني تر شده است! راه را مي پيماييم و به همراه هم به کوچه اصلي مي رويم تا نماي بيروني آب انبار حوض برجي را هم نظاره گر باشيم. يک در آهني که قسمت بالايي آن با ميله هايي شکل حصار به خود گرفته، راه ورود به اين اثر تاريخي است. اما قفلي بزرگ روي اين در راه ورودمان را بسته است. اما آن چه در اين بخش زيبا و اميدوارکننده به نظر مي رسد کاشي هاي فيروزه اي سردر آب انبار است.

دلم مي خواهد داخل اين بنا را هم ببينم. قسمت حصاري بالاي در راه مناسبي براي اين کار است. به هر صورتي که شده خودم را به مقابل ميله ها مي رسانم و داخل ساختمان را نگاه مي کنم؛ يک راهروي آجري که با شيبي کند به سمت پايين پيش مي رود. به گزارش خراسان، اما آن چه بيشتر جلب توجه مي کند کتيبه اي است که از لابه لاي جعبه هاي کارتن ريخته شده داخل راهروي آب انبار در سمت چپ ورودي راهرو مشاهده مي شود. بخشي از نوشته هاي متن کتيبه پشت جعبه ها قرار گرفته و خوانده نمي شود. اما همان بخشي هم که خوانده مي شود حرف هاي زيادي دارد: «اين آب انبار به حوض برجي معروف است و بنياد ساختمان آن از هزار سال قبل و جزو آثار باستاني مي باشد و در زمان مرحوم شيخ بهايي عليه الرحمه کف حوض نامبرده به دستور ايشان با مصالح مخصوص ساخته شده است که در تابستان و گرماي زياد آب آن بسيار سرد و خوشگوار و بهداشتي مي باشد».