به گزارش باشگاه خبرنگاران از  پایگاه خبری حوزه هنری ، در این جلسه كه با محوریت عكس « مستند – اجتماعی » در گالری شماره یك خانه عكاسان ایران برگزار شد ، در ابتدا علی آذرنیا كماری گفت : با نگاهی به پیشینه عكاسی مستند – اجتماعی در سطح جهان و توجه به این موضوع كه این نوع عكاسی در تلاش برای ثبت واقعیت ها و معضلات پدید آمده است و بسیاری از كاستی با نمایش همین عكس ها چاره جویی شده است.
وی ادامه داد: عكس مستند – اجتماعی باید مخاطب راتحت تاثیر قرار دهد و مقامات و مسئولین را به حركت وادارد. اما فراموش نكنیم این شاخه از عكاسی فقط فقر و اعتیاد نیست. منتها این موارد خارج از استاندارد های زندگی هستند.
وی در ادامه با توجه به ماهیت این شاخه از عكاسی افزود: در عكاسی مستند – اجتماعی، انسان باید حضور داشته باشد تا ارتباط انسانی برقرار شود و به توان یك رابطه دو سویه ایجاد كنیم.
در ادامه این جلسه مجید پناهی جو – عكاس، با اشاره به وجود نوعی ترس در عكاسان مستند اجتماعی افزود : در جایی خارج از اینجا اگر بخواهیم در سطح جامعه عكس بگیریم كسی سوال نمی پرسد، اما در اینجا هر كسی حتی مقامات غیر مسئول هم این حق را به خود میدهند كه بپرسند و گاهی از عكس گرفتن عكاس جلوگیری كنند.
وی ادامه داد : عكاسی مستند گاهی به سوی " گداگرافی " می رود ، مستند – اجتماعی فقط درگیری، فقر و اعتیاد نیست،می توان در این عكاسی شور و نشاط را نیز گنجاند.
رسول اولیا زاده - مدیر خانه عكاسان ایران در اشاره به اینكه این شاخه از عكاسی به صورت صرف " گداگرافی " نیست افزود : عكاسی كمی در كار خود حرفه ای می شود، به سرعت به سمت ثبت عكس اجتماعی و معضلات میرود.
وی ادامه داد : به تعداد آدم هایی كه در یك جامعه هستند، عكاس وجود دارد، و می توانند عكس بگیرند، ما در ایران حداقل 30 میلیون عكس بردار داریم كه تفاوتش با عكاس ، در این است كه فرد عادی هر چی ببیند شاتر می زند اما  عكاس تفكر دارد، ما باید تلاش كنیم با كمی اموزش آنها را عكاسان مستند- اجتماعی كنیم.
اولیا زاده در ادامه با اشاره به جلب اعتماد مسئولین گفت : ما گاهی فكر می كنیم باید عكسی بگیریم و به مقامات بالاتر نشان دهیم، اما نمیدانیم كه آنها به مسائل واقف هستند، به یاد دارم محمد فرنود میگفت كه مسئولین گاهی اعتمادشان به ما كمرنگ می شود، برای مراسم رونمایی از یكی از تجهیزات نظامی ما را دعوت نكردند، این نشان از سرد شدن این رابطه دوسویه است. و ما باید بدانیم عكاسی اجتماعی كار ساده ای نیست.
عكس مستندی كه مخاطب متوجه آن نشود بی مصرف است
محمد بابایی فارغ التحصیل رشته كارشناسی و برنده سه دوره جایزه مطبوعات در ادامه گفت : در عكاسی مستند – اجتماعی باید چهار اصل را رعایت كرد، اولین قدم سادگی است، عكس اجتماعی كه مخاطب متوجه نشود فایده ای ندارد، دوستان گاهی عكس میگیرند ، بعد آنالیز می كنند، بعد تفسیر می كنند، دومین و سومین قدم نور و فوكوس مناسب است، و مهم ترین قدم، نزدیكی به سوژه و برداشتن فاصله است، در آمریكا گروهی عكاسس هیتند كه 50 میلیمتر به پایین تر در نسبت نزدكی به سوژه عكاسی می كنند. اما گاهی اصلا توانایی این گونه عكاسی را نداریم و باعث تاسف است.
وی ادامه داد: گاهی در عكاسی اجتماعی جایی برای فكر كردن نیست، خلق اثر در لحظه است، و گاهی جایی برای فكر كردن نیست و باید در یك لحظه یك تصمیم بزرگ بگیری.
بابایی در ادامه با اشاره به عكاسی اجتماعی موضوعی افزود، باید زمانی كه یك سوژه چند وجهی را انتخاب می كنید با سوژه ارتباط برقرار كنی، و به آن نزدیك شوی كه سوژه عكاس و دوربینش را مانند یك غریبه نبیند، مستند اجتماعی به نوعی " انسان گرافی " است و هر انسانی مجموعه ای از احساس و آگاهی است ، و برای نزدیك شدن به سوژه باید به فكر و حس سوژه انسانی نزدیك شویم.
وی در پایان گفت : اگر در عكاسی مستند احساس كردید كه یك فریم پاسخگوی انتقال دیدگاه شما نیست، از عكاسی چند پلانه استفاده كنید، و گاهی سعی كنید با عكس داستانی را روایت كنید، و این موضوع نزدیك شدن به سوژه را می طلبد، و فریم ها باید در تكمیل یكدیگر قرار گیرند./م