بخشی از آیه 216 سوره بقره

*وَ عَسی اَنْ تَكْرَهُوا شَیْئَاً وَ هُوَ خَیْرٌ لَكُمْ وَ عَسی اَنْ تُحِبُّوا شَیْئَاً وَ هُوَ شَرٌّ لَكُمْ وَالله یَعْلَمُ وَ اَنْتُمْ لاتَعْلَمُونَ*

*و چه بسیار اتفاق افتد که امری شما را ناگوار آید در حالی که آن به خیر و صلاح شماست؛ و چه بسیار امری را بسیار دوست می‌دارید و آن شما را شر و فساد خواهد بود و خداوند به مصالح امور آگاه است و شما را از آن آگاهی نیست*

تلاوت آیه با صدای استاد منشاوی

*از شفا خانۀ آن طبیب غیبی دارویی آمده است که دوای بسیاری از بیماری‌های جسم و جان است و در عین حال از منشأ پیدایش بیماری نیز خبر می‌دهد. چه بسیار رنج‌ها و محرومیت‌ها محصول آن است که آدمیان هم به ظاهر قضاوت می‌کنند هم تنها به حال می‌اندیشند در حالی که خردمند در باطن اشیاء نظر می‌کند و به عاقبت کارها نیز می‌اندیشد.

*بدیهی است آن خیری که روی در شر داشته باشد از همان آغاز شر است و آن شیرینی که مقدمه‌ بیماری است از همان آغاز در کام خردمندان تلخ می‌آید و در مقابل اگر رنجی در کار باشد که راه رسیدن به شادی و خوشبختی است آن عین خیر است و باید آن رنج را به جان خرید.

دلتنگ نباید بود از طعن حسود ای دل        شاید که چو وا بینی خیر تو در آن باشد (حافظ)

*در حکایت خسرو و شیرین شبی خسرو مست به نزد شیرین می‌رود اما شیرین او را راه نمی‌دهد و مدتی بعد در گفتگوهایی که با هم دارند می‌گوید:

حدیث آنکه در بستم روا بود        که سر مست آمدن پیشم خطا بود  

یعنی اگر آن شب در را به رویت بستم از بی‌مهری نبود بلکه به خاطر عشق بود که دیدم در تو صفرا و حرص شهوت غلبه کرده و طبیبان گفته‌اند که در بیماری صفرا خوردن شکر (وصال) توصیه نمی‌شود و بدینسان چه بسیار محرومیت‌ها هست که محض خیر است و چه بسیار برخورداری‌هایی که مایه تلخی و رنج و محنت است.

    در سفری کان رهِ آزادی است       شحنه غم پیشرو شادی است (نظامی)