به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران مشهد  ایشـان پس از گذراندن ایام صباوت (خردسالی) دروس قـران را فرا گرفته و پس از سن شـش سالگی وارد یکی از مدارس آن زمان به نام مدرسه محمّدیّـه سعادت شدند و مـدت شش سال تمام به تحصیل مشغول بودند.
تا در سال هزار و سیصد و شصت و یک هجری قمری که مصـادف بود با وارد شدن قوای متفقین به خاک ایران و وضع مملکت چندان رضایت بخش نبود و موقعیت بسیار عالی در اختیار علمای آن زمان قرار گرفت زیرا تا آن زمان در خفقان بسیار شدید به سر می بردند.
و منتـظر چنین فرصتی بودند لذا ، علما مدارس علوم دیـنیّه را که تا آن زمان به صـورت خرابه و متروکه در آمده بود تمامـی را باز سـازی کرده وطـلاب علوم دینیّه را از اطراف مشهد مقدّس فراخوانده و مدارس یکی پس از دیگری آباد و تعمیر گردید .
مرحوم حضرت آیة الله سیـد جواد فقیه سبزواری نیز مانند طلاب دیـگر خود را در ردیف یکی از طالبین علوم محسوب داشته و در مدرسه نواب آن زمان مشغول به تحصیل شدند. ایشان مدت پنج سال در آن مدرسه اشتغال به ادبیات داشته و جامع المـقدمات و سیوطی و مغنی و مطـوّل و سایر کتب ادبیّـات را فرا گرفتند . نزد اساتیدی چون آقای شیخ محمد تقـی ادیب نیشـابوری و سایر مدرسیـن ، چون آن مدرسه قدری شـلوغ بود و مانع درس خوانـدن ایشان می شد لذا نقل مکان کرده و به مدرسه مبارکه بالا سر حضرت رضا علیه السلام به اتاقی مجـاور حرم حضرت که در حال حاضـر به صورت رواقی در آمـده است نقل مـکان کردند و بحـمد الله به همان مـکان خلوتـی را که مـدتها آرزوی آن را داشتنـد رسیدند. و هر کدام از دروس ادبیــات را دو مرتبه حاضر نمودند تا اشتباهی باقــی نماند ونیز دروس شـرح جلدی لـمعه و قوانیـن و معالم الأصول را نزد حضـرت آیة الله حـاج میرزا احمـد مدرس حاضـر گشتند . تا اینکه هر کدام را دو دوره خـواندند بـرای اینـکه اشتباهی ایشان را متوجه نباشد و تمامی دروس را به رشته تحریر در آوردند تا در مـوقع مناسـب اقدام به چـاپ آن شود. در ضـمن این دروس و دروس دیـگر را نزد مدرسیـن عالی مقام کسب فیض نمودند علوم معـقول از علم کـلام و اخلاق را نزد مرحـوم آیة الله حاج شیـخ کاظم دامغـانی و حضرت آیة الله حاج شیخ مهدی آشتیانی و مرحـوم حـاج شیخ محمد استاد جهت حاشیه ملا عبـد الله و حاج محمد رئیسی قوچانی و سایر مدرسین فرا گرفتند .وهمچنین منظومه حاج ملا هادی سبزواری را نزد پدر بزرگوارشان فرا گرفتند.
در تاریخ بیست ربیع الثـانی هزار وسیصدوهشتادو یک هجری قـمری ایشان بدرود حیات گفتند و حوزه علمیه مشهد مقدس غرق در ماتم و عزا گردید، رحمة الله علیه ، از آن زمان دروس ایشان تقریبا منحصر گردید به درس خارج فقه و اصول حضـرت آیة الله حـاج سید میرزا حسین فقیه سبـزواری و درس خارج حضرتآیة الله خـراسانی و درس خارج فقه آیة الله میلانی که ایشان کسب فیض نمودند. پس از اندی، ایشان بیمار گشتند حدود سال هز ارو و سیصد وجهل و هشت هجری شمسی و به دستور آقایان پزشکان معالج ایشان را از تدریس زیاد منع نمودند وبرای معالجه به تهران رفتند و پس از برگشـت از تهران مباحـثات ایشان قدری کاهش پیدا کرد. و بنا به دستور آقایان پزشکان معـالج فقط طرف صبـح را ایشان تدریـس می کردند لذا از صبح تا ظـهر چهار درس را می گفتند و بعد از ظهر تعطیل بودند و این سیره ادامه داشت تادستور خرابی اطراف فلکه صادر گردید و باغ رضوان با آن عظمت با خاک یکسـان گردید و ایشان مجبور شدند بعد از خرابی باغ رضوان به مسجد گوهرشاد بروند ودرهمان محلی که مرحوم والد محترمشان تدریس می فرمودند مشغول به تدریس گشتند و به علت عمـل جراحی که در کمر داشتند فقط در طرف صبح چهار درس را می گفتند.
تا سال هزار و سیصد و هشتاد هجری شمسی این رویه تدریس در مسجد گوهرشاد چهار درس در صبـح ادامه داشـت در این سـال ایشان بیمار گشتند (بیماری قلبی) و پــس از بسـتری شدن در بیمارسـتان به مدت چنـد روز و منع دکتر از تدریس زیاد ، مجبور شدند این چند سال آخر را فقط یک درس بگویند.
افسـوس که دست اجل این بـزرگ مرد علم و عمل و اخلاق را از مسـلمین گرفت و در تـاریخ اول آذر ماه هزار و سیصد و هشتاد و چهار هجری شمسی سـاعت دو بعد از ظهر جامعه مسلمین به فراق ایشان مبتلا گشـت و در جوار ملکوتی حضرت رضا علیه السّـلام در صحن آزادی آرمیدند .
ولی متأسفانه با این همه زحمــات که برای حوزه علمـیه کشیده و شاگـردان فراوانـی که تحویـل حوزه و جامـعه داده بود بدون هیچ گونه گـرامیداشتی و یادبـودی برای ایشان ، بی تفاوت از کـنار این همه زحمات گذشته و قـدر این مرد فاضل و عالم متدین و فاضل متجـهد را ندانسته و با رحـلت این عالم عامـل و فاضل کـامل گلستان فضائل خـراب و دیـار علم و کـمال کمیاب شد./س