به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از شبکه خبري الجزيره ، در دو سال گذشته آمار بيکاري در ميان سياهپوستان ايالت نيويورک بالا رفته است. جانت ايوانس ، زن سياهپوستي که سي سال در بيمارستان کار مي کرد و از دو سال پيش بيکار شده است گفت: بيکاري مثل اين است که فرزندتان را در بيرون خانه و در يک دنياي ناشناخته رها کنيد. از آنجا که من سال هاي متمادي کار کرده ام مي دانم که در بازار کار چه رقابتي در جريان است.
بازار کار ايالت نيويورک براي سياهپوستان افتضاح است. آمار رسمي نشان مي دهد 50 درصد از سياهپوستان گروه سني کاري سال گذشته هيچ شغلي نداشتند. اين رقم ده درصد بيش از آمار مشابه در ميان سفيدپوستان بود.  
يک جوان سياهپوست گفت : هيچکس کاري براي من ندارد. مادرم و همه به من مي گويند که به تلاش ادامه بده و انرژي مثبت داشته باش و تسليم نشو.
يک زن سياهپوست نيز گفت :تقريبا دو سال است که بيکارم. من هر جوري شده خودم را مشغول نگه مي دارم اما اوضاع بسيار سخت است.
جامعه سياهپوستان ايالت نيويورک به سبب محلي که در آن به کار اشتغال داشته اند بيش از ديگران از بيکاري آسيب ديده اند. تاثير رکود چهار ساله بر حوزه هاي اشتغال آنها بيش از جاهاي ديگر بوده است. وضع اشتغال در اين حوزه ها  به وضع سابق بازنگشته است و کسي ديگر استخدام نمي کند. برخي مي گويند مشکل مزمن بيکاري در ايالت نيويورک از دهها سال پيش وجود داشته است و عدم اقدامات اصلاحي و نژادپرستي نيز به آن دامن زده است.  
برتا لوئيس از موسسه سياهان گفت :اگر  در يک گروه جمعيتي خاص يک بيماري وجود داشته باشد که درصد ابتلا به  آن در اين گروه بيش از درصد ابتلا در بقيه جمعيت باشد همه فرياد مي کشند که  اين بيماري همه گير شده است. حالا در ميان سياهپوستان بيماري همه گير بيکاري مشاهده مي شود و بايد آن را درمان کرد.
اما بيکاري فقط يک علت ندارد. آمار زندانيان آزاد شده در محله هارلم نيويورک  بيش از هر جاي ديگري  است. اين نيز در بالا بودن آمار بيکاري در ميان سياهپوستان آمريکا نقش دارد. حدود نيمي از زندانيان در ايالت نيويورک سياهپوست هستند و نيمي از اين تعداد نيز از ساکنان شهر نيويورک هستند.