هنگامي که ايران، موشک شهاب3 را توليد و آزمایش کرد، کارشناسان نظامی اروپایی و آمریکایی در مقالات متعددی با اشاره به تقلید طراحان ایرانی از موشک‌های اسکاد- بی(Scud- B) روسی یا «نودونگ» کره‌ای، قصد زیر سوال بردن این توانایی بومی ایرانی را داشتند ولی با وجود تحریم‌های اقتصادی و فناوری، دانشمندان و مهندسان سرافراز کشومان توانستند با علم و تکنولوژی بومی، باعث حیرت و شگفتی همگان شوند.

به طور كلي خانواده موشك‌هاي شهاب(شهاب 1، 2 و 3) را بايد معروف ترين موشك هاي ايراني در دنيا دانست. اين موشك‌ها كه در انوع ميان برد و دوربرد ساخته شده اند، مي توانند به راحتي اهداف خود را مورد اصابت قرار دهند و شايد همين ويژگي بود كه نام شهاب 3 را به عنوان كليد واژه مرگ براي رژيم صهيونيستي در جهان جا انداخت.

موشک ارتقا یافته شهاب 3 که در رزمایش موشکی بزرگ سپاه(پيامبر اعظم 7) نيز آزمایش شد، 2000 کیلومتر بُرد و یک تُن وزن دارد و دقت آن نسبت به نسل های گذشته این نوع موشک در اصابت به هدف افزايش یافته است.

در نسل جدید موشک شهاب 3 ، کلاهک خوشه ای توسط متخصصان کشورمان روی آن نصب شده است که این قابلیت را به موشک های شهاب می دهد روی هدف، حجم انبوهی از بمب ها را فرو ریزد و عملاً این موشک نوعی بمباران اهداف نظامی دشمن را به عهده دارد.

از این قابلیت می توان برای هدف قرار دادن پایگاه های نظامی نيروهاي فرامنطقه‌اي، محل تجمع نیروها و نیز ناوهای مستقر در فواصل مختلف استفاده کرد که نيروهاي متخاصم، در یک لحظه شاهد بمباران وسیع و تعداد زیاد بمب های موجود در کلاهک موشک های شهاب خواهند بود.

با توجه با اين كه موشك شهاب 3 در رزمايش پيامبر اعظم 7 نيز قابليت شليکي با برد 2000 كيلومتر داشته است ولي بنا به آنچه كه فرمانده هوا فضاي سپاه آن را محدوديت فضا و مکان به دليل داخلي بودن پرتاب‌ها خواند فقط از 1300 كيلومتر برد آن استفاده شد.

در مقايسه شهاب 3 با موشك اسكاد مي توان گفت كه تفاوت اصلی آن ساخت موتوری بزرگ‌تر و پرقدرت‌تر از موتور موشک‌های اسکاد است تا بتواند قدرت پیشرانه بیشتری را تولید کند. این موشک از سوخت مایع برای تهیه نیروی پیشران استفاده می‌کند.

موشک شهاب 3 از سال 2002 تاکنون به طور رسمی ساخته می‌شود. این موشک يک موشک میان برد بالستیک است که در ابتدای آزمایش‌ها، 1300 کیلومتر برد داشت که با تلاش مهندسان ایرانی بهینه شد و برد آن به 2100 کیلومتر رسید. آزمایش‌های این موشک از سال 1377 تا 1382 ادامه داشت و سرانجام در تیرماه سال 1382 رسماً به آمار موشک‌های ایرانی افزوده شد.

/ش3