به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران نویسنده  وبلاگ  روز نوشت یک دبیر خبر می نویسد:

وقتي که ما 30 سال بعد مي فهميم که عکس هاي مسجدالاقصي غريب تر از آن مسجد معروف است و 30 سال حتي ما که چشمانمان به غربت فلسطين و آوارگانش دوخته شده بود، متوجه سانسور عکس هاي بيت المقدس نشده ايم، از ديگراني که شکار تبليغات جهاني اند، چه انتظاري بايد داشت.

قدس و آزادي اش مهم است . علت هاي گذشته را کنار بگذاريم. سند افتخارآميز يک حوزه تمدني که بشريت امروز ريشه هاي فرهنگي اش را از آن مي گيرد، در دستگاه خورد کن صهيونيزم دارد محو مي شود. حوزه تمدني اديان ابراهيمي. جايگاه اولين ريشه هاي توحيد. زادگاه مسيح و قبله اي که در 1400 سال پيش آن قدر مقدس بود که قبله اول نماز ما باشد .

اکثريت آوارگان فلسطين فارغ التحصيلان باهوش دانشگاه هاي جهان هستند . آنها اگر به وطنشان برگردند، مي توانند در کوتاه مدتي کشوري بسازند که تمام تکنولوژي هاي وارداتي اسرائيل را بچه گانه جلوه دهند . آنها کساني هستند که هنوز نپذيرفته اند که بي وطن شده اند .

فلسطين و مسجد الاقصايش جهت تاريخي بشر و تمدن امروز است. کشوري که در غياب ملتش نامش عوض مي شود. ملتي که در غياب سرزمينش بايد حس بي پناهي را در تمام لحظه هاي حياتش تجربه کند. همه اين ماجراها در جلوي چشم ما اتفاق افتاد . در جلوي قيام و قعود ما يک مسجد را دزديدند . در ميان صف هاي نماز ما يک ملت را جابه جا کردند . شايد راز روز قدس هم در همين باشد . بايد نماز ديگر خواند و غيبت مسجد و نمازگزار همراه ديروزمان را فرياد کنيم . اين نمازها به جهت جبران کسالت هاي ايماني همه ماست.

ما درگير ماجرا نبوديم . اما مسووليت از زمان وقوف بر امري اين چنين آغاز مي شود. يک ملت و يک مسجد و يک ديار قدسي را در روز روشن دزديده اند . در فکر راضي کردن وجدان دزدان نباشيم . اعراب 50 سال در فکر راضي کردن وجدان بيمار صهيونيست ها بودند . اما جهت تاريخ از زماني عوض شد که يک بچه فلسطيني احساس اسارت را فهميد و با سنگ، راه حل هاي سازشکارانه را هدف گرفت . اگر در آن روز که صف ها را جدا مي کردند ما نبوديم، اگر سنگمان هنوز به شيشه مات صهيونيست ها نرسيده است، بايد يک روز را براي فريادمان انتخاب مي کرديم. روز قدس آن روز است. روزي که ما شرف را انتخاب کرديم و از شرافت يک قبله دفاع مي کنيم .