به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، پروفسور "آرورا"  استاد دانشکده‏ ی پزشکی شیکاگو که سرپرستی این طرح را عهده ‏دار بود، نتایج این تحقیقات گروهی را در شصت و یکمین نشست سالانه ‏ی کالج متخصصین قلب امریکا که در شهر شیکاگو برگزار شد، ارائه کرد.

بنا به این پژوهش ‏ها که در سراسر ایالات متحده‏ ی امریکا بر روی بیش از سه‏ هزار فرد بالای ۴۵ سال انجام گرفت، ارتباط مستقیم پدیده ‏ی خواب با مشکلات قلبی، به اثبات رسیده است.

نتایج این پژوهش ‏ها حاکی از آن است که افرادی که در شبانه ‏روز کم‏تر از شش ساعت و یا بیشتر از هشت ساعت می ‏خوابند، به ‏طور ملموسی بیش از دیگر افراد جامعه در معرض تهاجم بیماری‏های قلبی قرار دارند.

 این پژوهشگران به ‏طور دقیق‏تر اعلام کرده‏ اند که افرادی که کم‏تر از شش ساعت می‏خوابند، دو برابر دیگران در معرض خطر اختلال عروقی قرار دارند و ریسک سکته‏ ی قلبی و سکته‏ ی مغزی در آن‏ها بسیار زیاد است؛ و هم‏چنین امکان بروز سایر نارسایی‏ های قلبی نزد آن‏ها ۱/۶ برابر دیگران است.

هم‏چنین افرادی که بیش از هشت ساعت می‏خوابند نیز، دو برابر بیشتر از دیگران با خطر حمله‏ ی قلبی مواجه هستند.

بهترین شیوه برای پیش‏گیری از تهاجم بیماری‏های قلبی نزد افراد جامعه، خوابیدن شبانه بین شش تا هشت ساعت می‏ باشد.

در گذشته نیز بسیاری از پژوهش‏ها در باره ‏ی کم ‏خوابی و بیماری‏های مختلف نشان‏گر این امر بودند که کم‏ خوابی سبب بیش‏ فعالی سیستم عصبی می‏ شود و هم‏چنین ابتلاء به بیماری دیابت را افزایش می‏دهد، میزان کورتیزون در خون را بالا می‏برد و موجب افزایش فشار خون می‏شود و سرانجام ریتم ضربان قلب را در حالت استراحت و یا حالت عادی تند می‏کند.

 بدون شک تمامی این عوارض می‏توانند ارتباط مستقیم با بیماری‏های قلبی- عروقی، انفاکتوس و یا سکته‏ ی مغزی داشته باشند. حال به دنبال انتشار تحقیقات پژوهش‏گران دانشکده ‏ی پزشکی شیکاگو، پزشکان متخصص قلب و عروق باید از این به بعد، بدون استثنا، از بیماران خود پیرامون کیفیت خواب آن‏ها و به ‏ویژه مدت زمان خواب‏شان پرس‏ وجو کنند.

گرچه مدت ‏زمان خواب نزد افراد در تعادل ارگانیسم آن‏ها و سلامت جسم و روح‏شان اهمیت بسیاری دارد، ولی نیاز بدن به خواب در تمامی انسان‏ها یکی نیست.

 به ‏طور مثال، خانم مارگارت تاجر، نخست وزیر اسبق انگلستان، که سالیان دراز هدایت دولت بریتانیای کبیر را بر عهده داشت و زنی بود فعال و بسیار پرانرژی، حداکثر بیشتر از چهار ساعت در شب نمی‏خوابید؛ و اما در مقابل، آلبرت انیشتین، یکی از بزرگ‏ترین دانشمندان تاریخ بشری، به حداقل ۱۱ ساعت خواب شبانه نیاز داشت تا بتواند به‏ خوبی پیرامون تئوری‏های معروف خود تحقیق و مطالعه کند.

در این زمینه، نتیجه‏ ی تحقیقات پژوهش‏گران دانشگاه ادینبورگ در اسکاتلند که به تازگی در نشریه‏ ی تخصصی "روانشناسی مولکولی” به چاپ رسیده، حاکی از آن است که نوعی ژن با عنوان "ABCC9" در افرادی که دارای این ژن هستند، سبب می‏ شود خواب آن‏ها به ‏طور متوسط، به میزان نیم ‏ساعت افزایش یابد.

حال به کمک این کشف مهم، پژوهش‏گران معتقدند که خواهند توانست بهتر از گذشته، فرایند پیچیده‏ ی دوره‏ های مختلف خواب نزد افراد را مطالعه کنند و خصوصاً بتوانند در آینده برای درمان مشکلات کم ‏خوابی و یا بی‏خوابی افراد از طریق علم ژنتیک عمل کنند.

نتایج تحقیقات گروهی پژوهش‏گر امریکایی که در همین هفته‏ ی اخیر، در چارچوب یکی از مهم‏ترین نشست‏ های تخصصی پزشکان قلب و عروق مطرح شد، حاکی از آن است که کم‏ خوابی و یا حتی خواب زیاد می‏ تواند ریسک ابتلاء به بیماری‏ های قلبی را نزد افراد دوبرابر کند.