به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران اراک بعلاوه اگر بتوان به بيمار امكان انجام ورزش‌ها و تفريحات مورد علاقه و مناسب را داد، در اين صورت بيمار انگيزه بيشتري پيدا مي‌كند و تمايل بيشتري براي همكاري نيز خواهد داشت.

ولي هر ورزشي نيز مناسب نيست و اين افراد بايد با پزشك خود در مورد انتخاب ورزش مشورت كنند. در گذشته به علت بي توجهي‌ها و ناآگاهي، بسياري از دانش‌آموزان هموفيلي دچار معلوليت و آسيب‌هاي برگشت‌ناپذير مي‌شدند.

 امروزه با مطالعات صورت گرفته، ورزش‌هاي سبك و هوازي ، نه‌تنها خطر زيادي در بر ندارد بلكه امري ضروري براي رسيدن به نشاط روحي و جسمي نيز محسوب مي‌شود.در ساعات مربوط به تربيت بدني، بايد فعاليت‌هاي كم‌فشار و كم‌خطر براي دانش‌آموزان هموفيلي در نظر گرفته شود. توجه به اين مساله بسيار مهم است كه اين دانش‌آموزان نبايد از همه بازي‌ها محدود شوند، زيرا با اين كار احساس تنهايي كرده و ممكن است رفتارهاي خطرناك از آنها سر بزند. مطمئنا براي اين بيماران ورزش‌هايي مناسب‌تر است كه احتمال آسيب در آنها حداقل باشد.
ورزش‌هاي سنگين مانند كشتي يا ورزش‌هايي كه برخورد در آنها زياد است مثل فوتبال خطرناك هستند و توصيه مي‌شود از اين ورزش‌ها پرهيز شود. ورزش‌هاي گروهي نيز مثل بسكتبال، خطر زيادي دارند ولي اغلب محدوديتي از اين لحاظ در نظر گرفته نمي‌شود.

اغلب پزشكان براي اين بيماري فعاليت‌هاي كم برخوردي نظير نرمش‌هاي كششي، شنا، تنيس روي ميز، بدمينتون، دو، دوچرخه‌سواري و شطرنج را توصيه مي‌كنند. در واقع از مناسب‌ترين ورزش‌ها براي مبتلايان به هموفيلي، ورزش‌هاي هوازي يا همان ايروبيك است كه كمتر به مفاصل فشار وارد مي‌آورد.

تمرينات هوازي تمريناتي است كه با شدت و فشار كمتر انجام شده و در مدت زمان طولاني‌تري قابل اجرا است. اغلب مدت زمان انجام اين تمرينات بيشتر از پنج دقيقه است.

 براي مثال پياده روي و دوچرخه‌سواري و ورزش‌هايي از اين قبيل هوازي محسوب مي‌شوند. معمولا توصيه‌هايي براي ورزش كردن وجود دارد كه بيماران هموفيلي بايد آنها را بيشتر جدي بگيرند. به عنوان مثال هنگام تمرين ورزشي بايد از كفش ورزشي مناسب و لباس راحت استفاده شود.ابتداي ورزش حتما بايد به مدت پنج دقيقه بدن خود را گرم كنند تا از آسيب عضلاني جلوگيري نمايند.

حداقل هفته‌اي سه روز و روزانه 20 دقيقه، به طور منظم و مستمر به ورزش مناسبي بپردازند.اين بيماران بايد در حد توانايي خود ورزش كرده و از وارد كردن فشار زياد به خود و ايجاد خستگي بيش از حد بپرهيزند. پس از اتمام تمرينات ورزشي نيز بايد بتدريج فعاليت خود را كمتر و سپس آن را متوقف كنند. مثلا مي‌توانند در همان محيط چند دقيقه آرام راه بروند. بيماران هموفيلي نبايد هيچ‌گاه به ورزش‌هاي سنگين يا شديد مانند وزنه‌برداري بپردازند. در ورزش‌هاي رقابتي و ورزش‌هاي رزمي خطر آسيب افزايش مي‌يابد. ورزش‌هايي مثل سنگ‌نوردي و كوه‌پيمايي‌هاي طولاني و دشوار نيز بالقوه خطرناك بوده و براي اين گروه ممنوع است.  /س