فرامرز ظلمي در گفتگو با خبرنگار ورزشي باشگاه خبرنگاران اظهارداشت: زماني كه من و امثال من فوتبال بازي مي كردند تنها براي علاقه و نه فقط به خاطر پول به اين كار مي پرداختند و زماني كه من در تيم فوتبال كيان مشغول به فعاليت بودم هيچ پولي دريافت نمي كرديم و پس از چندي كه به تيم فوتبال پاس پيوستم قراردادي چهاربرگي را در مقابل من قرار دادند تا آن را امضا كنم و مسئولان به من گفتند كه تنها مبلغي كه مي توانند براي پيوستن به اين تيم اختصاص دهند شصت و پنج تومان بود و برخلاف فوتباليست هاي امروزي كه مبلغ قراردادهاي آنان سر به فلك مي كشد، پول براي ما اهميت نداشت و فقط به فوتبال فكر مي كرديم اما مجبور بودم كه براي امرار معاش شب ها در كيهان ورزشي فعاليت كنم و از اين راه نيز سي و پنج تومان در آخر هر ماه كسب مي كردم يعني در مجموع فعاليت من در تيم پاس يكصد تومان نصيب من مي شد.
وي تصريح كرد: شايد آن روزها به من و خانواده من خيلي سخت مي گذشت اما من براي علاقه شديد به فوتبال هيچ گلايه اي نداشتند و هميشه سرشان را بالا مي گرفتند و راه مي رفتند و خم به ابرو نمي آوردند.
وي افزود: تمام كارهايي كه ما براي سرپا ماندن فوتبال انجام داديم از سر صدق و ارادت بود اما حالا چرا يك بازيكن اگر قراردادش را به طور كامل دريافت نكند بازي نمي كند و حتي تا حدي پيش مي رود كه قهر مي كند و تيم خود را ترك مي كند.
ظلمي خاطرنشان كرد: براي پيشكسوتان فوتبال پيراهن يك تيم ارزش داشت نه مبلغ قراردادها و به همين دليل بود كه افتخارآفريني هاي فوتبالي در زمان ما چشمگيرتر از زمان حال بود./